Η αριστερά μου

Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω πια την ανάγκη να γράφω στο μπλογκάκι μου το ίδιο τακτικά όπως παλαιότερα. Νομίζω πως μέσα σ αυτό τον καταιγισμό πληροφοριών και απόψεων έχουν ειπωθεί όλα. Ή σχεδόν όλα.

Τούτο δω το κειμενάκι δεν θα έρθει να προσθέσει καμιά τεράστια αλήθεια παρα μια οπτική ακόμη. Την οπτική που έχει σαν κέντρο εμάς.

Δεκαπέντε μέρες μετά την ιστορική νίκη της αριστεράς και αφού ο κουρνιαχτός κατέκατσε, προγειωθήκαμε στην πραγματικότητα. Την πραγματικότητα των αριθμών. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς, ενώ οι αριθμοί σήμερα καθορίζουν τις ζωές μας και τις επιλογές μας, έχουμε παντελή άγνοια για τον τρόπο που λειτουργούν ( τουλάχιστον για τους περισσότερους από μας).

Παρολ αυτά μακροσκελέστατα άρθρα δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, μπλόγκερς και ότι άλλο βάλει ο νους σας μας μιλούν για spreads, για πλεονάσματα, για ομόλογα και για πολλά άλλα ακατανόητα. Μέσα σ αυτόν τον πανικό εμείς συζητάμε και αναλύουμε γι αυτά και μάλιστα τους επιτρέπουμε να καθορίζουν τις επιλογές μας σαν να έχουμε επίγνωση του τρόπου λειτουργίας ενός συστήματος τόσο ανούσια περίπλοκου που η μαγκιά του βρίσκεται ακριβώς εκεί, στην δυνατότητα του να καμουφλάρεται και να γίνεται ακατανόητο.

Νομίζω πως η στιγμή έφτασε πια που πρέπει να κάνουμε στροφή προς τα πράγματα που γνωρίζουμε και τα γνωρίζουμε βιωματικά γιατί τελικά αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο για τις επιλογές μας. Να επιστρέψουμε στο ανθρώπινο στοιχείο και την δημιουργία μιας ουσιαστικής νέας ταυτότητας που θα ορίσει την διαδρομή μας. Οι αριθμοί είναι το μέσον (και ευτυχώς πρώτη φορά έχουμε ανθρώπους πραγματικά ηθικούς τεχνοκράτες και όχι ανδρείκελα), δεν είναι ούτε η διαδρομή μα ούτε και ο προορισμός. Ας καθορίσουμε που θέλουμε να φτάσουμε και με τι κόστος.

Δεν είναι παράξενο που ως Έλληνες έχουμε στο DNA μας τον ραγιαδισμό. Μην ξεχνάμε ότι για πολλούς αιώνες ήταν ο μοναδικός τρόπος να παραμείνεις ζωντανός και το ένστικτό της επιβίωσης είναι η ισχυρότερη παρόρμηση. 

Μην ξεχνάμε πως όταν ο σύγχρονος πολιτισμός άκμασε στην Ευρώπη εδώ υπήρχαν μόνο συντρίμμια. Μόλις βρήκαμε τον βηματισμό μας επιδιώξαμε να προλάβουμε το τραίνο με πατέντες. Γιατί δεν είχαμε ακόμη εφεύρει τις ράγες.

Τέλος η χώρα μας σκυλεύτικε από πολέμους στους οποίους συρθήκαμε με ηγέτες ανθρωπάκια τα οποία αναγάγαμε λόγω της αγάπης μας για κάθε τι γυαλιστερό (ως ιθαγενείς) σε μεγάλες φυσιογνωμίες που δώσανε ονόματα σε δρόμους και αεροδρόμια. Η κατάληξη της συσσωρευμένης τραυματικής μας ιστορίας κατέληξε στον εμφύλιο, το χειρότερο απ όλα μας τα κακά. Μια ανοιχτή πληγή ετών που εξακολουθεί να μας συντροφεύει.

Μια ματιά στην ιστορία μας λοιπόν εξηγεί ακριβώς την στάση που κρατούν οι Έλληνες πολίτες απέναντι σ αυτό που τους συμβαίνει περιμένοντας ηττοπαθώς το μοιραίο που είναι η απόφαση του ισχυρού. Υπάρχει μια σαφής έλλειψη ταυτότητας και προσανατολισμού.

Η ιστορική ευκαιρία της αριστεράς, δηλαδή όλων μας, είναι η εκκίνηση μιας διαδικασίας δημιουργίας ταυτότητας η οποία θα χαράξει τον δρόμο που θέλουμε και επιθυμούμε να διανύσουμε.

Η αριστερά σήμερα πρέπει να απεμπλακεί απ οτιδήποτε προσπαθεί να δημιουργήσει οικονομικό κέρδος. Αυτό θα συμβαίνει πάντα εις βάρος της ποιότητας ζωής μας. Η αριστερά πρέπει να κατέβει από το "τραίνο" της ανάπτυξης άμεσα και να μην την παρουσιάζει ως προορισμό. Αυτός ο προορισμός δείχνει παντού τριγύρω μας ότι αποτυγχάνει και οδηγεί στην πτώση με πάταγο. Πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία χύνεται τόσο αίμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Θες από πόλεμο; Θες απ την πείνα; Θες από τον αφανισμό των ειδών; Η ανάπτυξη οδήγησε στην μεγαλύτερη ανθρώπινη κτηνωδία. Την ζούμε όλοι εδώ, σήμερα. Είμαστε συμμέτοχοι όλοι κάθε φορά που πατάμε το πλήκτρο του υπολογιστή μας, κάθε φορά που κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο, κάθε φορά που φέρνουμε το πιρούνι στο στόμα μας...

Η αριστερά σήμερα πρέπει να δώσει έμφαση στον φυσικό μας πλούτο. Όχι για να τον εκμεταλλευτεί, μα για να τον σεβαστεί. Να δημιουργήσει μια χώρα πρότυπο, μια χώρα μνημείο προς τιμήν του μεγαλύτερου καλλιτέχνη, της φύσης.

Η αριστερά σήμερα πρέπει να δημιουργήσει μια άλλη παιδεία. Όχι αυτήν που στριμώχνει τα παιδιά σε σχολεία-φυλακές και τα διδάσκει σαν να είναι κόπιες φωτοτυπικού παράγοντας τα αυριανά στελεχάκια ενός συστήματος απάνθρωπου και υποτιμητικού εξ αρχής προς το είδος μας. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο υποτιμητικό απ το ότι ένα κομμάτι χαρτί έχει μεγαλύτερη αξία απ τη ζωή μου.

Η αριστερά σήμερα δεν είναι τα spreads. Δεν λέγεται Βαρουφάκης, δεν είναι προσκολλημένη στον Μαρξ και τον βαριά εκβιομηχανοποιημένο κομμουνισμό.

Η αριστερά σήμερα είμαστε εμείς προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα καινούριο μονοπάτι, ένα καινούριο αφήγημα που λέει και ο Χαϊνης Αποστολάκης αποκλειστικά και μόνο με βάση αυτό που θέλουμε εμείς για τους εαυτούς μας.

Η λογική λέει ότι αν θέλουμε να το επιτύχουμε θα χρειαστεί να απεμπλακούμε από αυτόν τον συρφετό της υποτιθέμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια πράξη βαθιά θαρραλέα και αλτρουιστική κι αυτό γιατί θα ξεκινήσουμε απ την αρχή. Οι γενιές που θα το ζήσουν θα χτίσουν με πολύ κόπο για να απολαύσουν οι επόμενες.

Χρόνο δεν έχουμε πολύ πια, αλλά οι ζυμώσεις συμβαίνουν εδώ και πολύ καιρό. Είχα γράψει κάποια στιγμή στα χρόνια της μαυρίλας ότι κάτω από αυτό που ζούμε, χιλιάδες νέοι άνθρωποι μη έχοντας διέξοδο δημιουργούν και οραματίζονται και πως όταν θα έρθει οι στιγμή θα είναι έτοιμοι. Λοιπόν η στιγμή έφτασε. Υπάρχει χώρος να κατατεθούν προτάσεις και ανοιχτά αυτιά για να της ακούσουν.

Είμαστε όσο πιο έτοιμοι για όλα θα μπορούσαμε να είμαστε.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια είμαι αισιόδοξος.

Η πραγματική επόμενη μέρα

H επόμενη μέρα βρίσκει την αριστερά νικήτρια. Και κάτι άλλο. Δείχνει να έχει ξεχωρίσει το στάχυ από το σιτάρι. Οι ναζί καταστάλαξαν στα ποσοστά τους, η αριστερά το ίδιο ενώ οι ποταμογέφυρες με τις ελιές τις τσακιστές συγκέντρωσαν το συντηρητικό και χίπστερ ρεύμα στη χώρα μας. Αυτό ήταν, το πράγμα σταθεροποιήθηκε. Δεν υπάρχει δυναμική άντλησης ψηφοφόρων πλέον. Κάπου εδώ πρέπει να αρχίσει η δουλειά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ένα πολύ σπουδαίο βήμα. Κατάφερε να μαζέψει ένα τεράστιο αριστερό κομμάτι και ψηφοφόρων αλλά και προσωπικοτήτων. Έφτασε η ώρα όμως να δούμε τα πράγματα στα μάτια.

Η νομισματική ένωση αποδεικνύεται (κάτι που αρκετοί υποστήριξαν από την αρχή της) η μεγαλύτερη "αρπαχτή" της σύγχρονης οικονομικής εποχής. Οι χώρες της Ευρωζωνης μέσω του ευρώ καταληστεύτηκαν και τώρα παραδίδονται στους ναζί να σπείρουν το χάος προκειμένου να χαθούν τα ίχνη του μεγαλύτερου οικονομικού εγκλήματος όλων των εποχών.

Η αλήθεια είναι ότι σε λίγο δε θα έχουμε ευρώ. Όχι επειδή είμαστε Ελληναράδες άντρακλες που θα τους γράψουμε γιατί μπορούμε και μόνοι μας. Ούτε επειδή θα μας πετάξουν έξω. Δεν θα έχουμε γιατί το ευρώ θα πάψει να υπάρχει.

Η αλήθεια είναι ότι οι μνήμες μιας εποχής όχι πολύ μακρινής, αυτής της δεκαετίας του 40, ξυπνούν επικίνδυνα κρίνοντας συνολικά από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών πανευρωπαϊκά.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά να εκμεταλλευτεί την δυναμική του προς όφελος της κοινωνίας ήρθε η στιγμή να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια και να την πεί. Δε μπορεί πλέον να το αποφύγει. 

Πρέπει να υπάρξει εναλλακτική απάντηση σ αυτό που έρχεται. Πανευρωπαϊκά. Ας μην βαυκαλιζόμαστε άλλο με διλήμματα ευρώ η χάος και λοιπές ανεδαφικές αρλούμπες. Το χάος είναι εδώ και απαιτεί διαχείριση. Ο στρουθοκαμηλισμός θα μας οδηγήσει σε πολύ οδυνηρά μονοπάτια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η μεγαλύτερη οργανωμένη αριστερή κίνηση στην Ευρώπη οφείλει να κινήσει της διαδικασίες μιας πανευρωπαϊκής εκπόνησης σχεδίου για την επόμενη μέρα. Για το τι θα συμβεί μόλις οι κοινωνίες μας αποσαθρώνουν εντελώς. Για το πώς θα απαντηθεί η ναζιστική απειλή η οποία όσο θα γιγαντώνεται τόσο θα διψάει για αίμα. 60.000.000 ήταν οι νεκροί του Γ' Ράιχ. Πολύ βαρύ το τίμημα και άδικο να πληρωθεί ξανά.

Η αριστερά σήμερα Πανευρωπαϊκά βρίσκεται προ των ευθυνών της. Και αριστερά είμαστε όλοι. Εγώ κι εσύ. Αυτό που θα οραματιστούμε για αύριο αυτό και θα ζήσουμε.

Ας μην αφήσουμε το όραμα των οικονομικών ναζί δολοφόνων να επικρατήσει ξανά. Εχθές έγινε ένα σπουδαίο βήμα.

Ο Αντώνης ξέρει

Ο Αντώνης δε μασάει τα λόγια του. Ξέρει.

Μιλάει με το θεό, έφερε την ανάπτυξη, δημιούργησε πρωτογενές πλεόνασμα, σκίζει δυο χρόνια τα μνημόνια, γεμίζει την πλατεία Συντάγματος.

Ο Αντώνης ξέρει ότι έχει να κάνει με εγκεφαλικά παράλυτους. Αν είχε αμφιβολίες τους τις διέλυσαν οι φοιτητικές εκλογές που έβγαλαν την παράταξη του πανηγυρικά. Οι νέοι στο πλευρό του Αντώνη.

Σε περίπτωση που εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες ήρθαν τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών να του δείξουν ότι βρίσκετε σε πολύ καλό δρόμο.

Ο Αντώνης ξέρει πως ένας λαός που θα επιθυμούσε την ελευθεριά του θα τον είχε στείλει ήδη φυλακή. Αντ αυτού τον ψηφίζει ακόμη.

Ο Αντώνης ξέρει πως καμιά πολιτισμένη και αξιοπρεπής κοινωνία δε θα δεχόταν αυτόν για πρωθυπουργό και τον Βενιζέλο για αντιπρόεδρο.

Ο Αντώνης ξέρει ότι αυτοί που βλέπουν τηλεόραση είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που σκέφτονται άρα οι κυβερνήσεις εκλέγονται κυρίως από τους τηλεθεατές.

Το ότι μας φαίνονται ακατανόητες οι πράξεις του πολιτικού συστήματος σύσσωμου, δε σημαίνει ότι αυτό βρίσκεται σε πανικό. Δεν έχει κανένα λόγο να πανικοβάλλεται. Απλά δεν κρατάει πλέον ούτε τα προσχήματα. Μας δείχνει την ασχήμια του σε όλο της το μεγαλείο χωρίς κανένα ίχνος ντροπής η αξιοπρέπειας. Έτσι ήταν πάντα. Τώρα απλώς δεν ενδιαφέρει κανέναν να το κρύψει. 

Μακάρι να βγω ψεύτης. Τίποτα συνταρακτικό δεν θα συμβεί αύριο. Κανένας δε θα φύγει μεθαύριο. Όλα θα κυλήσουν όπως θέλει το σύστημα. Για να δεις αλλαγή συνολικά πρέπει να δεις πρώτα αλλαγή στους ανθρώπους τριγύρω σου. Προς το παρόν τίποτα δεν έχει συμβεί. Το εγκεφαλογράφημα ήταν και παραμένει ευθεία γραμμή.

Ποιοι θέλουμε να είμαστε

Ο φασισμός έχει μακρά ιστορία στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με τους κατακτητές, ξεκλήρισε οικογένειες, πολέμησε τους Έλληνες που μάχονταν για την ελευθερία. Εκατό χρόνια ιστορίας σχεδόν. Και να μαστε στο σήμερα.

Tο πρόσωπο του Νεοέλληνα φασίστα πρώτος μας το σύστησε μέσα από το κανάλι του ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Πριν ακόμη οι Έλληνες βιώσουν την απώλεια ακόμη και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στήριξαν αυτόν. Βλαχομπαρόκ αισθητική, παραιστορία με το κιλό, αντισημιτισμός και σεξισμός έφτιαχναν το τηλεοπτικό μοτίβο του Τηλεάστυ, του επίσημου οργάνου του ΛΑΟΣ. Ένα κόμμα με εκπεφρασμένες θέσεις όπως "να τορπιλίζονται οι βάρκες με τους μετανάστες όταν μπαίνουν στα Ελληνικά χωρικά ύδατα" από το οποίο ξεκίνησαν την πολιτική τους καριέρα τιτάνες της μετέπειτα πολιτικής σκηνής όπως Μάκης βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης, Πλεύρης ο νεότερος. Φυσικά με την έναρξη της κρίσης και την άνοδο της Χρυσής Αυγής ο Καρατζαφέρης, τυχοδιώκτης και πιστός στις απόψεις του όπως κάθε φασίστας που σέβεται τον εαυτό του, συμμάχησε με την κυβέρνηση την οποία έβριζε νυχθημερόν και κάηκε στο μνημονιακό βωμό μαζί με το δημιούργημα του. 

Το κενό φυσικά είχε ήδη καλυφθεί με την Χρύση Αυγή η οποία ήρθε και περπάτησε πάνω στο δρόμο που χρόνια έστρωνε ο Καρατζαφέρης. Με την ανθρωπιστική κρίση να χτυπάει την χώρα και κυρίως τις μεγάλες πόλεις οι Χρυσαυγίτες πέταξαν τα κοστούμια και εμφάνισαν σύντομα το πραγματικό τους πρόσωπο το οποίο αντί να σοκάρει τον Έλληνα, τον γοήτευσε. Βρισκόμαστε στο 2012 και ήδη μοιάζουμε στο τέρας επικίνδυνα. 

Από τότε κύλησε κι άλλο νερό, η Χρυσή Αυγή άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο των κρατικών δημιουργών και χρηματοδοτών της και δεν άργησε η στιγμή που θα πλήρωνε την αλαζονεία της. Οι περισσότεροι βρίσκονται στην φυλακή η πάνε προς τα εκεί ενώ και οι Ελληναράδες που έτρεξαν με τις παραλλαγές να την υποστηρίξουν, πλέον έχουν κρυφτεί στα λαγούμια τους. Η Χρυσή Αυγή είναι πλέον ένα άδειο κέλυφος με τρομακτικά υψηλά εκλογικά ποσοστά μόνο και μόνο ως μνημείο που θα μας θυμίζει για αρκετά ακόμη το πόσο χαμηλά είναι ο πάτος μας.

Και όμως η ιστορία προχωράει. Ο πυρήνας του ναζισμού σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται εντός του πρωθυπουργικού γραφείου. Η φασιστική συμμορία του Αντώνη Σαμαρά με τους γνωστούς Κρανιδιώτιδες, Μπαλτάκους κλπ συναντώντας τα στελέχη του ΛΑΟΣ τα οποία αμέσως προήγαγε σε πρωτοκλασάτες θέσεις δημιούργησε το πρόσωπο του ναζισμού σήμερα. Το χειρότερο απ όλα. Το κυβερνητικό. 2014.

Σε λίγες μέρες μπροστά στις κάλπες έχουμε να δώσουμε μια απάντηση στον εαυτό μας. Τώρα που όλα είναι φανερά και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιος είναι ποιος και τι είναι ικανός να κάνει πρέπει να απαντήσουμε. Τι διδαχθήκαμε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τι διδαχθήκαμε από τον εμφύλιο. Τι διδαχθήκαμε από το αίμα εκατομμυρίων νεκρών θυμάτων ξεκινώντας από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και φθάνοντας μέχρι τους πολύ πρόσφατα πνιγμένους ανθρώπους στο Αιγαίο. Τι διδαχθήκαμε τα τελευταία πέντε χρόνια. 

Έχει φτάσει η στιγμή να αποφασίσουμε εμείς για την ζωή μας. Τι ζητάμε, τι ονειρευόμαστε, πως θα είναι ο κόσμος που γουστάρουμε να ζήσουμε.

Το βασικότερο όλων.

Ποιοι θέλουμε να είμαστε.

Οι εκλογές στην prime time

Επιτέλους μετά από πολύ καιρό η πολιτική στη χώρα μας καταφέρνει να γίνει ξανά διασκεδαστική. Πάνω που είχε κάνει τεράστια κοιλιά έρχεται τώρα το τέλος της σεζόν με αφορμή τις εκλογές να μας σκάσει πάλι το χειλάκι.

Το σκηνικό που διαμορφώνεται παραμονή των εκλογών είναι εξαιρετικό. Λόγω της ψηφοθηρικής ανάγκης παρατηρούμε ότι πέριξ της Ν.Δ μαζεύται το ακροδεξιό κομμάτι που τόσο καιρό το έπαιζε κεντρώο αλλά δεν άντεξε πια να κρύβει την ταυτότητα του. Είναι επίσημο πλέον, η Ν.Δ είναι ο φορέας του Ναζισμού στην Ελλάδα.

Από δίπλα ήρθε ο Σταύρος Θεοδωράκης να μαζέψει τα υπόλοιπα σκατά που δεν έχουν τ αρχίδια να δηλώσουν ανοιχτά τις φιλοακροδεξιές τους τάσεις καθ ότι ξέρουν πως όταν η Ν.Δ πέσει, όλοι αυτοί θα βρεθούν στην καλύτερη στη φυλακή και στη χειρότερη κρεμασμένοι. Καλά τα πάει ο κυρ Σταύρος. Ο πρώτος που θα στείλει θα είναι ο Βενιζέλος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έμαθα έκανε πρόταση στο Λαζόπουλο να είναι στο ψηφοδέλτιο του. Όταν επιζητείς τις ψήφους που μπορεί να σου φέρει ο συντηρητικός συστημικός τυχοδιώκτης Λαζόπουλος ο οποίος κατέχει την υψηλότερη τηλεθέαση σταθερά τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στα υπόλοιπα τηλεσκουπίδια, είναι δήλωση κοινωνικού προσανατολισμού. Όχι αριστερού. Σας μένει να κάνετε πρόταση και στο Σουλεΐμάν.

Το ΚΚΕ στην άκρη περιμένει να έρθει και επίσημα η διάλυση του. Μετά την μεγαλοπρεπέστατη εκλογική χυλόπιτα του '12 συντηρητικοποιήθηκε ακόμη περισσότερο έχοντας πλέον μηδαμινή παρέμβαση στην κοινωνία. Όχι δεν βρέχει. Σας φτύνουν.

Ξέρετε τι πιστεύω για τις εκλογές κρίνοντας κι απ την αντίδραση του κόσμου (ξανά) στο άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή; Θα πάμε ω σαν τα ζώα να κάνουμε αυτό ακριβώς που το σύστημα θέλει να κάνουμε και ύστερα θα γυρίσουμε στη μίζερη ζωούλα μας να βρίζουμε τους "μαλάκες" που "τι μας έκαναν".

Να κοιτάμε και κάνα καθρέφτη καμιά φορά δεν κάνει κακό.

Εγώ όλο τον κοιτάω τελευταία και γελάω.

Η δικτατορία της βλακείας

Έχω ανακαλύψει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι τελευταία. Προσπαθώ να φτιάξω τις ιστορίες που αφορούν τα συμβάντα πριν από την γνωστοποίηση μιας απόφασης προς τα έξω. Δικές μου ιστορίες, στο δικό μου κεφάλι.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης αποφάσισε να φτιάξει κόμμα; Τον πήρε π.χ ο Ψυχάρης και του είπε να κατέβει για αντιπερισπασμό; Δεν πάει καλά το προπαγανδιστικό του site και είπε να βγάλει κάνα φράγκο; Ενημερώθηκε για κάποια επερχόμενη στρατιωτική δικτατορία και βγήκε τώρα για να χει ευκαιρία να το παίξει επαναστάτης πριν αυτοεξοριστεί στις Μαλβίδες; Μήπως ο predator θα κάνει επιδρομή στον πλανήτη με την φυλή του και ο Αντώνης αποφάσισε οτι μόνο οι πολιτικοί αρχηγοί θα μπουν στην κάψουλα που θα τους εκτοξεύσει μακριά από τον πλανήτη; Μήπως αποφάσισαν να τον διορίσουν οι Ελ; Αμείλικτα τα ερωτήματα

Το ίδιο κάνω με κάθε ευκαιρία τελευταία. Ως παλιός φίλος των θεωριών συνωμοσίας φτιάχνω εύκολα πολλά σενάρια μπαμ μπαμ.

Μόλις όμως μου περάσει η έξαψη της δημιουργίας, ανακάθομαι για να καταλήξω εκεί που καταλήγω πάντα.

Δεν υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά κέντρα που ελέγχουν τις τύχες του πλανήτη μέσα από βαθιά σπήλαια που η είσοδο τους βρίσκεται στο κέντρο της ανταρκτικής. Η κάθε απόφαση είναι πολύ πιο βαθιά ανθρώπινη απ όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Ίσως γιατί δεν βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του πρωταγωνιστή.

Γιατί ο Θεοδωράκης φτιάχνει κόμμα λοιπόν; Τον χρησιμοποιώ ως παράδειγμα επειδή είναι στην επικαιρότητα, όχι επειδή τον θεωρώ περισσότερο βλάκα από τον Τζήμερο π.χ. Όλοι τούτοι σ ένα καζάνι βράζουνε.

Η απόφαση λοιπόν είναι καιροσκοπικού χαρακτήρα, όπως όλες οι αποφάσεις που παίρνουν άνθρωποι στο παγκόσμιο προσκήνιο. Ένα κράμα ματαιοδοξίας και βλακείας. Να κονομίσουμε κάνα φραγκάκι, να κάνουμε το κομμάτι μας, να παίξει κάνα γκομενάκι παραπάνω να κάνω και καμιά χάρη σε κάνα φίλο. Θα κάνω την μαλακία μου κι ότι βγει.

Χωρίς σαφή στόχο, πρόγραμμα και λόγο ύπαρξης φιγούρες που η οντότητα τους μετριέται μόνο από τα νούμερα της AGB που προκύπτουν από λοβοτομημένους τηλεθεατές σε συνδυασμό με τα χορηγικά μαγειρέματα.

Δεν νομίζω ότι αυτή η τακτική αλλάζει και πολύ ανάμεσα σε ανθρώπους και βαθμίδες. Ποιος νοήμων δηλαδή συστημικός οικονομολόγος του κάθε οίκου αξιολόγησης θα έφτιαχνε το παγκόσμιο σκηνικό όπως είναι αν τον ενδιέφερε να έχει κέρδος σε βάθος χρόνου; Γιατί καλά έρχεται τώρα. Σε 20-30 χρόνια με τον μισό πλανήτη κάτω από το όριο της φτώχειας; Σε ποιο αγοραστικό θα πουλήσει αυτός το υπερκέρδος που θα παράγει; Ποιος ζει ποιος πεθαίνει θα μου πείτε μέχρι τότε. Ε το ίδιο λέει κι αυτός.

Η βλακεία και ο τυχοδιωκτισμός έχει κυριεύσει τον κόσμο κι εμείς ψάχνουμε την απάντηση στους εξωγήινους. Γι αυτό δεν την βρίσκουμε.

Να μην ξεχάσω

Να μην ξεχάσω ότι είμαι άνεργος.
Να μην ξεχάσω ότι δεν έχω όνειρα.
Να μην ξεχάσω ότι τα όνειρα που δεν έχω ρευστοποιήθηκαν και έγιναν βίλες για λίγους.
Να μην ξεχάσω ότι έχει καταλυθεί η δημοκρατία.
Να μην ξεχάσω ότι έχω ναζιστές στο κοινοβούλιο μου.
Να μην ξεχάσω να κλείσω την τηλεόραση.
Να μην ξεχάσω να διαβάσω κάνα βιβλίο
                     κυρίως ιστορία να διαβάσω.
Να μην ξεχάσω ότι στη χώρα μου αυτοκτονεί ένας άνθρωπος την ημέρα.
Να μην ξεχάσω ότι τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως η χώρα μου περνά ανθρωπιστική κρίση.
Να μην ξεχάσω ότι δεν βλέπω ανθρώπους να χαμογελούν.
Να μην ξεχάσω ότι η πιο παραγωγική γενιά φεύγει στο εξωτερικό.
                                  Αυτοί που μένουν φεύγουν για τον ψυχίατρο.
Να μην ξεχάσω ότι οι προσπάθειες μου για αλλαγή λοιδορήθηκαν και ποινικοποιήθηκαν.
Να μην ξεχάσω ότι αυτοί που ψήφισα, το "όχι" ξέρουν να το λένε μόνο σε μένα.
Να μην ξεχάσω ότι οι νόμοι της ζούγκλας που ορίσαμε αρμόζουν στη ζούγκλα, όχι σε πολιτισμούς.
Να μην ξεχάσω ότι αύριο θα λογοδοτήσω στα παιδιά μου γι αυτά που έκανα αλλά και που δεν έκανα.
Να μην ξεχάσω ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι για να φτάσουμε στη συνολική αναδιάταξη.
Να μην ξεχάσω ότι οι υποψήφιοι είναι προσωπικά υπεύθυνοι για όλες τις θέσεις και τις πράξεις του κόμματος που τους υποστηρίζει.
Να μην ξεχάσω ότι είμαι προσωπικά υπεύθυνος να βάλω ένα stop προς την κατεύθυνση που οδηγούμαστε.


Σε δυόμιση μήνες δεν πρέπει να ξεχάσω ότι έχω μία ζωή και την έχω σήμερα. Ούτε χθές, ούτε αύριο. Τώρα.

Βαλλιανάτος ο δήμαρχος

Αύριο και για λίγες μέρες το θέμα που θα απασχολήσει τα media θα είναι ο Βαλλιανάτος.

Η υστεριάζουσα συντηρητική κοινωνία μαζί με τα κατευθυνόμενα μέσα θα χρησιμοποιήσουν το γεγονός για να τρομάξουν περισσότερο τους ήδη ομοφοβικούς και φασίστες Έλληνες. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρξει κανένας σεβασμός και μέτρο. Λες και το να είσαι οροθετικός είναι σαν να πηγαίνεις να βγάλεις φρονιμίτη για να γίνει έτσι απλά αντικείμενο χλεύης και εκφοβισμού.

Από την άλλη κατά πάσα πιθανότητα η LGBT κοινότητα θα συσπειρωθεί και θα σταθεί στο πλάι του αντιπροσώπου της, ο οποίος πολύ βολικά θυμήθηκε να μας πει ότι είναι οροθετικός μόλις ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για το δήμο της Αθήνας. Δεν θυμήθηκε ας πούμε να μας το πει τότε που ο Λοβέρδος διέσυρε τις οροθετικές Ιερόδουλες.

Ο Βαλλιανάτος είναι από τους ανθρώπους που προσωπικά προσβάλλουν την αισθητική μου. Είρωνας, θρασύς, προσβλητικός, ενταγμένος στη δεξιά, μαϊντανός των lifestyle εκπομπών εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ένας κούφιος τυχοδιώκτης χωρίς ίχνος ανιδιοτέλειας την οποία προϋποθέτει ο ακτιβισμός που μας πλασάρει.

Τα γράφω αυτά πριν αρχίσει το πανηγύρι. Η επίθεση που θα συμβεί προς αυτόν θα είναι ανήθικη και μεσαιωνικού χαρακτήρα. Μια επίθεση την οποία επεδίωξε για να προκαλέσει πόλωση των εν δυνάμει ψηφοφόρων του. Δίχως να τον ενδιαφέρει ότι θα δώσει στα χέρια των media ένα όπλο που θα επιτεθεί συνολικά (χειραγωγώντας την κοινωνία) εναντίον των προοδευτικών ιδεών, σχηματισμών και βέβαια των ομοφυλόφιλων τούτης της χώρας βλάπτοντας τελικά τα ιδανικά που υποτίθεται ότι υπηρετεί.

Στη σκοταδιστική εποχή που ζούμε ανοιχτά δηλωμένος gay αιρετός σε δημόσιο αξίωμα θα μας πήγαινε μίλια μπροστά ως κοινωνία.

Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε, όπως οι συνδικαλιστές έχουν τους αντιπροσώπους που τους αξίζουν, οι Αθηναίοι το δήμαρχο που τους αξίζει, οι πολίτες των πρωθυπουργό που τους αξίζει έτσι και η LGBT κοινότητα έχει τον αντιπρόσωπο που της αξίζει.

Ψήφισε και πάλι Σαμαρά. Μπορείς

Πάλι τα ίδια. Χωρίς καμία απολύτως παραλλαγή, εκτός από αυτή των προσώπων, βαδίζουμε προς τη νέα εκλογική αναμέτρηση. Έξω έχει ξεκινήσει η καταστροφολογία, εδώ συλλάβανε μερικά ψοφίμια ως θυσία στο εκλογικό σώμα να πιστέψει ότι υπάρχει δικαιοσύνη ενώ προς τον Απρίλη θα μοιράσουν μερικά ψίχουλα σε σχέση με τα τρις που έχουν φάει.

 Ένα μεγάλο μέρος τότε του σκεπτόμενου αμόρφωτου συνοθυλεύματος που αποκαλούμε Ελληνικό λαό θα αρχίσει τις ενδελεχείς και σε βάθος μικρο-μακρό οικονομικές αναλύσεις καθώς βέβαια και τα καφενειακά debates για τις γεωπολιτικές συμμαχίες της πατρίδας. Άσχετα που αυτός ο όχλος μικροαστών μπατίρηδων έχει τόση γνώση επί του θέματος όση έχει και ο Αντώνης περί της διακυβέρνησης της χώρας.
    
Και μίας και τον έφερε η κουβέντα έχει τρομερή πλάκα ο τρόπος με τον οποίο διασύρουν τον Έλληνα φασίστα "πρωθυπουργό" οι ξένοι φασίστες. Ακόμη πιο μεγάλη πλάκα δε έχει το πώς ο κουτσαβάκης "πρωθυπουργός" χάνει το πνεύμα και την περισσή μαγκιά κλανιά και κάνει αμέσως το δάχτυλο που συνεχώς μας κουνάει γλειφιτζούρι.
   
Έχω αποφασίσει να παρακολουθήσω τις εκλογικές εξελίξεις φέτος χωρίς να θυμώσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές αλλά είμαι σίγουρος πως η σήμερα πεθαμένη Νέα Δημοκρατία θα ανακτήσει τα εκλογικά της ποσοστά και θα καταφέρει να κάνει ντέρμπι μια εκλογική διαδικασία στην οποία κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει δικαίωμα συμμετοχής καθότι σε μία δημοκρατική χώρα σύσσωμη θα ήταν στη φυλακή.
    
Κόβω το κεφάλι μου (πάνω και κάτω) ότι ο Έλληνας πάλι θα τσιμπήσει στην "επίθεση" των ΜΜΕ, η οποία για να τα λέμε και σωστά δεν πείθει ούτε μυαλό λωβοτομημένου δίχρονου. Τον Έλληνα όμως τον πείθει. Γι αυτό δεν θα τα στοιχηματίσω τα κεφάλια μου. Είμαι αρκετά αλαζόνας για να ξέρω πως είναι  πιο χρήσιμα από του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου.
    
Έλληνα ετοιμάσου για την επανάσταση σου.
   
 Ψήφισε και πάλι Σαμαρά. Μπορείς.

Αυτό το κειμενάκι δεν ειναι για σένα

Το πρωί πηγαίνοντας να πάρω καφέ, συνάντησα μια συμμαθήτρια μου από το σχολείο. Με τον άντρα της και δύο μωρά στις αγκαλιές πλέον. Πάει ένας χρόνος από τότε που την είδα τελευταία φορά (με ένα μωρό τότε) και ήταν ευτυχισμένοι...
 Σήμερα πραγματικά στεναχωρήθηκα! Δύο νέοι άνθρωποι, με δυο μωρά παιδιά και την απόγνωση ζωγραφισμένη στα βλέμματα τους. Δέν ρώτησα. Δέν ήθελα να τους βάλω στην διαδικασία να μου πούνε, μου τα είπε όλα το βλέμμα τους.

Θυμός και οργή είναι τα πρώτα πράγματα που κατακλύζουν το Είναι σου ολόκληρο. Ο λαιμός κομπιάζει. Το μόνο που νιώθεις, αποστομομένος.

Γι αυτό και αποφάσισα να μην γράψω για όλους απόψε. Αποφάσισα να γράψω για τους ανθρώπους που θέλουν, μπορούν και θα πράξουν. Για τους ανθρώπους που νιώθουν πως η αδικία φτάνει μέχρι το μεδούλι τους. Για τους ανθρώπους που ξέρουν πως δεν αξίζει σε ανθρώπινα πλάσματα, σε λαούς ολόκληρους, να βιώνουν τέτοιες πιέσεις όποιο κι αν είναι το σφάλμα τους.

Να με συγχωρέσει ο Ανεστόπουλος για την παράφραση, αλλά αυτό το κειμενάκι δεν είναι για σένα.


Δεν είναι για σένα που το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην ξεβολευτείς.

Δεν είναι για σένα που έμαθες να κάνεις τα πράγματα με τον λιγότερο κόπο.

Δεν είναι για σένα που πάντα ζούσες ζωή δανική και δια αντιπροσώπου.

Δεν είναι για σένα που νιώθεις οτι τίποτα δεν μπορείς να αλλάξεις. Ίσως γιατί είσαι τίποτα στην τελική.

Δεν είναι για σένα, δεν θέλω να είναι για σένα.

Έτσι κι αλλιώς πάντα λίγοι ήταν αυτοί που αποφάσιζαν για το ποια ακριβώς θα είναι η ζωή σου. Εσύ απλά ακολουθούσες.

Μια χούφτα άνθρωποι καίνε μυαλά και συνειδήσεις.

Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε κι εμείς που θα πούμε όχι.

Ίσως να κάνω λάθος, μα νιώθω κάτι να κινείται. Εδώ και λίγο καιρό μπορεί να υπήρξε μια φαινομενική ησυχία, μιας και μας έπνιξε η απογοήτευση που προσφέρει η προσπάθεια για ευρεία συλλογική προσπάθεια.

Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Οι λίγοι θα φέρουν την ρήξη. Οι πολλοί θα την βλέπουν από την τηλεόραση.

Όλο αυτό το διάστημα, κάτω από τα μνημόνια και την μαυρίλα κάτι βράζει.

Γεννιούνται νέα πράγματα, νέες αντιλήψεις. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως πρέπει να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Οι ψίθυροι για νέο μνημόνιο άρχισαν. Τα κόμματα παίρνουν θέσεις εκλογικής μάχης, ενώ σε λίγο κλασσικά θα αρχίσουν οι εκβιασμοί από την τηλεόραση.

Έρχονται εκλογές. Η ίδια παράσταση ανεβαίνει, με ίδιους ηθοποιούς, σκηνοθέτη, τεχνικούς και κοινό. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με τον ένα η με τον άλλο τρόπο.

Η αλλαγή δεν έρχεται με την ψήφο. Η αλλαγή έρχεται με την στάση ζωής μας.

Οι εκλογές είναι απλά μία ρωγμή που μπορεί να γίνει και τρύπα ακόμη, στο χέρι μας είναι.

Ο πόλεμος ξεκινάει. Οι καθηγητές βάρεσαν πρώτοι τα τύμπανα του πολέμου.

Πρέπει να ακολουθήσουμε κι εμείς.

Μέχρι το τέλος.