Ο κηπουρός ή η έρημος του πραγματικού

Ενα εξαιρετικό κείμενο της Αλίκης Μπέιλη το οποίο πολύ καθαρά μιλάει για την απόλυτη ισοπέδωση πρίν την δημιουργία.

"Ο κήπος είναι αποκαλυμμένος. Με τάξη και ομορφιά ζούν τα άνθη και τα δέντρα του. Το βούισμα των μελισσών και των εντόμων καθώς με τα φτερά τους περνούν ακούεται απ όλες τις πλευρές. Ο αέρας είναι πλούσιος σε αρώματα. Τα χρώματα ο οργιάζουν στο γαλάζιο του ουρανού... 

Ο άνεμος του θεού, η θεία Του πνοή, φυσά σαρωτικά μέσα στον κήπο...

Τα άνθη πέφτουν στο χώμα. Λυγίζοντας, τα δέντρα ερημώνονται απ τον άνεμο. Την καταστροφή όλη της ομορφιάς ακολουθεί η βροχή. Ο ουρανός είναι μαύρος. Συντρίμμια φαίνονται. Ύστερα θάνατος.

Πιο ύστερα άλλος κήπος!Ο κηπουρός, η ψυχή, ανταποκρίνεται. Κάλεσε τη βροχή,τον άνεμο,τον καυτερό ήλιο. Κατόπιν άσε το έργο να προχωρήσει. Για πάντα η καταστροφή έρχεται πριν από το κράτος της ομορφιάς. Ερήμωση προηγείται του πραγματικού.

Ο κήπος και ο κηπουρός πρέπει να ξυπνήσουν! Το έργο συνεχίζεται."

Και το τραγουδάκι που μου ήρθε στο μυαλό ευθύς μόλις πρωτοδιάβασα το κείμενο..

Υ.Γ:Ας ξυπνήσουμε όλοι τον κηπουρό μέσα μας. Θα ρθει.. Ένα απόγευμα ζεστό...

H μνημονιακή αριστερά ως καρικατούρα

Μόλις πριν κάποιες μέρες ο Μανώλης Γλέζος, ο άνθρωπος που απο καιρό θεωρούσα την προσωπικότητα του εχέγγυο σταθερότητας εντός του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε το στόμα του και είπε το αυτονόητο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως η αριστερή παράταξη με τα υψηλότερα εκλογικά ποσοστά απο την εποχή της ΕΔΑ,στην χειρότερη στιγμή της Νέας Ελληνικής Ιστορίας απογοητεύει οικτρά και τον πιο ρομαντικό υποστηρικτή του.Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κοιτάξει στα ίσια το τέρας αλλά τελικά μεταμορφώθηκε....

Το ΚΚΕ έχοντας χάσει εδώ και καιρό την μάχη για την επιρροή του λαϊκού κινήματος περνάει την πιο συντηρητική στιγμή του απο την δημιουργία του.Κλεισμένο στον εαυτό του,με μηδαμινή παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία που βογκά επιμένει να πιστεύει οτι τα κεφάλια εντός του Περισσού κατέχουν το αλάθητο με ακρίβεια εκατομμυριοστού του χιλιοστού.

Την ΔΗΜΑΡ σαφώς και δεν μπορώ να την κατατάξω στο αριστερό κοινοβουλευτικό τόξο.

Το βάρος πέφτει πάλι ιστορικά στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά.Το έργο δύσκολο. Εξομοιομένη στην συνείδηση του κόσμου με την "αριστερή Χρύση αυγή" μέσα απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους Έλληνες ανιστόρητους προβοκάτορες πολιτικάντηδες δείχνει αδύναμη.Είναι όμως?

Μακριά απο τα πολλά φώτα της δημοσιότητας,άνθρωποι με όραμα,σχέδιο και το βασικότερο πίστη θέλουν να εκκινήσουν ξανά μία κοινωνία σε πλήρη αποσάθρωση.Μια χούφτα άνθρωποι.Θαρρώ πως αρκούν.

Ας είμαστε ρεαλιστές.Ο φετινός Οκτώβριος απο οικονομικής άποψης ήταν ο χειρότερος μήνας απο καταβολής μνημονίων για τις Ελληνικές επιχειρήσεις και κατ επέκταση για τις οικογένειες.Η "κυβέρνηση" ισορροπεί επάνω σε μία τρίχα απο την οποία για να πέσει και να βρεθεί σύσσωμη στη φυλακή αρκεί ένα φύσημα και τη στιγμή που παρόλ αυτά έχει το θράσος να προετοιμάζει το έδαφος για νέα μέτρα,οι Τατσόπουλοι μιλούν για συνεργασίες με την Νέα Δημοκρατία.

Η πραγματικότητα είναι μία.Είμαστε μόνοι μας κόντρα σε ένα μάτσο ανόητους,ανιστόρητους,ανίκανους και επικίνδυνους καρεκλοκένταυρους.Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε,τόσο το καλύτερο για το μέλλον όλων μας.

Το «δόγμα Calvo»: H Μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους στο Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο

Το κάθε κράτος μπορεί νόμιμα –ως ελεύθερη και χωρίς προϋποθέσεις, εξωτερικές και εσωτερικές, έκφραση, πραγμάτωση και αυτοπροστασία της Εθνικής του Κυριαρχίας- να κατάσχει (σε περίπτωση παράνομων πράξεων), να απαλλοτριώσει, ή  να εθνικοποιήσει, ημεδαπές και αλλοδαπές, κρατικές και ιδιωτικές,  ιδιοκτησίες και επενδύσεις στην εδαφική του επικράτεια, με αναγκαστικά κύριο και πρωταρχικό σκοπό την διασφάλιση και προστασία της Εθνικής του Κυριαρχίας και γενικότερα του Δημοσίου του Συμφέροντος (νοουμένου εδώ και με την δευτερεύουσα οικονομική, αλλά κυρίως με την πρωταρχική έννοια του, ήτοι αυτή της Εθνικής του Κυριαρχίας), με ή χωρίς αποζημίωση των πρώην ιδιοκτητών (Συντ. 1,17,106).

Ως «επενδύσεις» εδώ νοούνται αδιακρίτως και ισότιμα, οι βιομηχανικές επενδύσεις, οι επενδύσεις εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου (concession agreements), αλλά και επενδύσεις (δανειακών) κεφαλαίων, ήτοι χρηματικά δάνεια με την  μορφή ομολόγων, εντόκων γραμματείων κλπ. Τα δικαιώματα αυτά προστασίας της Εθνικής Κυριαρχίας και Εθνικού Συμφέροντος, έχουν ενσωματωθεί στο διεθνές δίκαιο τυπικά από το 1962 (βλ. βιβλ. Works in the UN Comission on Permanent Soevereignty over Natural Resources & Resolution 1804 (XVII) by the UN General Assembly on 14-12-1962) κι αποτελούν μια τροποποίηση του «δόγματος Calvo» (Calvo`s doctrine), το οποίο εισηγήθηκε ο Αργεντίνος δικαστής Calvo το 1868  (στον κολοφώνα της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης του τρίτου κόσμου από της ευρωπαϊκές κυρίως αποικιοκρατικές χώρες).

Σύμφωνα με το δόγμα αυτό, όταν μια ξένη επένδυση (βιομηχανική ή δανειακή-κεφαλαιακή με την μορφή δανείων και ομολόγων), διακρατική (με την μορφή διεθνών συνθηκών), η μεταξύ κράτους και ιδιωτών επενδυτών (με την μορφή συμβολαίων), δημιουργήσει, στην χώρα λειτουργίας της, συνθήκες άνισης και αήθους οικονομικής εκμετάλλευσης του ντόπιου πληθυσμού υπέρ της, ή του κράτους καταγωγής της – οδηγώντας αναγκαστικά και στην συνακόλουθη απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας λειτουργίας της υπέρ του κράτους καταγωγής της, ή   υπέρ της επένδυσης της ίδιας!- τότε το κράτος λειτουργίας της έχει το νόμιμο δικαίωμα να άρει την ανισότητα αυτή με οποιοδήποτε τρόπο, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικοποιήσεώς της «επένδυσης»  για λόγους «Εθνικού Συμφέροντος» (public utility), με την καταβολή (nationalization), ή όχι (expropriation) αποζημίωσης στον ιδιοκτήτη της επένδυσης.

Το «Εθνικό Συμφέρον» εδώ εννοιολογικά ταυτίζεται –σύμφωνα με όσα προείπαμε – κυρίως με την διασφάλιση, αλλά και την έκφραση της Εθνικής Κυριαρχίας του κράτους λειτουργίας της «επένδυσης».

Σε κάθε περίπτωση, το καταβλητέο και το ύψος της αποζημίωσης θα κριθεί και θα καθοριστεί αποκλειστικά από τα δικαστήρια του κράτους λειτουργίας της «επένδυσης» και με βάση τις οικονομικές συνθήκες και ανάγκες του ντόπιου πληθυσμού. Η εφαρμογή (υλοποίηση) του δόγματος Calvo, συνιστά ταυτόχρονα, την έκφραση (άσκηση) και την αυτοπροστασία της Εθνικής Κυριαρχίας του κράτους λειτουργίας της επένδυσης.

Μάλιστα-σύμφωνα με το ίδιο αυτό «δόγμα» και όπως είπαμε ήδη- η δικαστική αρμοδιότητα για τα προκύπτοντα νομικά ζητήματα στην διαδικασία εθνικοποίησης της «επένδυσης», ανήκουν αποκλειστικά στον κράτος υποδοχής και λειτουργίας της επένδυσης, το κυρίαρχο νομικό πλαίσιο και τα δικαστήρια του οποίου θα καθορίσουν, κυρίαρχα, το περιεχόμενο, την αναγκαιότητα της εθνικοποίησης, την αντικειμενική αλήθεια του κινδύνου του Εθνικού Συμφέροντος του λαού από την λειτουργία της επένδυσης στην επικράτειά του και τελικά την νομιμότητα της εθνικοποίησης, καθώς και την καταβολή ή όχι αποζημίωσης στον πρώην ιδιοκτήτη της.

Η εκδίκαση της υπόθεσης της εθνικοποίησης στο δικαστήρια του αλλοδαπού κράτους-επενδυτή και σύμφωνα με το δικό του δίκαιο, αποκλείεται. Το «δόγμα Calvo» έτσι, στερεί τις ξένες (κρατικές και ιδιωτικές) επενδύσεις από την «διπλωματική ασυλία» και την «νόμιμη» στρατιωτική των προστασία από το ισχυρότερο κράτος-επενδυτή. Το «δόγμα Calvo» συνιστά συνεπώς μια μορφή «δικαστικού εθνικισμού».

Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζεται και διασφαλίζεται διεθνώς, η δίκαιη κατανομή του πλούτου με όρους αμοιβαίου σεβασμού, ισότητας και δικαιοσύνης μεταξύ των κρατών και των λαών των και αποκλείεται η συνέχιση και επαναφορά της δουλείας –με  άλλη μορφή- και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Το «δόγμα» Calvo, ήταν η πρώτη αντίδραση του Δικαίου κατά της άγριας και απάνθρωπη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο στις αποικιοκρατούμενες χώρες από τους ευρωπαίους δυνάστες αποικιοκράτες του 19ου αι.

Έκτοτε το δόγμα αυτό, συμπεριελήφθη σε όλα τα συντάγματα των κρατών της Ν. Αμερικής και κατέστη μέρος και του Διεθνούς Δικαίου από το 1962 με τις προαναφερόμενες συνθήκες: Works in the UN Comission on Permanent Soevereignty over Natural Resources & Resolution 1804 (XVII) by the UN General Assembly on 14-12-1962.

Οι αρχές του «δόγματος Calvo» ενσωματώθηκαν στο άρθρο 106, σε συνδυασμό με το άρθρο 28 παρ.1 του Ελληνικού Συντάγματος. Η αναγκαστική ισχύ των παραπάνω αρχών του «δόγματος Calvo» στα πλαίσια του Διεθνούς και Εθνικού Δικαίου για την ακύρωση των Διεθνών Συνθηκών και η δέσμευση των  αντισυμβαλλομένων μερών της Δανειακής Σύμβασης της «ελληνικής κυβέρνησης και της Τρόικας», για τον σεβασμό και την εφαρμογή των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, συνομολογείται στο άρθρο 6 παρ.6α,β, της Σύμβασης (του κεφ: Αποπληρωμή, Πρόωρη Αποπληρωμή, Υποχρεωτική Αποπληρωμή και Ακύρωση).

Στο «δόγμα Calvo» και στην  συναφή παραπάνω συνθήκη του Διεθνούς Δικαίου στηρίχθηκαν οι 10άδες των νόμιμων εθνικοποιήσεων κατά διάφορων, ευρωπαϊκών κυρίως, αποικιοκρατικών εταιρειών και επιχειρήσεων που λειτουργούσαν σε αποικιοκρατούμενες χώρες του τρίτου κόσμου και οι οποίες λυμαίνονταν τον ντόπιο πλούτο σε συνθήκες ανθρώπινης δουλείας και εξευτελισμού του ντόπιου λαού.

Στο νομικό αυτό πλαίσιο στηρίχθηκε επίσης και η άρνηση αποπληρωμής των εξωτερικών δανείων από την κυβέρνηση του Ι. Μεταξά το 1934, η οποία δικαιώθηκε με  την ιστορική απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου αρ. 78/15-06-1934 καθώς και η άρνηση της Αργεντινής το 2003 της αποπληρωμής των εξωτερικών της χρεών και  η οποία (Αργεντινή) δικαιώθηκε επίσης με την από 8 Μαΐου 2007 απόφαση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για το ίδιο θέμα.  Και τέλος, στο νομικό αυτό καθεστώς στηρίχθηκε και η νομιμότητα της δημοψηφισματικής απόφασης του Ισλανδικού λαού να αρνηθεί την αποπληρωμή των εξωτερικών του χρεών το καλοκαίρι του 2009, χωρίς ουδεμία συνέπεια.

Συμπέρασμα πρώτο: Τα παραπάνω, απορρέοντα από το Διεθνές Δίκαιο, αναφαίρετα και μη-παραιτήσιμα υπέρ του Ελληνικού Λαού, δικαιώματα,  θα μπορούσε να ασκήσει η προδοτική ελληνική κυβέρνηση και δεν το έκανε. Μπορούσε δηλαδή, νόμιμα να αρνηθεί την αποπληρωμή των εξωτερικών της χρεών, τόσο των αρχικών της προς τις ιδιωτικές ξένες τράπεζες, όσο και των μετέπειτα δανειστών της, ήτοι των κρατών μελών της ΕΕ και του ΔΝΤ, για αντικειμενικούς λόγους έκτακτης εθνικής ανάγκης και προστασίας του Εθνικού της  Συμφέροντος (Συντ.106).

Αντ` αυτού όμως, η ελληνική κυβέρνηση, δολίως και προδοτικά, όχι μόνο δεν τον έκανε, αλλά προτίμησε να εξοφλήσει πλήρως τους ξένους τοκογλύφους, με τίμημα, την διάπραξη μιας ουσιαστικής βιολογικής, οικονομικής και ηθικής  γενοκτονίας των Ελλήνων πολιτών της.

Όχι μόνο έκοψε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της προς τους Έλληνες πολίτες (κηρύσσοντας έτσι εσωτερική χρεοκοπία), για τις παρεχόμενες από τους τελευταίους επιχειρηματικές υπηρεσίες των (δημόσια έργα, προμηθευτές νοσοκομείων, επιστροφές φόρων κλπ.) προς αυτήν, αλλά και έκοψε, βαναύσως, απολυταρχικά και αλύπητα,  μισθούς και συντάξεις, σε χαμηλομισθωτούς και χαμηλοσυνταξιούχους, σπρώχνοντας τους τελευταίους στα όρια της βιολογικής των εξαφάνισης και της ηθικής των απαξίωσης και εξαθλίωσης, έκλεισε νοσοκομεία και σχολεία και αρνήθηκε να χορηγήσει δωρεάν τα βιβλία στα σχολεία.

Επέβαλε τέλος, θανατηφόρους-στην κυριολεξία- φόρους, καθώς και έκτακτα χαράτσια στην ακίνητη περιουσία, τα οποία ενσωματώνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, με ποινή για την   μη-πληρωμή των, την διακοπή του ρεύματος των ελληνικών σπιτιών αδιακρίτως!

Αν δεν είναι αυτή δόλια προαίρεση και διάπραξη Εσχάτης Προδοσίας κατά του Ελληνικού Λαού από την «ελληνική» Κυβέρνηση και του κοινοβουλίου που νομοθετεί τα μέτρα αυτά, τότε ποία είναι;

Συμπέρασμα δεύτερο: H από 08-05-2011 Διεθνής Δανειακή Σύμβαση της «ελληνικής κυβέρνησης» με την Τρόικα, για τον δανεισμό της πρώτης από την δεύτερη με το ποσό των 120 δις. ευρώ, είναι επί της ουσίας αυτοδίκαια άκυρη (όχι απλά ακυρώσιμη) διότι:

α) Θυσιάζει το (οικονομικό κατ` αρχήν) Δημόσιος Συμφέρον του Ελληνικού Λαού, υπέρ των ξένων τοκογλυφικών οικονομικών δολοφόνων (Τρόικα, ξένες τράπεζες), σε βαθμό συνακόλουθης, έμμεσης μεν, αλλά ουσιαστικής κατάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος (σύμφωνα με όσα προαναφέραμε)

β) Παραβιάζει άμεσα και κατάφωρα την Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδος με συγκεκριμένους όρους, με τους οποίους η «ελληνική» κυβέρνηση εκχωρεί παράνομα σε ξένες δυνάμεις  και τις τρείς συνιστώσες της Λαϊκής Κυριαρχίας, ήτοι την Νομοθετική, Εκτελεστική και Νομοθετική, καθώς και -το σπουδαιότερο-την εδαφική της ακεραιότητα σε αυτές,  δια του αδιανοήτου όρου της Δανειακής Σύμβασης, με τον οποίο η «ελληνική Κυβέρνησης παραιτείται από την ασυλία, λόγω Εθνικής Κυριαρχίας, επί της εδαφικής ακεραιότητας και όλων των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδος!».

γ) Παραβιάζει το άρθρο 28 παρ.3 Συντ. σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατή η εκχώρηση μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας μόνο με τον όρο του σεβασμού του δημοκρατικού πολιτεύματος και των αρχών της ισότητας και αμοιβαιότητας. Και τούτο διότι η Διεθνής Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα περιέχει τον όρο αρ.7 παρ.1 («Πληρωμές») με τον οποίο, απαγορεύει τον συμψηφισμό των (ενδεχομένων) οφειλών των μελών-κρατών της ΕΕ (μέρος της Τρόικας) με το δάνειο της Ελλάδος που συνομολογείται με την Δανειακή αυτή Σύμβαση. Τούτο συνεπάγεται την παραβίαση των προαναφερομένων αρχών της ισότητας και αμοιβαιότητας, συνεπώς και την παράνομη και προδοτική μονομερή  εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (Τρόικα).

δ) Καταλύει έμμεσα, αλλά ουσιαστικά, την  Εθνική μας Κυριαρχία, δια της κατάλυσης του Εθνικού (οικονομικού) Συμφέροντος της Ελλάδος (εδώ θεωρουμένου με την οικονομική του σημασία), δια της παρ. α,ii του υποκεφαλαίου «Υποχρεώσεις» του κεφαλαίου της:  «Παροχές, εγγυήσεις και Υποχρεώσεις», σύμφωνα με το οποίο: «Ο Δανειολήπτης δεσμεύεται να μην χορηγήσει σε οποιονδήποτε άλλο πιστωτή ή κάτοχο του δημοσίου χρέους (εσωτερικού ή εξωτερικού), προτεραιότητα σε σχέση με τους Δανειστές (της Τρόικας)». Ταυτόχρονα βέβαια, ο όρος αυτός, καθίσταται μπούμερανγκ κατά της εγκυρότητας της Σύμβασης αυτής, διότι καταλύσει την Εθνικής μας Κυριαρχία.

ε) Η αναφερθείσα τέλος Διεθνή Δανειακή Σύμβαση (Συνθήκη), είναι και τυπικά άκυρη, διότι δεν έχει επικυρωθεί με κυρωτικό νόμο από την βουλή με την ελάχιστη πλειοψηφία των 180 βουλευτών, όπως προβλέπεται ρητά στο άρθρο 28 παρ.2 Συντ. Το γεγονός όμως της μη-ψήφισης της Σύμβασης αυτής από την Βουλή, δεν την καθιστά νομικά ανίσχυρη –και συνεπώς δεν απαλλάσσει τα υπογράφοντα αυτήν μέλη της ελληνικής κυβέρνησης από τις πολιτικές και ποινικές των ευθύνες- διότι και μόνο η υπογραφή της απ` τα μέλη της «ελληνικής» κυβέρνησης, συνιστά Estoppel κατά το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή συνιστά μια δεσμευτική για την ελληνική κυβέρνηση υπόσχεση και δέσμευση (ένα ρητό συμβόλαιο) προς τα αντισυμβαλλόμενα κράτη για την πιστή εφαρμογή της.

Επιπλέον, η έμπρακτη τελικά εφαρμογή της Σύμβασης αυτής, παρά την μη-ψήφισή της από την Βουλή, συνιστά  έναν ακόμα επιπρόσθετο επιβαρυντικό παράγοντα του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας κατά της Ελλάδος από την «ελληνική» Κυβέρνηση, διότι καταδεικνύει τον δόλο της τελευταίας στην διάπραξη του εγκλήματος αυτού και αποκαλύπτει το εγκληματικό της πάθος για την εκτέλεση της, προδοτικής και ακρωτηριαστικής για την Ελλάδα, Δανειακής αυτής Διεθνούς Σύμβασης.

Η υπογραφή συνεπώς τη Συνθήκης αυτής, αλλά και η έμπρακτη εφαρμογή της, συνιστά τον ορισμό της Εσχάτης Προδοσίας της «ελληνικής» Κυβέρνησης και της Βουλής –που υπογράφει τους νόμους του Μνημονίου που ψηφίζονται σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης- κατά της Ελλάδος. Συναφώς και η άρνηση της Κυβέρνησης να καταγγείλει και κηρύξει μονομερώς, έστω υστερόχρονα, άκυρη της Συνθήκη αυτή με ειδικό ακυρωτικό νόμο-δεδομένου ότι όλες οι διεθνείς συνθήκες κυρώνονται στην Βουλή με κυρωτικούς νόμους  (άρθρο 28 παρ.2 Συντ.), ή έστω να ζητήσει την ακυρότητά της στα ελληνικά δικαστήρια, επικαλούμενη (η ελληνική κυβέρνηση) την, δια της Συνθήκης αυτής, κατάλυση της Εθνική μας Κυριαρχίας- συνιστά διάπραξη της Εσχάτης Προδοσίας κατά της Ελλάδος και εκ παραλείψεως, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύει και τον δόλο της Κυβέρνησης  στην διάπραξη αυτού, του ειδεχθεστέρου όλων, εγκλήματος.

Το ερώτημα που καλείται η δικαιοσύνη, κυρίως όμως η ιστορία, να απαντήσει τώρα είναι το εξής: Mε ποίο τίμημα άραγε προδόθηκε η χώρα μας;

Τέλος, επειδή δια της προδοτικής αυτής Σύμβασης καταλύεται κατάφωρα η Εθνική  Κυριαρχία της Ελλάδος, ως συνεργοί της «ελληνικής» κυβέρνησης στην διαπραχθείσα  Εσχάτη Προδοσία κατά της Ελλάδος, θεωρούνται και είναι και τα μέλη της Τρόικας, που είναι αντισυμβαλλόμενα στην Σύμβαση αυτή, σύμφωνα με το Ελληνικό και  Διεθνές Δίκαιο.

Συμπέρασμα τρίτο: Από τα παραπάνω εξηγείται συνεπώς και η επιμονή των κατακτητών της  Τρόικας να ζητήσουν και η «ελληνική» κυβέρνησης να δεχτεί, να συμπεριληφθούν στην Δανειακή αυτή Σύμβαση οι άκρως προδοτικοί όροι περί «παραίτησης της Ελλάδος, αμετάκλητα και χωρίς όρους, από το δικαίωμα ασυλίας της επί όλων των περιουσιακών στοιχείων της» και από το «δικαίωμά της για την δικαστική της προσφυγή και προστασία στην και από την Ελληνική Δικαιοσύνη(!), στην διαδικασία εκτέλεσης της Σύμβασης αυτής», για την οποία «ισχύει το Αγγλικό Δίκαιο»!

Κι αυτό έγινε  διότι, όλοι, οι Τροϊκανοί και η κυβέρνηση, γνωρίζουν ότι η Ελλάδα, θα μπορούσε να επικαλεσθεί και να ασκήσει το αναφαίρετο και μη-παραιτήσιμο δικαίωμα της «εθνικής της κυριαρχίας» στην εδαφική της επικράτεια. και να αρνηθεί την αποπληρωμή όλων των εξωτερικών της δανείων και χρεών της, για λόγους Εθνικού της Συμφέροντος.

Οι Τροϊκανοί εγνώριζαν επίσης ότι, μια (μελλοντική) αληθινά πατριωτική ελληνική κυβέρνηση, θα μπορούσε να ασκήσει το αναφαίρετο αυτό δικαίωμά της τής Εθνικής της Κυριαρχίας και να καταγγείλει και να ακυρώσει μονομερώς, με ειδικό ακυρωτικό νόμο, την προδοτική αυτή Δανειακή Σύμβαση, για τον λόγο ότι η τελευταία  καταλύει της Εθνική Κυριαρχία της χώρας μας.

Και η μονομερής καταγγελία της Σύμβασης αυτής και για τον παραπάνω λόγο από την Ελλάδα, θα ήταν μια πράξη με την οποία η τελευταία θα εξέφραζε και προστάτευε  την  Εθνική της Κυριαρχία, στην οποία περιλαμβάνονται και η Νομοθετική και Δικαστική Εξουσία της (legislative and judicial reserved domain of sovereignty).

Για τον λόγο ακριβώς αυτό, η μονομερής αυτή καταγγελία της Σύμβασης δεν θα συνιστούσε  παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά αντίθετα πράξη σεβασμού και πιστής εφαρμογής του! Είναι προφανές ότι οι Τροϊκανοί, ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, ζήτησαν και η «ελληνική» κυβέρνηση δουλικά και προδοτικά δέχτηκε, να συμπεριληφθούν οι παραπάνω δύο προδοτικοί  όροι στην Δανειακή αυτή Σύμβαση.

Ταυτόχρονα όμως, οι δύο αυτοί προδοτικοί όροι, γύρισαν μπούμερανγκ εναντίον των κατακτητών και της κυβέρνησης, διότι αυτοί (οι όροι) καθιστούν την Δανειακή Σύμβαση (Διεθνή Συνθήκη) αυτοδίκαιο άκυρη, διότι παραβιάζουν την Εθνική Κυριαρχία ενός κράτους μέλους της εννόμου Διεθνούς Κοινότητας που προστατεύεται από το Διεθνές Δίκαιο.

Α) Βιβλιογραφία Διεθνούς Δικαίου, αφορώσα το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών1) Law of Treaties 1966 (Jus Cojens) (art. 43,50)2) Vienna Convention (Conference) on the Law of Treaties (+Annex), 1968, 1969, (into force on 1980) (art. 42,44,46,48, 50, 51, 52, 53, 60,62)3) Charter of the United Nations (art.2 par.4, 6, 7 and art. 81), Chapter VII, IX, XI  4) League of Nations Covenant (art. 15 par.8) 5) Treaty of Rome 1957 (art 211) 6) Γνωμάτευση Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ (UN) για της «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης των κρατών» (States` State of Emergency) (1613η Συνάντηση, 17 Ιουνίου 1980)7) Απόφαση του Permanent Court of International Justice με αρ. 78/15-06-1939 (απόφαση «Ι. Μεταξά», η οποία περιλαμβάνεται στην δικογραφία) 8)  Τhe Law of Treaties. Chapter VVX, p. 603-635, on the “Principles of Public International Law, by Prof.  Ian Brownlie, Clarendon Press, ed. 4th ed. 1990  Β) Βιβλιογραφία Διεθνούς Δικαίου, αφορώσα την Αρχή της Αποκλειστικής και Μόνιμης Εθνικής Κυριαρχίας των Κρατών επί των Φυσικών των Πλουτοπαραγωγικών Πηγών.1) European Convention on Human Rights –Protocol I
2) American Convention on Human Rights (Art. 21)3) African Convention on Human Rights (Art. 14)4) UN General Assembly Resolution on 21-12-1952 (for the rights of self-determination) 5) 3d Committee of the UN General Assembly, 1955  (for the rights of self-determination)6) Works in the UN Commission on Permanent Sovereignty over Natural Resources7) Resolution 1804 (XVII) by the UN General Assembly on 14-12-19628) UN General Assembly Resolution 3201 (S-VI) on 01-05-1974 (Declaration on the Establishment of a New International Economic Order)9) UN General Assembly adopted the Charter of the Economic Rights and Duties of States, on 12-12-1974,  (Art. 2) 10) “Injury to the persons and property of Aliens on state territory”, Chapter XXIII, p.518-552, on  the “Principles of Public International Law, by Prof.  Ian Brownlie, Clarendon Press, ed. 4th ed. 1990 11) “The Relation of Municipal and International Law, Ch.II, p.32-57, on  the “Principles of Public International Law, by Prof.  Ian Brownlie, Clarendon Press, ed. 4th ed. 1990 Γ) α) Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρα 1, 28 παρ.1-3, 59-62, 86, 97)     β) Ελληνικός Ποινικός Κώδικας (άρθρα 134, 134Α, 14 παρ.2)  Δ) Ενοποιημένη Απόδοση της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) (άρθρα 2-7, 126, 136, 169)  Δημ. Αντωνίου

Πηγή: Plan b

Οι ειδήσεις της ημέρας σε 5 γραμμές

Ο Πρωθυπουργός διεμήνυσε για μια ακόμη φορά στην τρόικα την θέση της Ελληνικής κυβέρνησης."Η ανθρώπινη ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από το χρήμα.Μόνο μια ευημερούσα Ελληνική κοινωνία μπορεί να είναι χρήσιμη στην πραγμάτωση του Ευρωπαϊκού ονείρου και η ευημερία αυτή μπορεί να έρθει μέσα από παραγωγικούς Έλληνες πολίτες με διάθεση να παράγουν καθώς θα ξέρουν πως η αξιοπρέπεια τους,είναι ο πρώτος στόχος μας."

Εν τω μεταξύ η αξιωματική αντιπολίτευση πιέζει την κυβέρνηση για ανάπτυξη με αυστηρούς όρους για τον σεβασμό του περιβάλλοντος και της άγριας ζωής ενώ ζητάει ακόμη περισσότερα κίνητρα για την διαμόρφωση μιας κοινωνίας λιγότερο αστικής και καταναλωτικής που θα στηρίζεται στην συνεργατική οικονομία και τα δίκτυα άμεσης ανταλλαγής.Οι προτάσεις εισακούονται στην κυβέρνηση η οποία ζήτησε άμεση σύσταση κατα τόπους επιτροπών,οι οποίες θα καταθέσουν τις προτάσεις τους εντός του μήνα καθώς και σύσταση μελετών από πανεπιστημιακούς.

Σήμερα στο Ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίστηκε μέσα σε χειροκροτήματα νόμος που απαγορεύει την σύσταση επίσημης οργάνωσης που ιδεολογικά φέρει ρατσιστικά στοιχεία και προωθεί το μίσος και την βία.

Η ψηφοφορία διεξήχθη στον απόηχο της προχθεσινής πανηγυρικής ψηφοφορίας για την μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος,το οποίο πλέον δίνει βάση στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της ανάπτυξης της πρωταρχικής δεξιότητας του καθενός ξεχωριστά.

Στη συνέχεια των ειδήσεων μας τώρα,δημόσια απολογήθηκε ο Υπουργός Υγείας σε εκπομπή γνωστού δημοσιογράφου με καλεσμένους απλούς πολίτες που θέτουν τα ερωτήματα,λόγω του θέματος που προέκυψε με την δυσλειτουργία της μπάρας για τα ΑΜΕΑ στην είσοδο του Ευαγγελισμού που χάλασε για τρεις ολόκληρες ώρες."Ζητώ συγνώμη για την ταλαιπωρία.Οι τεχνικοί του νοσοκομείου έκαναν ότι μπορούσαν και σύντομα αποκατέστησαν την ζημιά."

Τέλος,σε επίσημη καταμέτρηση των Ρομά προχωράει το υπουργείο Δημόσιας ευημερίας με στόχο την εκπόνηση σχεδίου για την ομαλή ένταξη τους στην κοινωνία,με σεβασμό πάντα στα ιδιαίτερα ήθη και συνήθεια τους.

Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε και απόψε,αύριο θα είμαστε πάλι εδώ.
Μην ξεχνάτε να ανασένετε βαθιά,να κοιτάζετε τον ουρανό και να ζείτε την κάθε σας στιγμή.

Υ.Γ:Εγώ προσωπικά αποφάσισα να φορέσω τα μαγικά γυαλιά και να βλέπω τον κόσμο όπως θα ήθελα να είναι.Αν όλοι κάνουμε το ίδιο,ίσως ένα βράδυ όπως τώρα,αυτό να είναι ένα πραγματικό δελτίο ειδήσεων.

Υ.Γ2:Εχθές έμαθα οτι στους μισούς διαγωνισμούς για τεχνικά έργα της χώρας,λείπει η ανάγκη για κατάθεση περιβαλλοντολογικής μελέτης.Περαστικά μας.

Pablito-Σούκη

Είναι κάποιες φορές στη ζωή που θαρρείς πως όλα τα γεγονότα συνέβησαν, για να καταλήξεις να συναντηθείς με κάποιο άλλο πλάσμα, επειδή, για κάποιον λόγο οι ζωές σας «οφείλουν» ίσως να συμπορευθούν πάνω στον κόσμο αυτό. Πλησιάζουν μέσα Μαρτίου του 2009, λίγες μέρες περίπου πριν από τα γενέθλιά μου όταν έρχεται στη ζωή ένα αμερικάνικο κόκερ κάπου σ’ αυτά τα τρισάθλια κυνοτροφία στη Γερμανία, όπου χιλιάδες ζώα ζουν σαν μηχανές παραγωγής κουταβιών μέσα στη βρώμα και την αρρώστια προκειμένου να εφοδιάζονται τα pet shops ανά τον κόσμο ζώα προς πώληση. Tα ζωάκια βέβαια αυτά κουβαλάνε έναν σωρό ασθένειες και μεταλλάξεις λόγω των άθλιων συνθηκών αναπαραγωγής, διαβίωσης και του μεγάλου βαθμού αιμομιξίας μέσα σε αυτά τα σύγχρονα εργοστάσια-κυνοτροφεία. Και, φυσικά, αυτά ισχύουν για όσα καταφέρουν να επιζήσουν μέχρι να φτάσουν σε κάποιο σπίτι, μιας και περίπου τα μισά θα πεθάνουν είτε πριν φύγουν από τα κυνοτροφεία είτε κατά τη μεταφορά είτε στους προθαλάμους των pet shops. Κάπως έτσι λοιπόν έφερε στην Ελλάδα ο δρόμος το συγκεκριμένο πλασματάκι, παραγγελία κάποιας οικογένειας που ήθελε κουτάβι ράτσας αριστοκρατικής και διατεθειμένης να πληρώσει 800 ευρώ για να το αποκτήσει. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν τόσο καλά με την αγορά. Το προϊόν ήταν «ελαττωματικό». Μία σχεδόν ανεπαίσθητη δυσπλασία στα πίσω ποδαράκια ήταν αρκετή για να χαλάσει το «γλυκό» και να αρχίσει η οδύσσεια για αυτό το απίστευτα τρυφερό, με τα υπέροχα και τεράστια μαύρα μάτια, κορίτσι.

Το κουτάβι δόθηκε σε φίλο κτηνίατρο, ο οποίος έψαξε να βρει ανάδοχη οικογένεια. Μετά την πέμπτη ή έκτη φορά που το σκυλάκι πήγε πέρα δώθε σαν μπαλάκι σε διάφορες οικογένειες και βιώνοντας την απόρριψη, δέθηκε πλέον μόνιμα στην αυλή μιας οικογένειας στην Τήνο και ουσιαστικά παρατημένο αρρώστησε βαριά πριν καλά καλά κλείσει 6 μήνες ζωής. Κάποιου είδους δερματικό πρόβλημα, προερχόμενο από ορμονικά αίτια μαυρίζει το δέρμα της και της προκαλεί συνεχή και ακατάπαυστη φαγούρα μαζί με μια τρομερά αποκρουστική μυρωδιά.


Σε μία εβδομάδα είναι ολόκληρη μια πληγή από το ξύσιμο, αίματα να τρέχουν από παντού, ενώ από τη μυρωδιά δεν μπορείς να πλησιάσεις κυριολεκτικά στα 5 μέτρα. Η διαδρομή γι’ αυτήν γνωστή. Πίσω στο ιατρείο του φίλου, ο οποίος συνειδητοποιεί τελικά εξετάζοντάς την ότι έχει να κάνει με περίπτωση ανίατη και ότι προφανώς στην κατάσταση που είναι δεν θα βρεθεί κανείς να τη φιλοξενήσει για όσο... Κάπως έτσι παίρνει τη σύριγγα, βάζει το ηρεμιστικό την καρφώνει αλλά σταματάει. «Δεν μου πήγαινε η καρδιά, ρε γεροντάκο!» μου εκμυστηρεύτηκε μετά. «Είμαι κτηνίατρος, έχω αναγκαστεί να κάνω ευθανασίες για σοβαρούς λόγους υγείας, αλλά αυτή δεν μπορώ να την κάνω».


Έτσι αποφασίζει να προσπαθήσει να τη σώσει, την κρατάει στο ιατρείο και της κάνει μία πολύ επιθετική αγωγή. Έπειτα από μια εβδομάδα τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Η αγωγή δεν έπιανε και η σκυλίτσα είχε χειροτερέψει. Ξαναγεμίζει τη σύριγγα με το ηρεμιστικό και την ξανακαρφώνει. Φευ.. Αποφασίζει να της δώσει μια εβδομάδα ακόμη, με τα γνωστά μηδαμινά αποτελέσματα βέβαια.


Πρέπει να ήταν περίπου μόλις έφευγε το καλοκαίρι, Σεπτέμβρης μήνας και χτυπάει το τηλέφωνό μου. Ακούω τη φωνή του φίλου μου από το τηλέφωνο σαν από πηγάδι. «Είμαι άρρωστος με 40 πυρετό, γεροντάκο, δεν μπορώ να κουνηθώ. Έχω ένα σκυλί στο ιατρείο θα του έκανα ευθανασία σήμερα, αλλά θα μείνω σπίτι. Πήγαινε σε παρακαλώ να του βάλεις λίγο φαγητό και νερό». Το είχε πάρει απόφαση, θα γινόταν σήμερα αν όλα είχαν πάει «καλά». Φυσικά και δεν γνώριζα τίποτα απ’ όλα αυτά όταν πλησιάζοντας την πόρτα του ιατρείου, πιάνει η μύτη μου μια περίεργη μυρωδιά. Μια μυρωδιά που ανοίγοντας την πόρτα έγινε αποπνικτική. Σαν να είχες μόλις φτάσει στην κόλαση. Και κάτι πελώρια μαύρα μάτια να με κοιτάνε μέσα από το ειδικό κλουβάκι που φιλοξενείται. Το όνομα αυτής, Σούκη. Εμπνευσμένο από την Sookie Stack- house, την πρωταγωνίστρια του Tru blood, περισσότερο για να θυμάμαι πάντα τη φάση κατά την οποία ήρθε στη ζωή μου μιας και εκείνη την περίοδο με την κολλητή μου μιζεριάζαμε αφάνταστα βλέποντας φανατικά Tru blood! Θυμάμαι τα πάντα από την πρώτη μας συνάντηση με τη Σούκη, εκτός από την ίδια την Σούκη. Θυμάμαι το πώς βγήκε από το βαλιτσάκι,το πόσο παιχνιδιάρα και διαχυτική ήταν παρά τις προδοσίες που είχε συνεχόμενα υποστεί. Το πόσο γούσταρε που πήγαμε βόλτα τριγύρω για να ξεπιαστεί. Είναι σαν να έχω όλον τον καμβά συμπληρωμένο, αλλά στη θέση του πρωταγωνιστή κενό.


Ίσως γιατί δεν θέλω να θυμάμαι σε πόσο άσχημη κατάσταση πρωτοαντίκρυσα το κοριτσάκι μου, που τόσα μου έχει προσφέρει από τότε. Η Σούκη σήμερα είναι ευτυχισμένη και εντελώς υγιής! Θεραπεύτηκε περίπου σε 2 μήνες από τη στιγμή που έγινε μέλος της οικογένειάς μας, η οποία τόσο την καλοδέχτηκε.


Αυτή η ιστορία συνέβη και παρά το βαρύ της φορτίο, είναι μια ιστορία αγάπης.


Μας διδάσκει πως είναι πολλά τα πράγματα που βρίσκονται πέρα από αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε με τις φτωχές πέντε αισθήσεις μας. Αλλά το πιο βασικό μάθημα που εγώ προσωπικά πήρα από τη Σούκη, μέσα σ’ αυτούς τους ζοφερούς και απάνθρωπους καιρούς που ζούμε, είναι πως όποια κι αν είναι η ερώτηση η Αγάπη είναι η απάντηση...


Δημοσιεύθηκε απο τον Pablito στο city code Σεπτεμβρίου.

Tα άκρα της επιβίωσης μας

Πρέπει να βγάλω το καπέλο σε όλους όσους μελέτησαν με πάθος τόσα χρόνια τον τρόπο της προπαγάνδας και της τηλεκατευθυνόμενη σκέψης και συνείδησης.
Βλέπω ανθρώπους που μέχρι εχθές είχαν πράγματι την ικανότητα της υγιούς σκέψης και διανόησης να μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με τον εκάστοτε πρετεντέρη.

Η θεωρεία των δύο άκρων ήρθε στη ζωή μας μαζί με τα μνημόνια κάπου το 2011 με συγκεκριμένο σκοπό και στόχο τον οποίο και κατάφερε.Εμφανίστηκε την στιγμή ακριβώς που υπήρχε η ανάγκη δύο πολύ συγκεκριμένων πραγμάτων.

1ον.Να ξεπλυθεί η Χρυσή Αυγή ώστε να πεισθεί περισσότερος κόσμος να την υποστηρίξει.
2ον.Να ενοχοποιηθεί το λαϊκό κίνημα το οποίο εκείνη την εποχή είχε μόλις αρχίσει να ξυπνάει.

Η αλήθεια είναι οτι υπήρχε τεράστιο πρόσφορο έδαφος και γι αυτό τόσο εύκολα πέρασε με την βοήθεια των ΜΜΕ.

Απευθύνθηκε σε ένα λαό φοβισμένο,με τεράστιο έλλειμμα κοινωνικής και ιστορικής μόρφωσης που είχε ξεχάσει πως πρέπει να αγωνίζεται γι αυτά που του ανήκουν.

Η βία όπως και κάθε λέξη και έννοια δέν μας λέει τίποτα απολύτως.Και σίγουρα δέν είναι άκρο από μόνη της.Για να ορίσεις μια πράξη ως ακραία συμπεριφορά πρέπει να υπολογίσεις πάρα πολλούς παράγοντες που συντελούν στη δημιουργία της.

Είναι ακραίο να χρησιμοποιείται η βία ως μέσο επιβολής της εξουσίας.

Είναι ακραίο να χρησιμοποιείται η έως θανάτου βία ως τρόπος εκφοβισμού ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.

Είναι ακραίο να χρησιμοποιείται η βία ως τρόπος προώθησης εταιρικών και λοιπών συμφερόντων.

Είναι ακραίο η βία να είναι ο τρόπος που επιλέγει η εξουσία να διαλύσει τις ζωές μας,τα όνειρα μας,τις κοινωνικές δομές μας.Να απειλεί την ίδια μας την ζωή μες τα μούτρα μας.

Προς απογοήτευση πολλών λοιπόν,δέν είναι ακραίο να αμυνθώ για τα αυτονόητα κεκτημένα μου.

Εκτός και άν η σωστή στάση όταν σου έρχεται ο Χρυσαυγίτης με το μαχαίρι είναι "σφάξε με πασά μου ν αγιάσω"

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ακόμη ως φαίνεται που δέν έχουν βιώσει στο πετσί τους τι σημαίνει να μετράς τα λεπτά του ευρώ για να πληρώσεις το ενοίκιο.

Ούτε έχουν τολμήσει να κατέβουν στο δρόμο να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους απέναντι στις δυνάμεις καταστολής.

Ούτε φυσικά έχει πάει έξω απ το σπίτι τους να πετάξει απόβλητα ο Μπόμπολας.

Κανείς νοήμων άνθρωπος δέν είναι υπέρ της βίας.Και η μόνη ουσιαστική απάντηση στη βία είναι η πρόληψη.Η δημιουργία και καλλιέργεια σκεπτόμενων πολιτών με ήθος και όνειρα.Σήμερα όμως παίζεται η επιβίωση μας.

Έχουμε δρόμο ακόμη μπροστά μας.Οι λίγοι.Οι πολλοί μπορούν να κάτσουν να θεωρητικολογούν.Αν και καλό θα ήταν έως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού τουλάχιστον,κάποια στιγμή να το βουλώσουν.

Και οι φόβοι έχουν μάνες

Και οι μπάτσοι έχουν μάνες.
Και οι κασιδιάριδες έχουν μάνες.
Και οι νοικοκυραίοι έχουν μάνες.
Και οι βουλευτάδες έχουν μάνες.
Και οι βιομήχανοι έχουν μάνες.
Και οι εφοπλιστές έχουν μάνες.

Και ποιοι άλλοι έχουν μάνες?

Οι φόβοι έχουν μάνες!
Οι φόβοι για την επιβίωση σου έχουν μάνες.
Οι φόβοι για την ζωή σου έχουν μάνες.
Οι φόβοι οτι θα πεθάνεις αιμοραγόντας σε ένα πεζοδρόμιο χωρίς κανείς να σε βοηθήσει,
έχουν μάνες.
Οι φόβοι οτι θα αλλάξεις χώρα για να μπορέσεις να εργασθείς έχουν μάνες.
Οι φόβοι οτι με τον μισθό σου δέν θα μπορείς να ταΐσεις τα παιδιά σου έχουν μάνες.

Οι φόβοι οτι η ελευθερία μας καταπατήθηκε,διαμελίστηκε και πετάχτηκε στον κάδο των αχρήστων μαζί με τα όνειρα μας έχουν μάνες.
Και αυτές είναι οι ίδιες μάνες που γέννησαν όλα αυτά τα "μπουμπούκια" παραπάνω.Με ονοματεπώνυμο.

Τι δέν καταλαβαίνεις...?

Η κυρία με τις γάτες

Ξυπνάει το πρωί, τραβάει την μπαλκονόπορτα να μπει φως. Απο κάτω η κυρία με τις γάτες ψαχουλεύει την σακούλα της να τους βάλει φαγητό. Δίπλα ο σύζυγος με το αυτοκίνητο που την φέρνει κάθε πρωί την περιμένει να τελειώσει. Βάζει γρήγορα τα ρούχα του, πίνει μια γουλιά καφέ, φεύγει τρέχοντας απ το σπίτι. Έχει αργήσει ,πρέπει να πάει στη δουλειά να βγάλει χρήματα, να πληρώσει τους λογαριασμούς, να αγοράσει τα απαραίτητα. Θα γυρίσει το βράδυ πια περιμένοντας να έρθει η επόμενη μέρα.

Ξυπνάει το πρωί, τραβάει την μπαλκονόπορτα να μπει φως. Απο κάτω η κυρία με τις γάτες ψαχουλεύει την σακούλα της να τους βάλει φαγητό. Δίπλα ο σύζυγος με το αυτοκίνητο που την φέρνει κάθε πρωί την περιμένει να τελειώσει. Βάζει γρήγορα τα ρούχα του, πίνει μια γουλιά καφέ, φεύγει τρέχοντας απ το σπίτι. Η ζωή κινείται με ρυθμούς που δεν μπορεί και δεν θέλει να παρακολουθήσει. Ζει μαζί με εκατομμύρια άλλους σε μία τεράστια μυρμηγκοφωλιά με μόνο στόχο όχι να δημιουργεί αλλά απλά να διαιωνίζει χωρίς νόημα την ύπαρξη του μέρα με την ημέρα.

Ξυπνάει το πρωί, τραβάει την μπαλκονόπορτα να μπει φως. Απο κάτω η κυρία με τις γάτες ψαχουλεύει την σακούλα της να τους βάλει φαγητό. Δίπλα ο σύζυγος με το αυτοκίνητο που την φέρνει κάθε πρωί την περιμένει να τελειώσει. Βάζει γρήγορα τα ρούχα του, πίνει μια γουλιά καφέ, φεύγει τρέχοντας απ το σπίτι. Σήμερα είναι μια εξαιρετικά απογοητευτική μέρα. Είναι η μέρα που πληρώνεται τους κόπους του μήνα. Χρωστάει ήδη παραπάνω απ αυτά που θα πληρωθεί, άρα τα χρήματα θα γλιστρήσουν από τα χέρια του αμέσως σε τεχνητές υποχρεώσεις και όχι στις επιθυμίες που θα τον βοηθήσουν πραγματικά να είναι ευτυχισμένος. Κάπως έτσι γλιστράει και η ζωή από τα χέρια μας μέρα με την ημέρα, λες και θα ζήσουμε για πάντα και μπορούμε να χαραμίσουμε λίγη.

Ξυπνάει το πρωί, τραβάει την μπαλκονόπορτα να μπει φως. Απο κάτω δεν είναι η κυρία με τις γάτες, είναι μόνο οι γάτες που την περιμένουν. Μάλλον θα άργησε να έρθει σήμερα. Βάζει γρήγορα τα ρούχα του, πίνει μια γουλιά καφέ, φεύγει τρέχοντας απ το σπίτι. Ένα κάρο δουλειές έχει σήμερα το πρόγραμμα, σχεδόν δεν βλέπει μπροστά του. Θα πάει στην εφορία, μετά στη ΔΕΗ, μετά στην τράπεζα. Θα φτάσει στη δουλειά ήδη πολύ κουρασμένος, αλλά πρέπει να σφίξει τα δόντια να εργαστεί, να είναι ευγενικός και παραγωγικός για να περάσει κι αυτή η μέρα.

Ξυπνάει το πρωί, τραβάει την μπαλκονόπορτα να μπει φως. Από κάτω δεν είναι η κυρία με τις γάτες, είναι μόνο οι γάτες που την περιμένουν.Μάλλον θα άργησε να έρθει σήμερα. Βάζει γρήγορα τα ρούχα του, πίνει μια γουλιά καφέ, φεύγει τρέχοντας απ το σπίτι. Σήμερα έχει λιακάδα, δεν θέλει να δουλέψει. Θέλει να πάρει την αγαπημένη του να πάνε μια βόλτα στην θάλασσα να ανασάνουν την αλμύρα, να τους δροσίσει το υγρό αεράκι το παραθαλάσσιο και να τους γαργαλήσει γλυκά η θερμότητα του Οκτωβριανού Ήλιου. Δεν γίνεται όμως, το σημερινό μεροκάματο είναι ήδη ταγμένο. Ίσως κάποια άλλη φορά να μπορέσει να την πάρει να πάνε.

Ξυπνάει το πρωί, τραβάει την μπαλκονόπορτα να μπει φως. Απο κάτω δέν είναι η κυρία με τις γάτες. Μάλλον θα άργησε να έρθει σήμερα. Βάζει γρήγορα τα ρούχα του, πίνει μια γουλιά καφέ, φεύγει τρέχοντας απ το σπίτι. Κοντοστέκεται στο σημείο που οι γάτες περιμένουν κανονικά την κυρία τους. Δεν την περιμένουν πια. Πάει ήδη ένας μήνας που η κυρία δεν έχει έρθει. Κανείς δεν το κατάλαβε. Μόνο οι γάτες οι οποίες εγκατέλειψαν την ελπίδα να έρθει ξανά η κυρία τους. Η ζωή ξεγλιστράει από μέσα μας μέρα με την ημέρα μέχρι που σε μία στιγμή εξαφανίζεται. Η κυρία με τις γάτες δεν θα ξανάρθει..

Φεύγει τρέχοντας, έχει αργήσει πρέπει να πάει στη δουλειά να βγάλει χρήματα να πληρώσει τους λογαριασμούς να αγοράσει τα απαραίτητα. Θα γυρίσει το βράδυ πια περιμένοντας να έρθει η επόμενη μέρα..

Ο Θάνατος της λογικής

Θα μπορούσα να γελάω για πολύ καιρό αν αυτά που ζούμε ήταν κάποια ταινία χολιγουντιανή κατα προτίμηση,παρωδία.Με θέμα την συνολική κατάρρευση μιας ολόκληρης κοινωνίας σε πρωτόγνωρα ιστορικά χαμηλά και με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Δέν θα ασχοληθώ με την ευθύνη του καθενός που ανέβασε στην εξουσία επικίνδυνα,ανήθικα,άπληστα αλαζονικά ανθρωπάκια στην σημερινή κυβέρνηση.Αυτά οφείλουν όμως να λογοδοτήσουν για τον τρόπο που κοροϊδεύουν τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι τους βρίσκουν ώς καταφύγιο απο τον πανικό που οι ίδιοι τους δημιούργησαν.

Είναι ασυγχώρητο,απαράδεκτο και πέρα για πέρα απάνθρωπο αυτό που συντελείται εις βάρος των Ελλήνων εν έτη 2013.Δέν τολμώ να μιλήσω για έγκλημα πλέον μιας και το έγκλημα έγινε,το θύμα δολοφονήθηκε.Αυτό που ζούμε τώρα είναι η σκύλευση του.

Αφού ρήμαξαν την ψυχική υγεία των ανθρώπων,τώρα ρημάζουν την νοημοσύνη τους.Θέλουν να πειστούμε με κάθε τρόπο οτι δέν υπάρχει επιστροφή στην ανθρωπιά μας.Οτι γίναμε ζούγκλα μία και για πάντα.

Όταν η παντελής έλλειψη δικαιοσύνης κρατάει δίχως κάν κατηγορητήριο για χρόνια ανθρώπους με αγάπη για την ελευθερία και την πραγματική δικαιοσύνη.

Όταν αδιαφορεί να ελέγξει αφάνταστα τρομακτικές καταγγελίες για υπεξαιρέσεις κοινοτικών χρημάτων απο πολιτικούς ακόμη και σήμερα,στην |"κρίση".

Όταν δέν προφυλακίζει σεσημασμένους εγκληματίες.

Όταν συνδικαλιστής της ΕΛ.ΑΣ δηλώνει στον αέρα οτι οι αστυνομικοί είναι χρυσή αυγή και μάλιστα κάνουν τα στραβά μάτια σε εγκληματικές ενέργειες των ιδεολογικών τους συντρόφων και είναι ακόμη στη δουλεία του.

Όταν ο "αριστερός" ηγέτης της "αριστερής" αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει οτι έχει εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη και τάσσεται στο πλευρό των προλετάριων αστυνομικών.

Όταν η λογική πάει περίπατο....

Ο μεσος Έλληνας δουλεύοντας για το πολύ 500 μηνιαίως ευρώ και πρέπει να συντηρήσει 3μελή οικογένεια διαλέγει ανάμεσα στις επιλογές που του ετέθησαν απο τα ρουφιανομίντια
Α.Να κυνηγήσει Πακιστανούς.
Β.Να ψηφίσει αυτούς που μέχρι χθες κυβερνούσαν γιατί δέν θέλει να ξέρει τι θα γίνει αν δοκιμάσει κάνας άλλος.
Γ.Να ψηφίσει τους άλλους και να περιμένει στον καναπέ του αν θα κάνουν κάτι διαφορετικό απο τους προηγούμενους.
Δ.Να αυτοκτονήσει.

Η επιλογή να κάψει το μπουρδελάκι τους και να τους στείλει στη φυλακή μία για πάντα δέν τίθεται πουθενά ώς επιλογή.

Όλο αυτό εμένα έχει το σχήμα μίας φράσης.Ο θάνατος της λογικής.

Είτε το θέλουμε είτε όχι,εμείς είμαστε οι ρυθμιστές της μοίρας μας.Αρκεί να βάλουμε επιτέλους το κεφάλι μας σε λειτουργία.

Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει.Καληνύχτα.