Μορφίστε τους Ναζί

Μεγάλη κουβέντα έχει γίνει τις τελευταίες μέρες ψάχνοντας μεταξύ των antifa παρεών και των διαδικτυακών συζητήσεων για την μέθοδο της πάταξης του Ναζισμού. Ειρήνη ημίν.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε πως εξαλέιφεις τον Ναζισμό. Αλλιώς θα το είχαμε κάνει, δεν θα ήταν πάλι εδώ μόλις 70 χρόνια μετά. Αν θέλεις να πράγματι να τον σβήσεις ξεκινάς από την ισχύ του χρήματος αλλά αυτό είναι μια τεράστια κουβέντα που δεν αλλάζει το εδώ και τώρα.

Παρομοίως δεν αλλάζει το εδώ και τώρα ούτε η βία αλλά ούτε και η προσπάθεια διαλόγου με τους φασίστες.

Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Φασίστας δεν είναι μόνο ο αμόρφωτος και ο ακαλλιέργητος φουσκωτός ως είθισται να παρουσιάζεται. Φασίστας είναι αυτός που παρ ότι έχει ένα σκασμό πτυχία, υποκινούμενος από το αίσθημα του φόβου και της ίδιας του της ανεπάρκειας (την οποία δεν κάλυψε ούτε από τα πολλά πτυχία ούτε από τα πολλά μπράτσα) καταλήγει να άγεται και να φέρεται από τα κατώτερα ένστικτα του, τα ζωώδη. 

Το τούβλο στο κεφάλι του φασίστα θα ήταν μια κάποια λύσης αν 1ον αποδεχόμασταν ότι έχουμε το δικαίωμα της αφαίρεση της ζωής του ή ακόμη χειρότερα να αποδεχτούμε 2ον πως αν επιβιώσει του τούβλου θα πολλαπλασιαστεί η μανία του η οποία θα βρει διέξοδο σε κάποιον πιο αδύναμο, τον οποίο υποτίθεται πως προσπαθούμε να υπερασπιστούμε.

Αυτό βέβαια οδηγεί φαντάζομαι τους υποστηρικτές της βίας στην γενοκτονία, τη σίγουρη δηλαδή εξάλειψη του είδους και σε μια τέτοια περίπτωση δεν ξέρω πόσο παραπάνω νόημα θα είχε μια κουβέντα με αυτό το είδος ανθρώπου. Ίσως όσο νόημα θα είχε και η συζήτηση με έναν φασίστα.

Για να μην παρεξηγηθώ. Θα αντιδράσω βίαια όταν απειληθεί η ζωή μου. Θα αντιδράσω βίαια όταν απειληθεί η ζωή του διπλανού μου.

Οι φασίστες είναι επικίνδυνοι. Είναι εγκληματίες χωρίς συνείδηση. Δεν έχουν συναίσθηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής (τουλάχιστον όχι όσο εμείς υποτίθεται..)

Ο φασίστας είναι φορέας και υπεύθυνος των επιλογών του. Δεν απαλλάσσεται λόγω βλακείας. Δεν συγχωρείται για την ηθική και πνευματική μόλυνση που σκορπάει στο διάβα του.

Αναρωτιέμαι όμως πως μια κοινωνία σε διεργασία για την λύση του προβλήματος να καταλήγει στον θάνατο ως μοναδική επιλογή. Αν όντως η διαφορά με τους φασίστες όπως διατυμπανίζεται από τους απανταχού antifa είναι η διανοητική τους επάρκεια, δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να καταλήγουν στην ίδια λύση με τους ναζί. Κάτι δεν μου κολλάει. 

Τι μας διαφοροποιεί τελικά; 

Η δυναμική μιας κοινωνίας φαίνεται στον τρόπο που θα αφομοιώσει και θα εξ ανθρωπίσει αυτό που συμβαίνει.

Δεν έγινε φασίστας τυχαία. Από εντελώς ακατάλληλους διεστραμμένους γονείς έως το απαράδεκτο εκπαιδευτικό μας σύστημα όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους βιάζοντας τον σωματικά και ψυχικά. Ένα αλυσιδωτό σύστημα βίας δημιούργησε τους στρατούς που σφαγιάζουν ανθρώπους για πλάκα. Λογικά η απάντηση για την λύση του θέματος θα είναι μακριά από την βία.

Θα τελειώσω όπως ξεκίνησα. Απάντηση δεν έχουμε βρει. Η απάντηση θα προκύψει από εμάς, από την στάση ζωής του ενός εκάστου εξ ημών. Αλλά αν το μόνο που έχουμε να καταθέσουμε ως στάση και να το υποστηρίξουμε με ζέση είναι ο θάνατος, τα πράγματα έχουν πάει πραγματικά πολύ στραβά.

Για όλους εμάς

Ομολογουμένως το μπλογκάκι μου έχει γνωρίσει και καλύτερες μέρες. Καιρό τώρα δεν βρίσκω λόγο να γράψω. Όχι πως δεν συμβαίνει κάτι.

Από την τελευταία φόρα σκοτώθηκαν αρκετοί Ουκρανοί, η μέση Ανατολή καίγεται κυριολεκτικά, κάνα δυο επιβατικά αεροπλάνα δείχνουν να καταρρίφθηκαν ενώ εδώ στη γωνίτσα μας μια απ τα ίδια. Τα πράγματα προχωράνε σύμφωνα με τον προγραμματισμό, τα λεφτά μειώνονται, οι ιατροφαρμακευτικές παροχές κόβονται και πάει λέγοντας.

Θα ήταν αστείο να πιστέψει κάποιος ότι βάλανε την Ελλάδα στο στόχαστρο, μάλιστα σε μια εποχή που απειλείται ο πλανήτης με γενικευμένη σύρραξη. Μια μικρή Ελλάδα που δεν παρήγαγε τίποτα, πάρα μόνο κατανάλωνε βουτηγμένη στη διαφθορά και την ρεμούλα του lifestyle.

Η Ελλάδα γι αυτούς τους λόγους αποτέλεσε ένα πολύ καλό πείραμα. Πείραμα που δείχνει να πετυχαίνει η τουλάχιστον αυτό πιστεύουν αυτοί που το διεξάγουν. Σάμπως ιστορικά όποιος παράφρων δοκίμασε να παίξει τόσο ευρείας κλίμακας παιχνίδια που είχαν να κάνουν με την επιβίωση των λαών, το ίδιο δεν έκανε το λάθος να πιστέψει;

Μετά από 40 χρόνια προσανατολισμένοι στο περιττό και ψεύτικο βρεθήκαμε όχι απλά να μην το έχουμε, αλλά να μας λείπουν και βασικά συστατικά μιας υγιούς επιβίωσης.

Το αποτέλεσμα είναι ένα τεράστιο ποσοστό της κοινωνίας να βρει καταφύγιο σε αισθήματα μίσους και εκδικητικότητας θολώνοντας ακόμη και την κρίση ανθρώπων που σε άλλη περίπτωση, με περισσότερη διαύγεια, κατέχουν νου που μόνο να βοηθήσει θα μπορούσε. 

Όμως υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που μην έχοντας δρόμο πουθενά προς τα έξω, στράφηκαν μέσα τους να βρουν την ομορφιά που τους ικανοποιεί και που γουστάρουν να καλλιεργήσουν. Διάγουν το βίο τους με μεγαλύτερη συνείδηση και επίγνωση γι αυτό που κατέχουν και μεταχειρίζονται είτε γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει τρόπος να διοχετεύσουν αλλού την ενέργεια τους είτε γιατί αποφάσισαν συνειδητά ότι αυτό πρέπει να συμβεί.

Τελικά σε ένα σημείο είναι καλό να πιστεύουν οτι χάσαμε, είναι καλό να πιστεύουν πως μας έβαλαν την ταφόπλακα και μπορούν απλά να μας αποτελειώσουν.

Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως οι κύριοι αυτοί καθ ότι ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να κυκλοφορήσουν εκεί έξω στους δρόμους είναι ότι ανασυντασόμαστε. Βρίσκουμε ο ένας τον άλλον, δημιουργούμε και εξαπλώνουμε ιδέες και βάσεις τέτοιες που όταν θα έρθει η στιγμή, η γελοιότητα δεν θα έχει πουθενά θέση και κυρίως στις βουλευτικές έδρες και τους πρωθυπουργικούς θώκους.

Για όλους αυτούς και όλους εμάς που ονειρευτήκαμε και ονειρευόμαστε μια ζωή με περισσότερη αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα, για όλους αυτούς που χάσαν ή βρήκαν το δρόμο τους, για όλους όσους δεν άντεξαν να δουν το φως της επόμενης μέρας και το σκοτάδι της προηγούμενης, για όλους αυτούς έχουμε χρέος και καθήκον να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε.