Περί σάτιρας

Για το κείμενο αυτό αφορμή στάθηκε ο φίλος μου ο Φοίβος. Η αλήθεια είναι ότι είχα σκεφτεί να το γράψω πριν από δύο εβδομάδες αλλά απέρριψα την ιδέα κατόπιν συσκέψεως με τον εαυτό μου. Μετά όμως ο Φοίβος ήρθε σε μένα εκνευρισμένος με ένα βίντεο ανα χείρας και μου ζήτησε να σχολιάσω.

Αλλά ας το πάρω απο την αρχή. Πριν από δυο εβδομάδες λοιπόν βρέθηκε μπροστά μου ένα βίντεο του Mikeius ο οποίος ασχολιόταν με το "Αν" του Παπακαλιάτη. Δεν ξέρω γιατί το άνοιξα, αλλά το έκανα. Η άποψη μου ήταν ήδη απο καιρό πολύ κακή για τον συγκεκριμένο κωμικό ή ότι δηλώνει τέλος πάντων. Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα. Μου έκαναν άσχημη εντύπωση δύο πράγματα. Οι χαρακτηρισμοί πρώτον που έσυραν στην πρωταγωνίστρια λόγω της ανατομίας της: "Πινόκιο, διαφήμιση του οντριβίν, Ρονάλ με πόδια, λυκάνθρωπος στα μισά της μεταμόρφωσης" και άλλα ευφάνταστα ενώ δεύτερον σχεδόν το μισό κείμενο ήταν μια λέξη. Μαλάκας. 

Αυτό ακριβώς που θυμόμουν γι αυτόν. Χιούμορ γυμνασιακό, χυδαίο, με επιθέσεις στα σωματικά χαρακτηριστικά ανθρώπων και αφθονία του εθνικού μαλάκα. Αίσχος.

Να σου μετά ο Φοίβος με βίντεο του μπράφ για τους δίδυμους πύργους. Η αποδόμηση των θεωριών συνωμοσίας λέει ο Mikeius. Επί του πρακτέου δε με αφορά. Δεν είμαι μηχανικός και με μια αναζήτηση απλή στο google μπορώ κι εγώ όπως κι εκείνος να αποκρούσω ένα προς ένα τα επιχειρήματα του. Το ερώτημα δεν είναι αυτό αγαπημένε μου φίλε Φοίβο. Το ερώτημα είναι που ήταν ο Mikeius τα τελευταία 15 σχεδόν χρόνια από την πτώση των πύργων που άλλαξε ο παγκόσμιος χάρτης εξαιτίας τους; Που στο όνομα της τρομοκρατίας ζούμε το σύγχρονο big brother ενώ χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν για χάριν της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε το "τρομοκρατικό χτύπημα" αναδιαμορφώνοντας τα σύνορα ανοίγοντας καινούριες αγορές ενέργειας. Μεγάλη η σύμπτωση. Σαν να ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόντουσαν για να βάλουν σε εφαρμογή τα πλάνα τους. Νομίζω το θέμα είναι αρκετά σοβαρό και μιλάει από μόνο του, δεν υπάρχει λόχος να ασχολιόμαστε με το σε ποια θερμοκρασία λιώνουν οι μεταλλικοί δοκοί.

Σε ένα πρόσφατο σχετικά βίντεο θυμάμαι το μπράφ να τα βάζει με όσους συγκινούνται και οργίζονται στα social media με τον βασανισμό αθώων ζώων και αντέταξε σπλάτερ βίντεο και φωτογραφίες με ανθρώπους και παιδιά από τον πόλεμο στο Ιράκ ως μέτρο σύγκρισης (ευαισθησίας;) μάλλον. Ξέχασε μάλλον όταν έφτιαξε το βίντεο για τους πύργους πως αυτό ακριβώς το γεγονός ήταν που πυροδότησε και τον πόλεμο στο Ιράκ μεταξύ άλλων.

Για να φύγω από τον τύπο γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου αλλά αυτό που θεωρούμε σήμερα σάτιρα. Η σάτιρα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και λόγο ύπαρξης. Η σάτιρα έχει συνέπεια και στόχο την κοινωνική παρέμβαση. Λέει πράγματα που αφορούν την ύπαρξη μας με ένα τρόπο που δεν θα μας συντρίψει αλλά θα μας βοηθήσει να τα χειριστούμε. Δεν είναι μια ακατάσχετη μπουρδολογία χωρίς αρχή, μέση και τέλος και το βασικότερο χωρίς λόγο ύπαρξης.

Το κάθε πράγμα κρίνεται πάντα από το "ύψος" το οποίο το αντιμετωπίζει ο καθένας. Είναι λογικό ότι και η σάτιρα θα ακολουθούσε την αισθητική και πολιτισμική παρακμή μας. Ponzi, Μikeius, Σεφερλής, Κανάκης είναι τα πρώτα ονόματα που μας έρχονται στο νου με την λέξη σάτιρα σήμερα. Αλλά θα επαναλάβω για πολλοστή φορά. Ο καθένας έχει ότι του αξίζει. Κι εμάς αυτό μας αξίζει.

Θα κλείσω τέλος με την ομάδα του Comedy lab και ειδικότερα τον Σίλα Σεραφείμ τον οποίο πάντα είχα και εξακολουθώ να έχω σε εκτίμηση. Με έχει ξενίσει τελευταίως με την στάση του. Θα προσπαθήσω να αφήσω κατα μέρος τον Mikeius και την συμμετοχή του στο comedy lab.

Μα στον Μπογδάνο ρε Σίλα;