Εκεί που απέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτύχαμε μαζί του..

    O ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία τρία χρόνια έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει ένα κίνημα αλλαγής μακριά απ τις κομματικές πεπατημένες που μας οδήγησαν στην ατελείωτη πτώση μας στο γκρεμό. Νέος αρχηγός και ικανά ελπιδοφόρα στελέχη με αριστερή σκέψη, φρέσκα μυαλά αλλά και εμπειρία δοκίμασαν να βγουν μπροστά σ αυτή την δύσκολη για όλους μας συγκυρία.
    Σε μια χώρα της οποίας η πολιτική ζωή μαστίζεται αιώνες, θα τολμούσα να πω, από ανίκανους ιδιοτελής παραγοντίσκους. Τυχοδιώκτες που βρήκαν την πολιτική όχι ως τρόπο προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, αλλά ως μέσο παράνομου πλουτισμού και εκπλήρωσης της ματαιοδοξίας τους.
    Παίρνοντας μαζί του και αρκετούς τέτοιους, που έβλεπαν πως το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκαν οι "μεγάλοι" κομματικοί παίχτες με τις επιλογές τους δεν θα τους επέτρεπε να ικανοποιήσουν την προσωπική τους φιλοδοξία. 
    Με τούτα και με κείνα, πάνω σε τεράστια κοινωνική αναταραχή και με τον κόσμο ακόμη στους δρόμους ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε την στρατηγική του "Άλλος με τη βάρκα μας" μαζεύοντας συνδικαλιστές, τελειωμένους πολιτικάντηδες, κατα φαντασίαν λογοτέχνες και όποιον άλλον μπορούσε να δώσει ψήφους φτάνοντας σε ένα τεράστιο εκλογικό ποσοστό. Μια τεράστια νίκη για την αριστερά και κατ επέκταση για την κοινωνία ολόκληρη.
    Με μια μικρή λεπτομέρεια. Ήδη από τότε, η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει να πηδάει από τη βάρκα μην αντέχοντας τη δυσωδία. Πράγμα που έπαιξε τεράστιο ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη του.
    Ο ΣΥΡΙΖΑ που πρόθεση είχε το άνοιγμα στην κοινωνία, τελικά αστικοποιήθηκε χωρίς να καταφέρει να ξεφύγει από τα τερτίπια ενός συστήματος που τον έφερε στα μέτρα του.
   
   Δεν κατάφερε να μετουσιώσει την λαϊκή δυσαρέσκεια που ήταν κινηματικά ενεργή τότε, σε πολιτικό μοχλό πίεσης. Μη καταφέρνοντας να εμπνεύσει και χάνοντας κατα κράτος το παιχνίδι του δρόμου, απευθύνθηκε τελικά στο εκλογικό σώμα ζητώντας τις ψήφους των νοικοκυραίων.
   Δεν κατάφερε να φτιάξει μορφές αλληλεγγύης συμπαραστεκόμενος όπως είχε πέρυσι εξαγγείλει ο ίδιος δια στόματος Τσίπρα. Αντίθετα άνθρωποι μόνοι, σε μικρές ομάδες δίχως καμία στήριξη, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας παλεύουν να στεγάσουν και να σιτίσουν ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα ως αποτέλεσμα απάνθρωπων πολιτικών.
   Δεν κατάφερε να δώσει απαντήσεις και πειστικό πρόγραμμα. Μη θέλοντας να δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους του απέκρυψε την πραγματική και σκληρή αλήθεια απο την κοινωνία και με τσαμπουκά υποστήριξε ότι θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη γιατί κανείς δε θα μας διώξει, ξεχνώντας πως τα λαμόγια που μας λυμαίνονται είχαν τέσσερα χρόνια να διασφαλιστούν για κάθε περίπτωση.
   Δεν κατάφερε να φέρει την έννοια της δικαιοσύνης σε ένα λαό που μαστίζεται από άδικα, αναξιοκρατικά μέτρα. Η δικαιοσύνη που έπρεπε να είναι στο ημερήσιο πρόγραμμα, Κυριακές και αργίες, μπήκε στην αναμονή της "κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ" προκειμένου να εφαρμοστεί.
    Δεν κατάφερε να παραμείνει μια αριστερή παράταξη ανθρώπων με ριζοσπαστικό χαρακτήρα, αλλά πάσχισε να αστικοποιηθεί προκειμένου να μην αφήσει σε κανέναν την αμφιβολία εντός και εκτός των τειχών πως είναι έτοιμος να αναλάβει διακυβέρνηση. Και τα κατάφερε.

     Δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως εφόσον οι "εταίροι" μας,  καταφέρνουν να κάνουν το βίο αβίωτο σε κυβερνήσεις που είναι προσκείμενες σ αυτούς, είναι απόλυτα ικανές να κάνουν την Ελλάδα χειρότερη κόλαση σε περίπτωση που η εκλεγμένη κυβέρνηση δεν έχει τις ευλογίες τους ή δεν ακολουθεί τις επιταγές τους.
    Οπότε η κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ, που μόνο του σχέδιο είναι η πίστη, είναι μονόδρομος. Θα ακολουθήσει την πορεία των προηγούμενων ή θα κατακρημνιστεί από την πίεση μιας κοινωνίας που θα αγγίζει το πραγματικό της τέλος.
    Είναι ευθύνη και χρέος όλων μας να βάλουμε το λιθαράκι μας, να ξαναπάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και γιατί όχι, να βοηθήσουμε το υγιές κομμάτι που ακόμη βρίσκεται και παλεύει εντός του ΣΥΡΙΖΑ μόνο του, να ανασάνει και να ξαναπάρει την πρωτοβουλία.

  Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ σήμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα έχει αναλωθεί στο να αποδεικνύει στο σύστημα και τους νοικοκυραίους οτι δεν είναι ελέφαντας, ενώ τελικά αυτό που πράγματι χρειαζόμαστε είναι έναν ελέφαντα να συντρίψει την αστική μας δημοκρατία..