Η ώρα των μεγάλων Ευχαριστώ

Η ώρα των μεγάλων Ευχαριστώ.

Ευχαριστώ το σάπιο πολιτικό μας προσωπικό που έφερε την ανέχεια στο λαό μας και έτσι ανάγκασε όλους να ρίξουν τα προσωπεία τους.

Ευχαριστώ την αριστερά που συνπορεύθηκε με την πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση απο την εποχή της δικτατορίας και έτσι τώρα ξέρω με ποιους θα πάω και ποιους θ αφήσω.

Ευχαριστώ την υπόλοιπη αριστερά που παρα την κρισιμότητα των στιγμών παρέμεινε αγκυλωμένη στις “πεποιθήσεις” της προκειμένου να μην χάσει ο καθένας το μπαϊράκι του.

Ευχαριστώ την Χρυσή Αυγή που συνέχισε να υπάρχει απτόητη παρά το ξύλο που μάζευε τόσα χρόνια κάθε φορά που τολμούσε να εμφανιστεί ετσι ώστε σήμερα να ξέρω ποιοι είναι οι προδότες της πατρίδας μου με πρόσωπο και με ονοματεπώνυμο.

Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους που λέγοντας με ακρίβεια κατόπιν αδράς αμοιβής όποια γραμμή θέλουν να περάσουν κάθε φορα τα αφεντικά τους,μου έφτιαξαν ένα πανέμορφο ηλιθιόμετρο με το οποίο κρίνω τι είναι ο καθένας τριγύρω μου,ανάλογα με το ποιου τα λόγια αναπαράγει.

Ευχαριστώ τους “διανοούμενους” που στην προσπάθεια τους να πάρουν θέση για τα γεγονότα,μου φανερώνουν με μία και μόνο πρόταση τους πως την “διανόηση” τους την προσέφεραν τόσα χρόνια με το κιλό σε όποιον αγόραζε ακριβότερα.

Ευχαριστώ τους “καλλιτέχνες” της γενιάς της μεταπολίτευσης που τόσα χρόνια λοιδόρησαν την φουρνιά μου ως αδιάφορη,γιατί στα δύσκολα πείσμωσα και έπεσα στη φωτιά εν αντίθεση μ αυτούς που έτρεξαν να κρυφτούν στα κότερα και τις βίλες των εφοπλιστών φίλων τους.

Υ.Γ 1: Ευχαριστώ τους γονείς μου, που μπορεί να μην βρήκαν τελικά την δύναμη να αποκαθηλώσουν τα “σύμβολα” της γενιάς τους, αλλα έδωσαν σε μένα την κρίση ωστε να μπορέσω να το κάνω και να βάλω το δικό μου λιθαράκι απο καλές προθέσεις μετά απο το δικό τους για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.

Υ.Γ 2: Ευχαριστώ όλους τους άγνωστους σε μένα ανθρώπους, που στάθηκαν πολλές φορές δίπλα μου απέναντι απο τις δυνάμεις καταστολής ρισκάροντας την ζωή τους επειδή πίστεψαν οτι ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός για όλους μας.

Υ.Γ 3: Είναι Δεκέμβριος του 1997 όταν μετακομίζουμε μόνιμα στην Αθήνα και μου λέει η μάνα μου ”Να πάμε στο ΜΕΤΡΟ να ακούσουμε τον Σαββόπουλο όσο ακόμα προλαβαίνουμε γιατι ο Σαββόπουλος είναι ιστορία”.

Αρχίδια ιστορία μάνα. Η ιστορία γράφεται απο τους νικητές.

Και οι μόνοι νικητές διαχρονικά σ αυτη την χωρα, είναι οι ρουφιάνοι.