Tελικά η περιβόητη κλωτσιά στο μικρό κορίτσι τις προάλλες, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Έχει τεράστιο συμβολικό χαρακτήρα καθώς δείχνει μια μέρα πριν την δολοφονία του Παύλου την έναρξη ενός ντόμινο προς την πλήρη πλέον διάλυση της όποιας κοινωνικής συνοχής που με αλαζονεία διέταξε η κρατούσα εξουσία. Με την ίδια αλαζονεία που προσπαθεί η ευτραφής "κυρία" να σκουπίσει το κορίτσι με πλασέ απο το δρόμο. Το ίδιο πλασέ που ρίχνει στο άδειο κουτάκι της coca cola (light) που πετάει στο δρόμο μετά την κατανάλωση των τεσσάρων διπλών πιτόγυρων σύμφωνα με το σύστημα "Θεόδωρος Πάγκαλος ο Κοιλιοπρεπής".
Αυτό που περιμέναμε οτι θα συμβεί έφτασε. Η στιγμή του "όλα η τίποτα" για κάθε νοήμονα, ελεύθερο άνθρωπο είναι εδώ και μας χτύπησε την πόρτα. Αιματοβαμμένη. Ψυχοραγούσα.
Όλα αυτά σκεφτόμουν το πρωί πηγαίνοντας στη δουλεία όταν σταματώντας στο φούρνο για τον καθιερωμένο πρωινό μου καφέ η συμπαθής κατα τ άλλα άλλα εντελώς χαζή φουρνάρισσα μου πετάει μετά τις πρωινές καλημέρες φτιάχνοντας τον καφέ μου."Αριστερός δέν ήταν; Κρίμα το παιδί δεν λέω, αλλά σίγουρα κάπου ήταν μπλεγμένος. Δέν σκοτώνουν έτσι χωρίς λόγο αυτοί". Σιωπώ. Το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω ήταν "Ελπίζω να μην χρειαστεί να μάθεις μια μέρα τι σημαίνει ναζισμός".
Το φοβερό της υπόθεσης ήταν οτι αυτή η ατάκα ξεκίνησε το δικό μου εσωτερικό ντόμινο το οποίο πάλι με οδήγησε στα συμπεράσματα που τείνουν να γίνουν εντός μου μόνιμα πλέον. Μία ατάκα η οποία εμφανίζει χωρίς φτιασιδώματα το γιγαντιαίο μέγεθος της ανοησίας που διαφεντεύει αυτό τον τόπο δεκαετίες τώρα.
Μπορεί να φανεί λίγο αιρετικό αυτό που θα γράψω, αλλά το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα 19/09/2013 δέν είναι ο φασισμός. Η απάντηση στο φασισμό είναι εύκολη και είναι μία. Ο δρόμος. Η συνεχής μας παρουσία στο δρόμο δεν θα επιτρέψει σε κανένα από τα παραφουσκωμένα απο στεροειδή ανεγκέφαλα ανθρωπάρια να βγουν από τα λαγούμια τους. Φοβούνται πολύ για να εμφανιστούν στα ανοιχτά απέναντι σε κοινό μέτωπο.
Το τεράστιο πρόβλημα που ζητάει απάντηση ΤΩΡΑ είναι η παντελείς έλλειψη της δυνατότητας για στοιχειώδη κριτική σκέψη απο την συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Μόνο σαν ζόμπι θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος τους συνανθρώπους μας, κατευθυνόμενα απο τους χειρότερους των χειρότερων.
Το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω, μόνο ο πολιτισμός των λίγων μόνο μπορεί να είναι ανάχωμα στην ανοησία, την έλλειψη δικαιοσύνης και την απληστία που είναι οι μπροστάρηδες της Νέας τάξης πραγμάτων στην χώρα μας. Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται. Άν μέχρι χθες πιστεύαμε οτι τα είχαμε δει όλα, το σκηνικό που έρχεται αύριο θα μας μεταμορφώσει ξανά. Η αλλαγή είναι εδώ. Η κατεύθυνση της θα είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Αυτό που περιμέναμε οτι θα συμβεί έφτασε. Η στιγμή του "όλα η τίποτα" για κάθε νοήμονα, ελεύθερο άνθρωπο είναι εδώ και μας χτύπησε την πόρτα. Αιματοβαμμένη. Ψυχοραγούσα.
Όλα αυτά σκεφτόμουν το πρωί πηγαίνοντας στη δουλεία όταν σταματώντας στο φούρνο για τον καθιερωμένο πρωινό μου καφέ η συμπαθής κατα τ άλλα άλλα εντελώς χαζή φουρνάρισσα μου πετάει μετά τις πρωινές καλημέρες φτιάχνοντας τον καφέ μου."Αριστερός δέν ήταν; Κρίμα το παιδί δεν λέω, αλλά σίγουρα κάπου ήταν μπλεγμένος. Δέν σκοτώνουν έτσι χωρίς λόγο αυτοί". Σιωπώ. Το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω ήταν "Ελπίζω να μην χρειαστεί να μάθεις μια μέρα τι σημαίνει ναζισμός".
Το φοβερό της υπόθεσης ήταν οτι αυτή η ατάκα ξεκίνησε το δικό μου εσωτερικό ντόμινο το οποίο πάλι με οδήγησε στα συμπεράσματα που τείνουν να γίνουν εντός μου μόνιμα πλέον. Μία ατάκα η οποία εμφανίζει χωρίς φτιασιδώματα το γιγαντιαίο μέγεθος της ανοησίας που διαφεντεύει αυτό τον τόπο δεκαετίες τώρα.
Μπορεί να φανεί λίγο αιρετικό αυτό που θα γράψω, αλλά το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα 19/09/2013 δέν είναι ο φασισμός. Η απάντηση στο φασισμό είναι εύκολη και είναι μία. Ο δρόμος. Η συνεχής μας παρουσία στο δρόμο δεν θα επιτρέψει σε κανένα από τα παραφουσκωμένα απο στεροειδή ανεγκέφαλα ανθρωπάρια να βγουν από τα λαγούμια τους. Φοβούνται πολύ για να εμφανιστούν στα ανοιχτά απέναντι σε κοινό μέτωπο.
Το τεράστιο πρόβλημα που ζητάει απάντηση ΤΩΡΑ είναι η παντελείς έλλειψη της δυνατότητας για στοιχειώδη κριτική σκέψη απο την συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Μόνο σαν ζόμπι θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος τους συνανθρώπους μας, κατευθυνόμενα απο τους χειρότερους των χειρότερων.
Το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω, μόνο ο πολιτισμός των λίγων μόνο μπορεί να είναι ανάχωμα στην ανοησία, την έλλειψη δικαιοσύνης και την απληστία που είναι οι μπροστάρηδες της Νέας τάξης πραγμάτων στην χώρα μας. Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται. Άν μέχρι χθες πιστεύαμε οτι τα είχαμε δει όλα, το σκηνικό που έρχεται αύριο θα μας μεταμορφώσει ξανά. Η αλλαγή είναι εδώ. Η κατεύθυνση της θα είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου