Ένα μικρό ταξίδι στα μεγάλα

Αφορμή για το σημερινό blogάρισμα στάθηκε το παρακάτω. Ο ηλεκτρονικός μας αστροναύτης το διαστημόπλοιο cassini, τράβηξε όντας σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο 200.000 φωτογραφίες. Κάποιες απ αυτές συνέθεσαν το εντυπωσιακό αυτό video με εικόνες από τα πέριξ του αέριου αυτού γίγαντα στα βάθη του Ηλιακού μας συστήματος.

Μου έφερε στη σκέψη να γράψω μέσα στην ασχήμια που ζούμε στο μικρόκοσμο μας ορισμένα αξιοθαύμαστα φυσικά φαινόμενα στην κοσμική κοντινή γειτονιά μας. 

Ανάμεσα λοιπόν στα μνημόνια, σε κακούς πολιτικάντηδες, ανόητους οδηγούς τρένων, χιλιάδες απολύσεις που θα βυθίσουν κι άλλες οικογένειες στην απόγνωση στρέφουμε το κεφάλι προς τα πάνω να πάρουμε μία ανάσα και βλέπουμε..

.

Τον κοντινό μας γείτονα, την δίδυμη αδελφή της γης  Αφροδίτη. Το πιο φωτεινό ουράνιο σώμα στον νυχτερινό ουρανό. Η πούλια, ο αυγερινός, ο έσπερος. Έρχεται πρώτη με την δύση του Ήλιου και φεύγει τελευταία με την ανατολή. Κι αυτό γιατί ένα πέπλο από νέφη CO2 καλύπτει την επιφάνεια της και αντανακλά το φως του ήλιου. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου σε πλήρη έξαρση. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια της αγγίζει τους 450 βαθμούς C ενώ η πίεση βρίσκεται στις 92 ατμόσφαιρες. Αν βρισκόσουν εκεί θα ψηνόσουν και θα συνθλιβόσουν. Δεν ξέρω με ποια σειρά. Ενώ τεράστιοι κυκλώνες σαρώνουν τους πόλους. Μοναδικοί κυκλώνες, αντερστραμένοι. Φαντάσου το χωνί προς τα κάτω και το μάτι του κυκλώνα στον ουρανό. Παλαβά πράγματα. Θέλεις και το καλύτερο; Πριν αρκετά εκατομμύρια χρόνια, αυτή η συνθήκη επικρατούσε στην γη. Πριν έρθει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σαφώς.

Δίας. Ο αρχηγός των θεών. Ο ηγέτης. Ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Είναι διπλάσιος απ ότι όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες του ηλιακού συστήματος μαζί. Μια τεράστια μάζα αερίων με τόσο υψηλή πίεση, ώστε ο πυρήνας του είναι υγροποιημένος. Είναι ένας αποτυχημένος ήλιος. Δεν είχε αρκετή μάζα για να επιτύχει πυρηνική σύντηξη και έτσι παρέμεινε στη σκιά του τεράστιου ήλιου μας, δεύτερος στην ιεραρχία. Οι άνεμοι μέσα στο Δία αγγίζουν σχεδόν τα 500 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ διαθέτει ένα τεράστιο κυκλώνα, μια τερατωδών διαστάσεων καταιγίδα ορατή ως ερυθρά κηλίδα ακόμη και από επίγεια τηλεσκόπια η οποία μαίνεται 300 χρόνια τώρα και χωράει μέσα περίπου 2,5 φορές τον πλανήτη μας.

Ο Κρόνος. Ο χαρακτηριστικός πλανήτης με τους δακτυλίους. Εννέα δακτύλιοι που αποτελούνται από πετρώματα και πάγο. Ο δεύτερος μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Ένας αέριος γίγαντας και αυτός. Αυτό που με εντυπωσιάζει με τον Κρόνο είναι η πυκνότητα του. Πρόκειται για ένα τεράστιο πλανήτη με στερεό πυρήνα, υγρό ενδιάμεσο και μία τεράστια μάζα αερίων στην εξωτερική στοιβάδα. Όλο αυτό το πράγμα λοιπόν αν θεωρητικά είχαμε ένα τεράστιο ωκεανό που θα μπορούσε να το χωρέσει και το πετάγαμε μέσα θα επέπλεε! Η πυκνότητα ολόκληρου του πλανήτη είναι μικρότερη από του νερού.. Ενώ πρέπει να σου πω από τώρα για να προσαρμόζεσαι με την καινούρια σου γειτονιά ότι ένας από τους δορυφόρους του Κρόνου ο Τιτάνας είναι το πιο κοντινό σημείο που θα μπορούσαμε να ζήσουμε εκτός γης. Βέβαια έχει πολύ κρύο (-176 βαθμοί C) η πίεση είναι λιγάκι πιο μεγάλη από της γης, ενώ υπάρχει και ένα ερωτηματικό  με το νερό. Α!Είναι και λιγάκι ξερός, βρέχει κάθε 1000 χρόνια.. υδρογονάνθρακες.. υγρό φυσικό αέριο δηλαδή.. Δεν πειράζει βρε, κάθε αρχή και δύσκολη. Θα μπορούσες να είσαι λίγο πιο συνειδητοποιημένος άνθρωπος να μην χρειαζόταν να φύγεις.

Ουρανός στον Τιτάνα

Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας ή του υγρού στοιχείου γενικά. Ο Ποσειδώνας είναι ένας μπλε πλανήτης όχι λόγω της υπάρξης νερού όμως. Υπάρχει και νερό, αλλά ο λόγος είναι άλλος. Παραθέτω από wiki "Σε μεγάλο υψόμετρο, η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι 80% υδρογόνο και 19% ήλιο.^[14] Ένα ίχνος ποσότητας του μεθανίου είναι επίσης παρόν. Οι ευδιάκριτες ζώνες απορρόφησης του μεθανίου συμβαίνουν σε μήκη κύματος πάνω από 600 nm, στο κόκκινο και το υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Όπως και με τον Ουρανό, αυτή η απορρόφηση του ερυθρού φωτός από τον ατμοσφαιρικό μεθάνιο είναι μέρος αυτού που δίνει στο Ποσειδώνα το μπλε χρώμα του,^[15] αν και η έντονη γαλάζια απόχρωση του Ποσειδώνα διαφέρει από την ηπιότερη, γαλαζοπράσινη του Ουρανού. Δεδομένου ότι η ατμοσφαιρική περιεκτικότητα σε μεθάνιο του Ποσειδώνα είναι παρόμοια με αυτή του Ουρανού, κάποιο άγνωστο ατμοσφαιρικό συστατικό θεωρείται ότι συμβάλλει στο χρώμα του Ποσειδώνα."

Το σημείο όμως που κολλάω σ αυτόν τον πλανήτη, τον πιο απομακρυσμένο από τον ήλιο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος είναι η ταχύτητα των ανέμων του,η οποία αγγίζει τα 2100 χιλιόμετρα την ώρα.. Για να καταλάβεις την διαφορά,ο άνεμος σε ένα μέσο κυκλώνα στη γη κινείται με ταχύτητα γύρω στα 150 χιλιόμετρα την ώρα.

                                                                             ΗΛΙΟΣ

Φυσικά και δεν θα μπορούσα να τελειώσω αλλιώς, από το τεράστιο αστέρι μας, τον ήλιο. Τον λόγο τον οποίο ζούμε, υπάρχουμε και εγώ γράφω ενώ εσύ διαβάζεις αυτή την στιγμή. Δεν χρειάζεται να μπω σε τεχνικά όπως θερμοκρασίες,πιέσεις,άνεμοι,μεγέθη κλπ. Είναι νούμερα που έτσι κι αλλιώς όσο και να τα διαβάζεις,δεν θα μπορούσες ποτέ να συλλάβεις. Νομίζω ότι το μόνο που αξίζει να ειπωθεί γι αυτό το αστέρι είναι πως ότι πιο κοντά στο θεό μπορούμε να κοιτάξουμε είναι ο Ήλιος. Και είναι κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι μας. Τόσο κοντά, τόσο δεδομένα. Χαρίζει απλόχερα το φως του και την ζεστασιά του. Τα απαραίτητα συστατικά της ζωής. Και τα νιώθεις συνεχώς. Η απόστασή μας απ αυτόν είναι τεράστια και όμως, η θερμότητα του εύκολα σου δημιουργεί εγκαύματα ενώ το φως του θα σε τυφλώσει αν τον κοιτάξεις κατάματα. Μας περιλούζει θεός σε καθημερινή βάση..

Αυτά είναι κάποια λίγα από τα θαυμαστά μυστήρια του κόσμου του οποίου δεν ήμαστε παρα ένα απειροελάχιστο τίποτα. Χαμένοι μέσα στην καθημερινότητα μας, στο άγχος μας για τα λεφτά, στην πρόθεση μας να βλάψουμε για να επωφεληθούμε εμείς η ακόμη χειρότερα για να ξεσπάσουμε χάνουμε το νόημα. Το νόημα του ότι δεν είμαστε παρα ψηφίδες ενός τεράστιου συνόλου το οποίο απ άκρη σ άκρη διέπεται απο νόμους τόσο μαγικούς που παράγουν μαγικά αποτελέσματα φτιαγμένα θαρρείς από το ραβδάκι του Χάρι Πότερ..

"Ένας άλλος κόσμος" ντοκιμαντέρ [Ηλιόσποροι 2013]

Ένας ολόκληρος κόσμος,μακριά απο κομματικές και λοιπές τυμπανοκρουσίες δρά,παράγει και δημιουργεί στο παρασκήνιο.Άνθρωποι με πραγματική πρόταση για την επόμενη ημέρα..Πρόταση γι όλους.Μπράβο σε κάθε έναν απο αυτούς αλλα και στα παιδιά που έφτιαξαν αυτο το ντοκιμαντέρ για την πολύ καλή δουλειά.

Nα πεθάνει η αγελάδα του γείτονα!

Επιστρέφοντας στην Αθήνα μετά από ολιγοήμερο διάλειμμα. Ολιγοήμερο μεν, αλλά για σένα θα πρέπει να είναι αρκετό για να φορτίσεις τις μπαταρίες όλου του χειμώνα. Ενός χειμώνα που δείχνει περισσότερο να τρομάζει τους Έλληνες, παρά να τους εμπνέει να δημιουργήσουν καινούριους στόχους ή έστω να καταπιαστούν με τους παλιούς. Όπως ας πούμε να κινηθούν για να βελτιώσουν την αγελάδα που κατέχουν και ουχί να σκοτώσουν την αγελάδα του γείτονα.

Απέχοντας μερικές μέρες από τις εξελίξεις της επικαιρότητας γυρνάς και βλέπεις τα εξής

-Την Χρυσή Αυγή κι άλλο ανεβασμένη δημοσκοπικά .Δεν ξέρω αν οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες η όχι, αλλά νομίζω ότι όποιος κυκλοφορεί και συναναστρέφεται κόσμο εύκολα καταλαβαίνει ότι το 15% δεν το λες και πολύ.. μάλλον λίγο το λες.

-Μια φωτογραφία με ένα τσούρμο ξιπασμένους πολιτικάντιδες, πρώην δημοσιογράφους, τηλεβιβλιοπώλες, οικονομολόγους (?), τιποτάδες αλλά κατά βάση αλήτες να ζητωκραυγάζουν χαμογελαστοί επειδή πέτυχαν να απολύσουν αρκετές χιλιάδες (ακόμα) εργαζομένων.

-Τον Μάκη Βορίδη να ανεβαίνει πολιτικά με χίλια. Ο άνθρωπος που ήταν γενικός γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ, βαλμένος από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο, αντικαταστάτης του Μιχαλολιάκου, υπέρμαχος της θανατικής ποινής και διεγραμμένος από την ένωση φοιτητών της νομικής λόγω της φασιστικής του Δράσης.

-Τον Σοιμπλε να επισκέπτεται την χώρα μας με ύφος φανερά γεμάτο ειρωνεία και ηδονή για τα δεινά που προκαλεί μέσω των συνεργατών του σε ένα ολόκληρο έθνος.

Αποφάσισα απλά να σταχυολογήσω 3-4 πραγματάκια που μου έκαναν εντύπωση επιστρέφοντας και όλα έχουν να κάνουν στην πηγή τους με την επιλογή που έχουν κάνει οι πολλοί.

Δεν ξέρω πραγματικά πώς ένας ολόκληρος πληθυσμός που ζει μέσα στην αμορφωσιά, θα μπορέσει να καταστεί ξαφνικά ικανός να αλλάξει την κατάσταση.

Μετράω τα κουκιά και δε μου βγαίνουν. Μετρώντας εκλογικά ποσοστά, το 50% των ψηφοφόρων σχεδόν έχουν ψηφίσει νεοφιλελε σχηματισμούς. Νούμερο που θα αυξηθεί.

Ενώ και για αυτούς που δεν ψήφισαν, δεν ελπίζω κάτι καλύτερο. Άν δεν πας καν να ψηφίσεις, τι άλλο μπορεί να περιμένει κάποιος να κάνεις.

Και μέσα σε όλα αυτά η αριστερά ακούγεται σαν ανέκδοτο.Την περίοδο μάλιστα που έχει ιστορικά υψηλά εκλογικά ποσοστά.

Αυτά.

ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ!

Η αιώνια εφηβεία των ταραγμένων μας μυαλών

Εφηβεία. Άγρια περίοδος, μεγάλων αναταραχών και αλλαγών. Ένα τεράστιο εξελικτικό πάρτυ. Ας δούμε όμως λίγο τι σημαίνει να είσαι έφηβος.

Ο κόσμος είναι τεράστιος, εσύ πολύ μικρός, αλλά τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Υπάρχει η βεβαιότητα πως ο,τι κι αν θελήσεις, θα το κάνεις. Θα αλλάξεις τον κόσμο! Όταν μεγαλώσεις όμως, γιατί τώρα πας σχολείο. Μπορείς να κάνεις ότι σου κατέβει στο κεφάλι, δικαιολογείσαι.

Το συναίσθημα κυβερνά την ζωή σου. Οι πράξεις σου και οι σκέψεις βουτηγμένες πάντα στην τεράστια μπανιέρα πότε του θυμού σου, πότε της οργής σου, πότε της ανιδιοτέλεια σου οδηγούν πάντα με μαθηματική ακρίβεια σε άνευ προηγουμένου εκρήξεις. Χωρίς αποτέλεσμα εννοείται, μιας και υπολείπεται η συνείδηση από την εξίσωση.

Τα ξέρεις όλα. Αν υπήρχε ο τίτλος του φωτεινού παντογνώστη και δεν είχε παραμείνει όνομα επιτραπέζιου παιχνιδιού που μόνον οι παλαιότεροι θα θυμούνται, θα τον είχες σίγουρα! Η άποψη σου για τον κόσμο είναι η Μία. Η Αρχή. Η οποία βέβαια πάντα βασίζεται σε κάποιον υπερτεράστιο δάσκαλο, κιθαρίστα, τραγουδιστή, παπά, οδηγό μηχανών, μοντέλο ή σε όποιον τέλος πάντων καταφέρνει να αγγίξει την ευαίσθητη συναισθηματική σου χορδή και ο οποίος αμέσως αναγάγετε σε είδωλο.

Δεν υπάρχει αύριο, για κανέναν και για τίποτα. Όλα είναι τώρα. Με την δεδομένη ψευδαίσθηση πως όλα είναι αιώνια και θα παραμείνουν αιώνια και δεδομένα χωρίς να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου. "Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά" που έγραφαν και κάποιοι σαχλαμαροκαλαμπόρτζιδες της δικιάς μας εφηβείας. Βέβαια από τότε  μεγαλώσαμε. Και εμείς κι αυτοί. Μόνο που αυτοί τα ίδια γράφουν και τώρα ακόμη και με αφορμή αυτό θα κάνω την σύνδεση που επιθυμώ με την συνέχεια...

Σας θυμίζει κάτι όλη αυτή η εφηβική κατάσταση; όχι; Εμένα μου θυμίζει. Ναι,σίγουρα μου θυμίζει.

Ας το σκεφτούμε λίγο..

Φυσικά και μπορείς να κάνεις τα πάντα!! Άλλωστε το είπε και ο παγκόσμιος αγαπημένος. Όταν θέλεις κάτι το σύμπαν συνωμοτεί και μπλα μπλα. Το χουμε οπότε. Αλλά να, ξέρεις τι γίνεται; Οι δουλειές, τρέχεις όλη μέρα. Τηλέφωνα, εφορίες, παιδιά, η γυναίκα σου γκρινιάζει γυρίζεις το βράδυ σπίτι κατάκοπος οπότε ενώ μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια στην τηλεόραση. Η αντεπίθεση σου θα ξεκινήσει κι εσένα όταν μεγαλώσεις, όταν βρεις χρόνο.

Είσαι το πρωί στο φανάρι και σου κορνάρει ο ταρίφας από πίσω ανυπόμονα. ΡΕ σε μένα κορνάρεις. Τώρα θα δεις. Εσύ θα τα πληρώσεις που η γυναίκα μου κάθε μέρα γκρινιάζει γιατί λέει δεν είμαι άντρας δίπλα της, που η γκόμενα κάθε μέρα γκρινιάζει που δεν χωρίζω την γυναίκα μου, που δεν έχω λεφτά να πληρώσω την ΔΕΗ ενώ το σκασμένο μου πρωί πρωί μου ζητούσε να του πάρω μηχανάκι, τώρα που μπαίνει στην εφηβεία! Οπότε θα τον πλακώσω στις μπουνιές τον ταρίφα να ξελαμπικάρω. Ο πολιτισμός βαράει τίλτ, ενώ η λογική σκέψη που θα μου επέτρεπε να χειριστώ διαφορετικά τον συνάνθρωπο πάει περίπατο. Και φυσικά τις έφαγα από τον γεροδεμένο ταρίφα, ως θεία δίκη μάλλον που δεν έχω την δυνατότητα να σκεφτώ πριν πράξω.

To βράδυ που θα γυρίσεις σπίτι θα ανακοινώσεις πώς έσκισες το πρωί τον οδηγό, πώς σχεδόν τον οδήγησες στην εντατική από το πολύ ξύλο καθώς εκείνος φώναζε "μαμά μαμά", ενώ τα μαυρισμένα σου μάτια και τα σπασμένα σου πλευρά θα είναι κάποιες γρατσουνιές ανεπαίσθητες από την μάχη. Τότε όπως κάθε βράδυ θα αρχίσεις την κοινωνικοπολιτική ανάλυση στην οικογένεια (ως βαθύς γνώστης του status quo)

Θα ξεκινήσεις από τα λόγια του σημερινού κυρήγματος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς που ανέλυσε τους τρόπους εξόντωσης των αλλόθρησκων, αλλόχρωμων, αλλοδιαφόρων γενικώς και θα καταλήξεις να καταστρώσεις το σχέδιο άμυνας ενάντια στα νεφελίμ (γιατί έχεις και γνώσεις στρατηγικού σχεδιασμού υπηρετώντας στο υπουργείο εθνικής άμυνας την θητεία σου) που έρχονται σύντομα, καθώς άκουσες μια μέρα να λέει στην τηλεόραση ο μεγάλος ιστορικός τηλεβιβλιομανάβης πριν γίνει υπουργός ο κύριος Άδωνις. Διαβασμένος άνθρωπος, ξέρει πάντα τι λέει. Εσύ μπορεί με το ζόρι να έβγαλες το δημοτικό (και το μοναδικό που κατάφερες να διαβάσεις στην ζωή σου να είναι τρεις παράγραφοι από την Βίβλο, που βρήκες όταν ήσουν μικρός στην θεία σου την κυρα Μαρίτσα ανάμεσα σε κάτι τόμους σκονισμένα άπαντα κάποιου που δε θυμάσαι στην αποθήκη παρατημένα από αιώνες) αλλά ξέρεις να ξεχωρίζεις τις λαμπρές φυσιογνωμίες. Η οικογένεια σιωπά, φωτίστηκε και απόψε.

Και φυσικά μία μίνι ανασκόπηση στο πώς περνάει η κάθε μέρα σου σε βρίσκει να μετακινείσαι μόνο με το αμάξι σου παράγοντας ρύπους γιατί τα ΜΜΜ δεν είναι για σένα, είναι για την πλέμπα. Να σαβουρώνεις σάντουιτς και κοκακόλες από τα έβερεστ, να αμολάς τα σκουπίδια σου όπου βρεις,να καπνίζεις,να κλάνεις, να ρεύεσαι. Δηλαδή να καταναλώνεις επιστρέφοντας πίσω μόνο τα σκατά σου και τα σκουπίδια σου.

Κάπου εδώ τελειώνει αυτή η μικρή γλυκούλα συνειρμική αντιπαραβολή που μου ήρθε στο μυαλό. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι φανταστική. Παρακαλώ μην ανατρέξετε στους καθρέφτες σας αμέσως μόλις το διαβάσετε. 

Σε 5 λεπτά θα το έχετε ξεχάσει έτσι κι αλλιώς.

Κάτι σαν αρθράκι

    Αυτό το κάτι σαν αρθράκι το γυροφέρνω καιρό στο μυαλό μου, χωρίς μέχρι σήμερα να του έχω δώσει μορφή, μέχρι που ένα mail που δέχθηκα τοποθέτησε σχεδόν αυτόματα τις πρώτες σκέψεις στη θέση τους.

   Τι είναι η αριστερά; Η τουλάχιστον τι είναι η αριστερά στο κεφάλι μου; Θα πιάσω την άκρη του νήματος από τον Λένιν, χωρίς να σημαίνει ότι θα φτάσω και μέχρι το τέλος. Θα πλατσουρίσω λίγο στην άκρη όμως.








«Όσον αφορά τα αριστερά κόμματα, αυτά είναι πραγματικά αριστερά και αξίζουν αυτόν τον τίτλο μόνον εφόσον εκφράζουν τα συμφέροντα και αντανακλούν την ψυχολογία όχι της “κοινωνίας” ούτε της χούφτας της κάθε κλαψιάρικης διανοουμενίστικης σαβούρας, αλλά την ψυχολογία των κατώτερων στρωμάτων του λαού, του προλεταριάτου και μιας ορισμένης μερίδας της μικροαστικής μάζας του χωριού και της πόλης. Αριστερά κόμματα είναι εκείνα που το ακροατήριό τους δεν είναι ποτέ αδιάφορο για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, όπως ποτέ δεν είναι αδιάφορος ο πεινασμένος για το κομμάτι το ψωμί» (Άπαντα, τόμ. 15, σσ. 264-5)
   

    Αρχίζοντας από εκεί λοιπόν εντοπίζω την πιο αυτονόητη και πιο ριζοσπαστική ταυτόχρονα ιδέα που θα έπρεπε να διέπει τον πολιτισμό μας. Αυτήν της δικαιοσύνης. Για να παλεύεις υπέρ του προλεταριάτου, σημαίνει πως δεν αποδέχεσαι την ύπαρξη του αυτη καθ αυτή.

   Άρα αριστερά είναι το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας, το οποίο μάχεται για κοινωνική δικαιοσύνη.Δεν με καλύπτει όμως αυτό μόνο.

   
    Κάποιος που συμπονά και σέβεται δεν το κάνει επιλεκτικά. Δέχεται το δικαίωμα της επιβίωσης για όλους και για όλα. Άρα η αριστερά, εντός των κόλπων της, πρεσβεύει τις ίσες ευκαιρίες για όλους,το δικαίωμα στην τροφή, στο νερό και την στέγαση για όλα τα πλάσματα και την αυτονομία όλων οικοσυστημάτων στο μικρό πλανήτη που στριμωχτήκαμε να ζήσουμε. Η αριστερά λοιπόν θέτει σαφή όρια του δικαιώματος επέκτασης και μετοίκησης με αρχή πάντα την προσαρμογή της ανθρώπινης κοινωνίας στα πλαίσια της φυσικής επιλογής κάθε ενός είδους του ζωικού και φυτικού βασιλείου ξεχωριστά. Ο οικολογικός προσανατολισμός είναι σαφής στην αριστερά.

   
    Αν σταματούσα εδώ, πάλι θα είχα φτάσει σε ένα ελλιπές συμπέρασμα, πάνω σε ένα θέμα που έτσι κι αλλιώς ότι και να γράψω θα παραμείνει ελλιπές.

Ανοίγω μεγάλη παρένθεση
   Μιλώντας σήμερα, 2013, ξεκινώ με αφετηρία την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση παγκοσμίως,τον Καπιταλισμό. Καπιταλισμός είναι ο Ισμός του κεφαλαίου. Τα χρήματα στο ρόλο του θεού δηλαδή. Για να συμβεί και να εδραιωθεί αυτό, η ανθρώπινη αντίληψη διεφθάρει σιγά σιγά και ύπουλα. Αν το σκεφτεί κανείς, ίσως δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από την ιδέα του ότι τόσες ανθρώπινες ψυχές, τόσα χρόνια τρέχουν, υποφέρουν, πεθαίνουν για να κυνηγάνε μερικά κομμάτια χαρτί. Πώς κάνεις λοιπόν μια τόσο ανόητη και επικίνδυνη ιδέα κοσμικό νόμο; Με την κατάλληλη εκπαίδευση. Στρέφεις τους ανθρώπους από το πνεύμα στην ύλη, κάνοντάς τους ικανούς για κάθε είδους κατώτερη και τρομερή πράξη, προκειμένου να χορτάσουν το κενό τους. Το κενό του πνεύματος δηλαδή, το οποίο δεν χορταίνει όσα λεφτά και να χαλάσεις. Έτσι χάνεται κάθε όριο ηθικής που είναι η απαρχή, τα υπόλοιπα έρχονται. Χαλιναγωγώντας τον κατώτερο νου, τον τόσο προσκολλημένο την ύλη.
Κλείνω μεγάλη παρένθεση

    Η Αριστερά λοιπόν, ως ριζοσπαστική θέαση των πραγμάτων σήμερα, πρέπει να δώσει έμφαση στον μεγαλύτερο πυλώνα της σκέψης της, την εκπαίδευση. Μία εκπαίδευση που θα στρέψει τον άνθρωπο ξανά προς την ουσία της ύπαρξης του. Που θα τον οδηγήσει στο πνευματικό μονοπάτι μιας και μόνο αυτό μπορεί πράγματι να μας τραβήξει το πέπλο που έχει πέσει μπρος από τα μάτια μας και να μας κάνει να σεβαστούμε τον εαυτό μας, τους γύρω μας και να μας φανερώσει τον σκοπό που ο καθένας μας τάχθηκε να υπηρετήσει προς όφελος του συνολικού καλού.

   
    Ξέρω πως αν ο Λένιν με τον οποίο ξεκίνησα να γράψω (επιγραμματικά σε μερικές αράδες, ένα θέμα που σηκώνει τόμους ολόκληρους) διάβαζε αυτό το κάτι σαν αρθράκι, μάλλον θα κατέληγα στην Σιβηρία να σπάω πάγους. Σκοπός μου όμως δεν ήταν εξαρχής να γράψω μια αντικειμενική θέση για το τι είναι η αριστερά, όσο την δική μου οπτική του πράγματος. Έτσι κι αλλιώς ο βαριά εκβιομηχανοποιημένος κομμουνισμός ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του αριστερού ρεύματος, προσωπικά δεν μου κάνει καθόλου.

   Αριστερός λοιπόν (λίγο ποιητικά και διαισθητικά περισσότερο δοσμένο, όπως αρμόζει σε αυτό το περίπου κάτι απροσδιόριστο που έγραψα πιο πάνω) είναι αυτός που μέσω της τέχνης με την οποία ταξιδεύει σε αυτή την τεράστια θάλασσα που λέγεται ζωή, προχωράει πάντα προς το φως παίρνοντας μαζί του όποιον θελήσει να επιβιβαστεί.

Το συνολικό Τώρα

Το πού είμαστε σήμερα, ξεφεύγοντας από το εδώ και εστιάζοντας στο συνολικό Τώρα, είναι κάτι που ήρθε λεπτό με το λεπτό αιώνες τώρα.
Το ανθρώπινο γένος, είτε ωθούμενο είτε από φυσική επιλογή, κατέληξε να κυριευθεί από τα κατώτερα ένστικτα του. Όπως κάθε πλάσμα, κάθε δημιούργημα, ήρθε σε αυτό τον κόσμο με τον εξοπλισμό να κάνει από το καλύτερο έως το χειρότερο.

Και ο άνθρωπος (ένα πλάσμα του οποίου τα όρια του μας είναι τόσο παντελώς άγνωστα μιας και πολύ λίγοι προσπάθησαν να τα εξερευνήσουν και μας επέτρεψαν να ρίξουμε κλεφτές ματιές σε αυτά) στέκεται Τώρα εδώ.
Το Τώρα με την δική μας αίσθηση του χρόνου, σημαίνει την χρονική στιγμή που η ανθρώπινη φυλή υποδουλώνεται πλήρως στην ικανοποίηση των κατώτερων ενστίκτων της με κάθε κόστος.
Το Τώρα σε κοσμικό χρόνο σημαίνει την στιγμή του αφανισμού.

Μάθαμε να καταναλώνουμε. Το μόνο που μάθαμε. Και δυστυχώς όχι μόνο προϊόντα. Είμαστε πολύ περισσότερο εθισμένοι στην κατανάλωση πόνου. Τόσο ώστε να τον προκαλούμε συνεχώς προκειμένου να τον ρουφήξουμε σαν σωστά πρεζάκια.

Βυθίσαμε τα μισά ανθρώπινα πλάσματα του πλανήτη στην φτώχεια,την ανέχεια και τον κάθε είδους φρικτό θάνατο για να μπορούμε εύκολα και ανέξοδα να έχουμε ότι μας πλασάρουν οι διαφημίσεις και το lifestyle. Κανένας δεν ενδιαφέρεται αν για να πάρει ένα μπλουζάκι 5 ευρώ κάποιο παιδί 12 χρονών με σκοτωμένες ελπίδες και όνειρα το έχει φτιάξει υπό καθεστώς δουλείας και τρομοκρατίας. Μάλλον προκαλεί και ένα είδος διεστραμμένης ηδονής η ικανοποίηση του ότι ευτυχώς, γεννήθηκα από αυτή την μεριά.
Και φυσικά επειδή είμαστε και πολύ ωραίοι τύποι, αν κάνουμε κάτι τέτοιο τόσο εύκολα στους συνανθρώπους μας, το τι συμβαίνει στο ζωικό και φυτικό βασίλειο είναι άνω ποταμών. Είναι εξοργιστικό το πόσα δισεκατομμύρια πλάσματα ετησίως με γνώση, συνείδηση, συμπόνοια και σε σεβασμό για τον κόσμο που ζουν πρέπει να "ζήσουν" και να πεθάνουν βασανισμένα για να μπορείς εσύ να φας το κεμπάπ σου στο μπαιρακτάρη.

Δεν ξέρω ποιος ανόητος μπορεί να πιστεύει πως υπάρχει άνθρωπος που θα ξεφύγει από τις πράξεις του. Εδώ η κόλαση και ο παράδεισος εδώ. Επιλέξαμε να δημιουργήσουμε την κόλαση, αυτήν θα ζήσουμε όσο μας απομένει. Τώρα!