Ένα μικρό ταξίδι στα μεγάλα

Αφορμή για το σημερινό blogάρισμα στάθηκε το παρακάτω. Ο ηλεκτρονικός μας αστροναύτης το διαστημόπλοιο cassini, τράβηξε όντας σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο 200.000 φωτογραφίες. Κάποιες απ αυτές συνέθεσαν το εντυπωσιακό αυτό video με εικόνες από τα πέριξ του αέριου αυτού γίγαντα στα βάθη του Ηλιακού μας συστήματος.

Μου έφερε στη σκέψη να γράψω μέσα στην ασχήμια που ζούμε στο μικρόκοσμο μας ορισμένα αξιοθαύμαστα φυσικά φαινόμενα στην κοσμική κοντινή γειτονιά μας. 

Ανάμεσα λοιπόν στα μνημόνια, σε κακούς πολιτικάντηδες, ανόητους οδηγούς τρένων, χιλιάδες απολύσεις που θα βυθίσουν κι άλλες οικογένειες στην απόγνωση στρέφουμε το κεφάλι προς τα πάνω να πάρουμε μία ανάσα και βλέπουμε..

.

Τον κοντινό μας γείτονα, την δίδυμη αδελφή της γης  Αφροδίτη. Το πιο φωτεινό ουράνιο σώμα στον νυχτερινό ουρανό. Η πούλια, ο αυγερινός, ο έσπερος. Έρχεται πρώτη με την δύση του Ήλιου και φεύγει τελευταία με την ανατολή. Κι αυτό γιατί ένα πέπλο από νέφη CO2 καλύπτει την επιφάνεια της και αντανακλά το φως του ήλιου. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου σε πλήρη έξαρση. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια της αγγίζει τους 450 βαθμούς C ενώ η πίεση βρίσκεται στις 92 ατμόσφαιρες. Αν βρισκόσουν εκεί θα ψηνόσουν και θα συνθλιβόσουν. Δεν ξέρω με ποια σειρά. Ενώ τεράστιοι κυκλώνες σαρώνουν τους πόλους. Μοναδικοί κυκλώνες, αντερστραμένοι. Φαντάσου το χωνί προς τα κάτω και το μάτι του κυκλώνα στον ουρανό. Παλαβά πράγματα. Θέλεις και το καλύτερο; Πριν αρκετά εκατομμύρια χρόνια, αυτή η συνθήκη επικρατούσε στην γη. Πριν έρθει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σαφώς.

Δίας. Ο αρχηγός των θεών. Ο ηγέτης. Ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Είναι διπλάσιος απ ότι όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες του ηλιακού συστήματος μαζί. Μια τεράστια μάζα αερίων με τόσο υψηλή πίεση, ώστε ο πυρήνας του είναι υγροποιημένος. Είναι ένας αποτυχημένος ήλιος. Δεν είχε αρκετή μάζα για να επιτύχει πυρηνική σύντηξη και έτσι παρέμεινε στη σκιά του τεράστιου ήλιου μας, δεύτερος στην ιεραρχία. Οι άνεμοι μέσα στο Δία αγγίζουν σχεδόν τα 500 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ διαθέτει ένα τεράστιο κυκλώνα, μια τερατωδών διαστάσεων καταιγίδα ορατή ως ερυθρά κηλίδα ακόμη και από επίγεια τηλεσκόπια η οποία μαίνεται 300 χρόνια τώρα και χωράει μέσα περίπου 2,5 φορές τον πλανήτη μας.

Ο Κρόνος. Ο χαρακτηριστικός πλανήτης με τους δακτυλίους. Εννέα δακτύλιοι που αποτελούνται από πετρώματα και πάγο. Ο δεύτερος μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Ένας αέριος γίγαντας και αυτός. Αυτό που με εντυπωσιάζει με τον Κρόνο είναι η πυκνότητα του. Πρόκειται για ένα τεράστιο πλανήτη με στερεό πυρήνα, υγρό ενδιάμεσο και μία τεράστια μάζα αερίων στην εξωτερική στοιβάδα. Όλο αυτό το πράγμα λοιπόν αν θεωρητικά είχαμε ένα τεράστιο ωκεανό που θα μπορούσε να το χωρέσει και το πετάγαμε μέσα θα επέπλεε! Η πυκνότητα ολόκληρου του πλανήτη είναι μικρότερη από του νερού.. Ενώ πρέπει να σου πω από τώρα για να προσαρμόζεσαι με την καινούρια σου γειτονιά ότι ένας από τους δορυφόρους του Κρόνου ο Τιτάνας είναι το πιο κοντινό σημείο που θα μπορούσαμε να ζήσουμε εκτός γης. Βέβαια έχει πολύ κρύο (-176 βαθμοί C) η πίεση είναι λιγάκι πιο μεγάλη από της γης, ενώ υπάρχει και ένα ερωτηματικό  με το νερό. Α!Είναι και λιγάκι ξερός, βρέχει κάθε 1000 χρόνια.. υδρογονάνθρακες.. υγρό φυσικό αέριο δηλαδή.. Δεν πειράζει βρε, κάθε αρχή και δύσκολη. Θα μπορούσες να είσαι λίγο πιο συνειδητοποιημένος άνθρωπος να μην χρειαζόταν να φύγεις.

Ουρανός στον Τιτάνα

Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας ή του υγρού στοιχείου γενικά. Ο Ποσειδώνας είναι ένας μπλε πλανήτης όχι λόγω της υπάρξης νερού όμως. Υπάρχει και νερό, αλλά ο λόγος είναι άλλος. Παραθέτω από wiki "Σε μεγάλο υψόμετρο, η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι 80% υδρογόνο και 19% ήλιο.^[14] Ένα ίχνος ποσότητας του μεθανίου είναι επίσης παρόν. Οι ευδιάκριτες ζώνες απορρόφησης του μεθανίου συμβαίνουν σε μήκη κύματος πάνω από 600 nm, στο κόκκινο και το υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Όπως και με τον Ουρανό, αυτή η απορρόφηση του ερυθρού φωτός από τον ατμοσφαιρικό μεθάνιο είναι μέρος αυτού που δίνει στο Ποσειδώνα το μπλε χρώμα του,^[15] αν και η έντονη γαλάζια απόχρωση του Ποσειδώνα διαφέρει από την ηπιότερη, γαλαζοπράσινη του Ουρανού. Δεδομένου ότι η ατμοσφαιρική περιεκτικότητα σε μεθάνιο του Ποσειδώνα είναι παρόμοια με αυτή του Ουρανού, κάποιο άγνωστο ατμοσφαιρικό συστατικό θεωρείται ότι συμβάλλει στο χρώμα του Ποσειδώνα."

Το σημείο όμως που κολλάω σ αυτόν τον πλανήτη, τον πιο απομακρυσμένο από τον ήλιο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος είναι η ταχύτητα των ανέμων του,η οποία αγγίζει τα 2100 χιλιόμετρα την ώρα.. Για να καταλάβεις την διαφορά,ο άνεμος σε ένα μέσο κυκλώνα στη γη κινείται με ταχύτητα γύρω στα 150 χιλιόμετρα την ώρα.

                                                                             ΗΛΙΟΣ

Φυσικά και δεν θα μπορούσα να τελειώσω αλλιώς, από το τεράστιο αστέρι μας, τον ήλιο. Τον λόγο τον οποίο ζούμε, υπάρχουμε και εγώ γράφω ενώ εσύ διαβάζεις αυτή την στιγμή. Δεν χρειάζεται να μπω σε τεχνικά όπως θερμοκρασίες,πιέσεις,άνεμοι,μεγέθη κλπ. Είναι νούμερα που έτσι κι αλλιώς όσο και να τα διαβάζεις,δεν θα μπορούσες ποτέ να συλλάβεις. Νομίζω ότι το μόνο που αξίζει να ειπωθεί γι αυτό το αστέρι είναι πως ότι πιο κοντά στο θεό μπορούμε να κοιτάξουμε είναι ο Ήλιος. Και είναι κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι μας. Τόσο κοντά, τόσο δεδομένα. Χαρίζει απλόχερα το φως του και την ζεστασιά του. Τα απαραίτητα συστατικά της ζωής. Και τα νιώθεις συνεχώς. Η απόστασή μας απ αυτόν είναι τεράστια και όμως, η θερμότητα του εύκολα σου δημιουργεί εγκαύματα ενώ το φως του θα σε τυφλώσει αν τον κοιτάξεις κατάματα. Μας περιλούζει θεός σε καθημερινή βάση..

Αυτά είναι κάποια λίγα από τα θαυμαστά μυστήρια του κόσμου του οποίου δεν ήμαστε παρα ένα απειροελάχιστο τίποτα. Χαμένοι μέσα στην καθημερινότητα μας, στο άγχος μας για τα λεφτά, στην πρόθεση μας να βλάψουμε για να επωφεληθούμε εμείς η ακόμη χειρότερα για να ξεσπάσουμε χάνουμε το νόημα. Το νόημα του ότι δεν είμαστε παρα ψηφίδες ενός τεράστιου συνόλου το οποίο απ άκρη σ άκρη διέπεται απο νόμους τόσο μαγικούς που παράγουν μαγικά αποτελέσματα φτιαγμένα θαρρείς από το ραβδάκι του Χάρι Πότερ..