Success story και ενάντια στο Ναζισμό!

Παρακολουθώ κι εγώ εδω και κάποιες ώρες τον θίασο της περιφοράς της Χρυσής Αυγής στα κανάλια.Μόνο ανησυχία μου προκαλεί.Ανησυχία για όλα όσα δέν γνωρίζω.Ανησυχία όσον αφορά στο ρόλο που παίζουν τέτοιες κινήσεις σε μία εποχή που η χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι επιστήμη με την οποία ασχολούνται ολόκληρα επιτελεία ανθρώπων εκπαιδευμένα ακριβώς στο να κατευθύνουν την μέση συνείδηση εκεί ακριβώς που θέλουν.

Η Χρυσή Αυγή και ειδικότερα ο Νίκος Μιχαλολιάκος είναι γνωστοί στην εγκληματική πιάτσα εδω και πάρα πολλά χρόνια.Ο ίδιος και το εμετικό του δημιούργημα με την στήριξη πάντα των κυβερνήσεων αλλά και των κυβερνητικών χορηγών έκανε την βρώμικη δουλεία που ένα ανελεύθερο καθεστώς έχει ανάγκη.Απο τον δρόμο έως τα γήπεδα η Χρυσή Αυγή ήταν εκεί για να αποπροσανατολίζει και να φτιάχνει στην κοινή γνώμη ψευδής εικόνες για "κουκουλοφόρους","γνωστούς άγνωστους","μπαχαλάκηδες" και έτσι να προβοκάρει κάθε κοινωνική ομάδα που μαχόταν για τα δικαιώματα τα δικά της αλλά και όλων μας.Ενώ πίσω από την βιτρίνα των μαχόμενων εθνικιστών τα σκυλιά της έβγαζαν το ψωμί τους πουλώντας προστασία σε επιχειρηματίες,εκβιάζοντας,βιάζοντας,δολοφονώντας.

Για να φτάσουμε στις μέρες του μνημονίου που ο λαός χτυπήθηκε αδυσώπητα απο τα κεφαλαιούχα τέρατα τα οποία προκειμένου να γλυτώσουν απο το λιντσάρισμα των μαζών έστρεψαν τον κόσμο κατά των αδυνάτων,γιγάντωσαν την Χρυσή Αυγή,την έβαλαν στην βουλή να κόψει ψήφους από την αριστερά και να μας κάνει να αισθανόμαστε ακόμα πιο "μικροί" σε σχέση με αυτά που θα έπρεπε να πρεσβεύουμε και σε αυτά που μας αντιπροσωπεύουν.

Και ξαφνικά μέσα σε ένα πρωινό μετά από 30 χρόνια ιστορίας,συμπόρευσης και πολιτικοκοινωνικής χειραψίας κάτω από το τραπέζι με τις εκάστοτε κυβερνήσεις η Χρυσή Αυγή διαλύεται και οι Μιχαλολιακοκασιδιάριδες οδηγούνται στη φυλακή.

Με τα λίγα που περιστρέφονται μέσα στο δικό μου το κεφάλι δέν μπορώ να φανταστώ οτι είναι βάσιμος ο φόβος πως όλο αυτό θα είναι το καθαρτήριο της Χρυσής Αυγής.Κι αυτό γιατί θα μου φαινόταν πάρα πολύ παράξενο όλες αυτές οι εξουσιολάγνες ύαινες που μας κυβερνάνε να της παρέδιδαν έτσι απλά μ αυτό τον τρόπο τα κλειδιά της χώρας.Απ την άλλη με προβληματίζει έντονα το γεγονός της σκύλευσις του Μιχαλολιάκου μ αυτό τον τρόπο καθ ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο οτι δέν διστάζει να πουλήσει τους πάντες προκειμένου να την γλυτώσει αλλά και να εκδικηθεί.Με προβληματίζει που δεν φοβούνται ένα τέτοιο ενδεχόμενο μιας και αν αποφασίσει να μιλήσει δέν θα μείνει ούτε κολυμπηθρόξυλο όρθιο στα κυβερνητικά στρατόπεδα.

Το τι συμβαίνει πράγματι δέν θα το μάθουμε μάλλον ποτέ αν και σύντομα θα δούμε τα αποτελέσματα του.Αυτό που μου βγάζει νόημα στην παρούσα φάση είναι μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα να δόθηκε εντολή διάλυσης της Χρυσής Αυγής λόγω του φόβου της εξάπλωσης πανευρωπαϊκά ενός αντιναζιστικού κινήματος αλλά και για να παίξει η Χρυσή Αυγή στο κύκνειο άσμα της τον ρόλο που πάντα υπηρετούσε πιστά.Του αποπροσανατολισμού.Να επιστρέψουν και τα ψηφαλάκια στη μαμά Ν.Δ εκλογικές μέρες που έρχονται,να πιστωθεί και η Ελληνική κυβέρνηση την πάταξη του ρατσισμού.

Και με αυτό θα κλείσω που είναι και το πιο λυπηρό.Μετά την δολοφονία ενός νέου ανθρώπου η αριστερά πιάστηκε και πάλι στον ύπνο.Η πάταξη του ρατσισμού θα έπρεπε να είναι ένα κοινωνικό κατόρθωμα οργανωμένο που θα έχουμε καταφέρει όλοι μας στο δρόμο.Θα έπρεπε να είναι μία μεγάλη νίκη όλων των σκετόμενων ανθρώπων.

Είμαι σίγουρος πως ο Παύλος Φύσσας αν κάτι θα ήθελε να έχει πυροδοτήσει ο θάνατος του θα ήταν μία λαϊκή εξέγερση που θα έκλεινε τους φασίστες στην τρύπα τους και όχι μια κυβερνητική ευκαιρία μεγάλης "νίκης" με την περιφορά των νεκρών τομαριών των Χρυσαυγιτών στις τηλεοράσεις έτσι ώστε οι νοικοκυραίοι να ξανακάνουν τις ίδιες επιλογές ευχαριστημένοι με το success story και άνθρωποι να συνεχίζουν να πεθαίνουν σ αυτή την χώρα λόγω έλλειψης των στοιχειωδών όπως η πρωτοβάθμια περίθαλψη υγείας που τους στερούν πάλι οι φασίστες,όπως ο Άδωνις.

Αυτά.

Ένα βλέμμα στην Επιπεδοχώρα

Πάει σίγουρα πάνω απο μια δεκαετία,όταν σε μια διάλεξη του Παντελή Γιαννουλάκη στα Εξάρχεια στο βόξ αν δεν κάνω λάθος,άκουσα για πρώτη φορά για την επιπεδοχώρα.

Η επιπεδοχώρα είναι ένα μυθιστόρημα του Edwin Α.abbott το οποίο περιγράφει την ζωή σε μία χώρα δύο διαστάσεων η οποία κατοικείται απο γεωμετρικά σχήματα με νοημοσύνη και αισθήματα.Μέχρι που σε κάποια στιγμή κάποιος τους λέει οτι υπάρχει και μία τρίτη διάσταση.

Δέν "έτυχε" να διαβάσω ποτέ αυτό το βιβλίο παρότι παρέμεινε καρφωμένο στο μυαλό μου για χρόνια.Απόψε όμως που μου ήρθε ξανά,βρέθηκα μπροστά στην εξής σκέψη.Ίσως πολύ απλά μου φάνταζε και μου φαντάζει πάρα πολύ οικεία αυτή η πραγματικότητα που περιέγραψε τόσο γλαφυρά ο Γιαννουλάκης τότε που γι αυτό πάντα απέφευγα να το διαβάσω όσες φορές κι άν βρέθηκε μπροστά μου.

Λίγο έως πολύ η αναγωγή αυτής της πραγματικότητας στο σήμερα είναι κάτι παραπάνω απο πραγματική και βάσιμη.Ανθρώπινα πλάσματα με ότι αυτό συνεπάγεται για τον εξοπλισμό που κουβαλάνε,κυκλοφορούν στον κόσμο αδυνατώντας να δουν τα πράγματα που απλώνονται πέρα απο την άκρη της μύτης τους.

Η ανθρώπινη ιστορία μας έχει διδάξει μέσα απο την ηθική της διάσταση πως οι άνθρωποι που πρώτα και πάνω απ όλα πρόταξαν την αγάπη,την προσφορά,τον σεβασμό προς την διαφορετικότητα και την δυναμική της αλληλεγγύης και της ομαδικής δουλειάς μεγαλούργησαν και πέτυχαν έναν προς έναν τους στόχους τους.Είτε ο στόχος ήταν η ανατροπή ενός καθεστώτος είτε η προσωπική εξέλιξη είτε η δημιουργία νέων πλαισίων.

Εμείς σήμερα εν αντιθέσει με τα όντα της επιπεδοχώρας είμαστε σε λιγάκι μειονεκτικότερη θέση.Ζούμε σε μία χώρα μονοδιάστατη.Αυτή η μία και μοναδική διαστάση είμαστε εμείς ίδιοι.Ζούμε μόνο για να είμαστε εμείς καλά,καβατζωμένοι και ήσυχοι.Νοικοκυραίοι.

Η διάσταση που μας λείπει για να ανέβουμε ένα ελάχιστο ίσως σκαλοπάτι είναι ο Άλλος!Ο όποιος Άλλος.Μας λείπει η αποδοχή μια γνώσης που ήδη έχουμε.Οτι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω μας.Αντίθετα,είμαστε τόσο μικρές απειροελάχιστες κουκκίδες που μόνο μαζί μπορούμε να μετακινήσουμε το βαρύτατο πέπλο που σκέπασε τα βλέμματα μας.

Περιμένω με αγωνία και προσμονή να δω ξανά βλέμματα ελεύθερα,λαμπερά,αποφασισμένα.
Στον αγαπημένο μου καθρεύτη.Τον Άλλον.

Ισως κάτι απο Χατζιδάκι..

Ο Αγγελάκας προχθές, ανταπαντώντας στο σύνθημα "φασίστες,κουφάλες έρχονται κρεμάλες" πρότεινε ψυχραιμία και διαλεκτική.
Όντως αντηχούν και ψύχραιμες φωνές σε τούτο τον τόπο..
Αναρρωτιέμαι συνεχώς όμως, δίχως να μπορώ να δώσω απαντηση τι λές σε ένα χρυσαυγίτη την ώρα που έρχεται να σε μαχαιρώσει;
Τί λες στον γειτονά σου που έχει τα αυτιά ανοιχτά μόνο για την τηλεόραση;
Τί λες στην πολιτική εξουσία που το μόνο που ακούει είναι ο ήχος των χαρτονομισμάτων;
Όσο περνάνε τα τελευταία βράδια νιώθω ότι πάλι κατάφεραν να μας πάνε εκεί που ήθελαν.
Πάλι κατάφεραν να βγάλουν το χειρότερο απο μέσα μας, πάλι παίζουμε το παιχνίδι τους.
Ο θάνατος σε λίγο θα έχει εξαπλωθεί εκατέρωθεν και μάλιστα με τις ευχές μας.
Μαύρες οι μέρες που ήρθαμε να ζήσουμε. Μαύρη η αλήθεια που είμαστε επιτέλους αναγκασμένοι να αντικρίσουμε κατάματα, δίπλα μας, στη γειτονιά μας για το ποιο είναι το κατώτατο όριο που μπορούμε να αγγίξουμε σαν ανθρώπινα πλάσματα.
Ελπίζω μόνο πως δεν θα ξεχάσουμε οτι κάποτε σ αυτόν τον τόπο υπήρχε φως. Τόσο φως που ήταν σε θέση να καλύψει την οικουμένη. Δέν έφυγε ποτέ,απλα μας περιμένει να το γνωρίσουμε απο την αρχή.
Απολαύστε το..

Θεμος Αναστασιασης Η αν το αισχος ειχε ονοματεπωνυμο!

Μπορώ με ένα πρόχειρο flashback να θυμηθώ πολλά μηδενικά στα οποία το Ελληνικό κοινό έδωσε κατα καιρούς αξία αλλά και χρήματα.
Από τον Τσάκα έως την Μπόκοτα και από τον Μικρούτσικο έως την Τατιάνα και την Πάνια.
Δέν μπορώ όμως να θυμηθώ άλλη περίπτωση παρόμοια με του Αναστασιάδη. Ίσως να είναι και ο Τριανταφυλλόπουλος, γι αυτό και κατάφεραν να τακιμιάσουν για ένα διάστημα.
Θέμος Αναστασιάσης. Τόσο Γλοιώδης άνθρωπος που θυμίζει την χλαπάτσα που έγινε κάποτε της μόδας ως παιχνίδι όταν ήμουν πιτσιρικάς.
Τόσο αμόρφωτος, ακαλλιέργητος και με παντελή έλλειψη άρθρωσης που σε κάνει να απορείς με ποίον ακριβώς τρόπο κατάφερε να το παίζει δημοσιογράφος και παρουσιαστής.
Τόσο καταχραστής δημοσίου και ιδιωτικού χρήματος, που αν η αστική δικαιοσύνη λειτουργούσε σε αυτή τη χώρα το εν λόγω υποκείμενο μάλλον δε θα ξαναέβλεπε ελεύθερο το φως του ήλιου.
Τόσο εντελώς ανήθικος, που αν ποτέ μπορούσε να υπάρξει θεωρητικά μία ανθρωπιστική δικαιοσύνη, θα του αφαιρούνταν αυτόματα ο τίτλος του ανθρώπινου πλάσματος.
Γιατί πολύ απλά δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Είναι είδος από μόνος του.
Είδος τοξικό, κακό και άπληστο. Τα πάντα για τα φράγκα.
Συγχαρητήρια σε όσους όλα αυτά τα χρόνια διάβαζαν τα άρθρα του και τις βρωμοφυλλάδες του, γέλασαν με τα "αστεία" του και τον έκαναν έναν εκ των αναγνωρισιμότερων και πλουσιότερων κτηνών-κοιτών της ελληνικής κοινωνίας.
Σας εύχομαι ολόψυχα αύριο στην θέση του Παύλου στην βρωμοφυλλάδα του, να είναι το δικό σας παιδί.

Ρίξε κλώτσο να γυρίσει..

Tελικά η περιβόητη κλωτσιά στο μικρό κορίτσι τις προάλλες, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Έχει τεράστιο συμβολικό χαρακτήρα καθώς δείχνει μια μέρα πριν την δολοφονία του Παύλου την έναρξη ενός ντόμινο προς την πλήρη πλέον διάλυση της όποιας κοινωνικής συνοχής που με αλαζονεία διέταξε η κρατούσα εξουσία. Με την ίδια αλαζονεία που προσπαθεί η ευτραφής "κυρία" να σκουπίσει το κορίτσι με πλασέ απο το δρόμο. Το ίδιο πλασέ που ρίχνει στο άδειο κουτάκι της coca cola (light) που πετάει στο δρόμο μετά την κατανάλωση των τεσσάρων διπλών πιτόγυρων σύμφωνα με το σύστημα "Θεόδωρος Πάγκαλος ο Κοιλιοπρεπής".

Αυτό που περιμέναμε οτι θα συμβεί έφτασε. Η στιγμή του "όλα η τίποτα" για κάθε νοήμονα, ελεύθερο άνθρωπο είναι εδώ και μας χτύπησε την πόρτα. Αιματοβαμμένη. Ψυχοραγούσα.

Όλα αυτά σκεφτόμουν το πρωί πηγαίνοντας στη δουλεία όταν σταματώντας στο φούρνο για τον καθιερωμένο πρωινό μου καφέ η συμπαθής κατα τ άλλα άλλα εντελώς χαζή φουρνάρισσα μου πετάει μετά τις πρωινές καλημέρες φτιάχνοντας τον καφέ μου."Αριστερός δέν ήταν; Κρίμα το παιδί δεν λέω, αλλά σίγουρα κάπου ήταν μπλεγμένος. Δέν σκοτώνουν έτσι χωρίς λόγο αυτοί". Σιωπώ. Το μόνο που κατάφερα να ψελλίσω ήταν "Ελπίζω να μην χρειαστεί να μάθεις μια μέρα τι σημαίνει ναζισμός".

Το φοβερό της υπόθεσης ήταν οτι αυτή η ατάκα ξεκίνησε το δικό μου εσωτερικό ντόμινο το οποίο πάλι με οδήγησε στα συμπεράσματα που τείνουν να γίνουν εντός μου μόνιμα πλέον. Μία ατάκα η οποία εμφανίζει χωρίς φτιασιδώματα το γιγαντιαίο μέγεθος της ανοησίας που διαφεντεύει αυτό τον τόπο δεκαετίες τώρα.

Μπορεί να φανεί λίγο αιρετικό αυτό που θα γράψω, αλλά το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα 19/09/2013 δέν είναι ο φασισμός. Η απάντηση στο φασισμό είναι εύκολη και είναι μία. Ο δρόμος. Η συνεχής μας παρουσία στο δρόμο δεν θα επιτρέψει σε κανένα από τα παραφουσκωμένα απο στεροειδή ανεγκέφαλα ανθρωπάρια να βγουν από τα λαγούμια τους. Φοβούνται πολύ για να εμφανιστούν στα ανοιχτά απέναντι σε κοινό μέτωπο.

Το τεράστιο πρόβλημα που ζητάει απάντηση ΤΩΡΑ είναι η παντελείς έλλειψη της δυνατότητας για στοιχειώδη κριτική σκέψη απο την συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Μόνο σαν ζόμπι θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος τους συνανθρώπους μας, κατευθυνόμενα απο τους χειρότερους των χειρότερων.

Το έχω γράψει και θα το ξαναγράψω, μόνο ο πολιτισμός των λίγων μόνο μπορεί να είναι ανάχωμα στην ανοησία, την έλλειψη δικαιοσύνης και την απληστία που είναι οι μπροστάρηδες της Νέας τάξης πραγμάτων στην χώρα μας. Το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται. Άν μέχρι χθες πιστεύαμε οτι τα είχαμε δει όλα, το σκηνικό που έρχεται αύριο θα μας μεταμορφώσει ξανά. Η αλλαγή είναι εδώ. Η κατεύθυνση της θα είμαστε εμείς οι ίδιοι. 

Aς χτυπήσουν οι οπλισμένες γροθιές τα πρόσωπα των ηθικών,όχι των φυσικών αυτουργών.

Tο σκηνικό του εμφυλίου στήθηκε! Όλα στη θέση τους!

Σοκ και παγωμάρα για την πληρωμένη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου που πίστευε σε μια υψηλότερη μορφή τέχνης, αυτή του να είσαι άνθρωπος.

Να μην πέσουμε στην παγίδα! Δεν έχει κανένα νόημα να κυνηγάμε γύρω-γύρω ένα μάτσο ηλίθια θρασύδειλα πλάσματα, τα οποία επιπλέον προστατεύονται από την αστυνομία.

Το σχέδιο μυρίζει κρατική προπαγάνδα!

Ας βρούμε τον σωστό στόχο!

Ας βρούμε τους πραγματικούς φασίστες, αυτούς με τα κοστούμια.

Αυτούς που πιστεύουν πως τους ανήκει η ζωή μας.

Αυτούς που ψηφίζουν νόμους κατα φανταστική πλειοψηφία.

Αυτούς που οδήγησαν την κοινωνία μας να λειτουργεί με τον νόμο της ζούγκλας.

Αυτούς που άφησαν τον καθέναν να πιστεύει οτι έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή και να μείνει ατιμώρητος.

Αυτή είναι η ευκαιρία μας! Είναι η ευκαιρία να τους πετάξουμε από πάνω μας!
Είναι η ευκαιρία να τους αναγκάσουμε να βάλουν μπρος τα ελικόπτερα!

Οφείλουμε στον δολοφονημένο Παύλο να δείξουμε οτι είμαστε αυτοί οι οποίοι πίστευε οτι είμαστε και να συντρίψουμε τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του!

Για αυτόν! Για μας! Για τον καθένα ξεχωριστά!

Αυτό το κειμενάκι δεν ειναι για σένα

Το πρωί πηγαίνοντας να πάρω καφέ, συνάντησα μια συμμαθήτρια μου από το σχολείο. Με τον άντρα της και δύο μωρά στις αγκαλιές πλέον. Πάει ένας χρόνος από τότε που την είδα τελευταία φορά (με ένα μωρό τότε) και ήταν ευτυχισμένοι...
 Σήμερα πραγματικά στεναχωρήθηκα! Δύο νέοι άνθρωποι, με δυο μωρά παιδιά και την απόγνωση ζωγραφισμένη στα βλέμματα τους. Δέν ρώτησα. Δέν ήθελα να τους βάλω στην διαδικασία να μου πούνε, μου τα είπε όλα το βλέμμα τους.

Θυμός και οργή είναι τα πρώτα πράγματα που κατακλύζουν το Είναι σου ολόκληρο. Ο λαιμός κομπιάζει. Το μόνο που νιώθεις, αποστομομένος.

Γι αυτό και αποφάσισα να μην γράψω για όλους απόψε. Αποφάσισα να γράψω για τους ανθρώπους που θέλουν, μπορούν και θα πράξουν. Για τους ανθρώπους που νιώθουν πως η αδικία φτάνει μέχρι το μεδούλι τους. Για τους ανθρώπους που ξέρουν πως δεν αξίζει σε ανθρώπινα πλάσματα, σε λαούς ολόκληρους, να βιώνουν τέτοιες πιέσεις όποιο κι αν είναι το σφάλμα τους.

Να με συγχωρέσει ο Ανεστόπουλος για την παράφραση, αλλά αυτό το κειμενάκι δεν είναι για σένα.


Δεν είναι για σένα που το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην ξεβολευτείς.

Δεν είναι για σένα που έμαθες να κάνεις τα πράγματα με τον λιγότερο κόπο.

Δεν είναι για σένα που πάντα ζούσες ζωή δανική και δια αντιπροσώπου.

Δεν είναι για σένα που νιώθεις οτι τίποτα δεν μπορείς να αλλάξεις. Ίσως γιατί είσαι τίποτα στην τελική.

Δεν είναι για σένα, δεν θέλω να είναι για σένα.

Έτσι κι αλλιώς πάντα λίγοι ήταν αυτοί που αποφάσιζαν για το ποια ακριβώς θα είναι η ζωή σου. Εσύ απλά ακολουθούσες.

Μια χούφτα άνθρωποι καίνε μυαλά και συνειδήσεις.

Μια χούφτα άνθρωποι είμαστε κι εμείς που θα πούμε όχι.

Ίσως να κάνω λάθος, μα νιώθω κάτι να κινείται. Εδώ και λίγο καιρό μπορεί να υπήρξε μια φαινομενική ησυχία, μιας και μας έπνιξε η απογοήτευση που προσφέρει η προσπάθεια για ευρεία συλλογική προσπάθεια.

Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Οι λίγοι θα φέρουν την ρήξη. Οι πολλοί θα την βλέπουν από την τηλεόραση.

Όλο αυτό το διάστημα, κάτω από τα μνημόνια και την μαυρίλα κάτι βράζει.

Γεννιούνται νέα πράγματα, νέες αντιλήψεις. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν πως πρέπει να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Οι ψίθυροι για νέο μνημόνιο άρχισαν. Τα κόμματα παίρνουν θέσεις εκλογικής μάχης, ενώ σε λίγο κλασσικά θα αρχίσουν οι εκβιασμοί από την τηλεόραση.

Έρχονται εκλογές. Η ίδια παράσταση ανεβαίνει, με ίδιους ηθοποιούς, σκηνοθέτη, τεχνικούς και κοινό. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με τον ένα η με τον άλλο τρόπο.

Η αλλαγή δεν έρχεται με την ψήφο. Η αλλαγή έρχεται με την στάση ζωής μας.

Οι εκλογές είναι απλά μία ρωγμή που μπορεί να γίνει και τρύπα ακόμη, στο χέρι μας είναι.

Ο πόλεμος ξεκινάει. Οι καθηγητές βάρεσαν πρώτοι τα τύμπανα του πολέμου.

Πρέπει να ακολουθήσουμε κι εμείς.

Μέχρι το τέλος.

Αναπτυξιακές προτάσεις τον καιρό του success story

Αφού ο καθένας λέει ότι θέλει,όποτε θέλει, θα πω κι εγώ τα δικά μου.

-Κατάργηση των Νέων Ελληνικών. Αν εξαιρέσεις 10 συγκεκριμένες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά (μαλάκα, καριόλα, προχώρα, κουνήσου, πράσινο κλπ) τις οποίες προτείνω να κρατήσουμε,τα υπόλοιπα μπορούν να καταργηθούν. Προαιρετικά αν συμφωνήσει το Ελληνικό κοινοβούλιο, μπορούμε να κάνουμε νέα επίσημη γλώσσα τα Καντονέζικα και έτσι να αρχίσουμε να προσαρμοζόμαστε στην ιδέα πως το made in Greece θα είναι το νέο Made in China της Ευρώπης.

-Κλείσιμο όλων των νοσοκομείων. Έτσι κι αλλιώς, αφ΄ενός οι Έλληνες δεν δείχνουν να νοιάζονται και πολύ για την υγεία τους (γλεντζεδικος λαός οι Έλληνες....) αν σκεφτείς ότι καπνίζουν ασύστολα, καταναλώνουν τα παϊδάκια σαν τις καραμέλες και τα λουκάνικα για σνακ ενώ το βράδυ τρώνε πάντα ένα γιαουρτάκι και αφ΄ετέρου όλοι τους είναι γιατροί! Πρώτα εξετάζουν τα συμπτώματα τους, μετά ρωτάνε δυο τρεις γειτόνους, ρίχνουν μια ματιά στο google και ύστερα πάνε στο φαρμακείο να πάρουν το σωστό φάρμακο.

-Κλείσιμο όλων των σχολείων. Τα σχολεία είναι τεράστια κτίρια, με μεγάλο έμψυχο δυναμικό. Άρα έξοδα. Προτείνω λοιπόν την λεγόμενη τηλεοπτική επιμόρφωση. Τα παιδιά από το σπίτι θα ακολουθούν το εξής ημερήσιο πρόγραμμα.

8-9 Αυτιάς

9-10 Πορτοσάλτε

10-11 Καμπουράκης

11-12 Κωστόπουλος

12-1 Κοσιώνη

1-2 Τράγκας σε ραδιοφωνική ακρόαση

-Μπόνους τριμηνιαίο χαράτσι αν καταφέρεις να βάλεις λουκέτο στην επιχείρηση σου με χρέη λιγότερα από 30.000 ευρώ. Πιστεύω αυτή είναι μια πρόταση που θα ταράξει συθέμελα το οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαί της χώρας. Τώρα ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας το σκέφτεται να κλείσει το μαγαζί του καθώς αν και συνεχίζει να χρεώνεται, έχει ένα ρευστό στην καθημερινότητα του να αγοράσει τουλάχιστον τα τσιγάρα του. Σκέψου να πας να αυτοκτονήσεις και να μην έχεις καν ένα τελευταίο τσιγάρο. Ενώ έτσι, με την τριμηνιαία απαλλαγή σου μένουν πέντε φράγκα ρε αδελφέ να ετοιμάσεις την "έξοδο" σου σαν άνθρωπος.

Υ.Γ1: Έχω κι άλλες ιδέες αλλά δεν θα τις αναφέρω να μην μου τις κλέψουν. Θα περιμένω πρόταση από την κυβέρνηση να αναλάβω ρόλο, μπας και βγάλω κάνα φράγκο κι εγώ εκμεταλλευόμενος την ανώτερη ευφυΐα μου.

Υ.Γ2:Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να αφήσουμε τις τύχες μας στα χέρια ανθρώπων που το γελοίοι δεν είναι καν αρκετό για να τους περιγράψει, έχουμε και θα συνεχίσουμε να έχουμε αυτό ακριβώς που μας πρέπει.

Υ.Γ3:Σήμερα κάνοντας μόνος μου μια μίνι δημοσκόπηση θέλοντας να δω αν θα επιβεβαιώσω τα αποτελέσματα των χθεσινών δημοσκοπήσεων, ρώτησα πέντε τυχαίους ανθρώπους αν θα ήθελαν εκλογές τώρα. Οι τρεις μου είπαν όχι γιατί θα πτωχεύσουμε, ο ένας ότι δεν τον ενδιαφέρει καθόλου και μόνο ο τελευταίος μου είπε ναι. Λοιπόν ναι, να μην απορείτε με τις δημοσκοπήσεις, είναι αληθινές. Είμαστε όντως τόσο ηλίθιοι. Α στα διάλα.

Ανοιχτή επιστολή ενός τριαντάρη στον ΣΥΡΙΖΑ

Νιώθω την ανάγκη να γράψω όλα τα παρακάτω καθότι κατα έναν περίεργο τρόπο, τις τελευταίες μέρες το μοναδικό που εισπράττω είναι οργή και θυμό από παντού γύρω μου. Και ταυτόχρονα μια νεκρική ησυχία...

Το μοναδικό πράγμα που βλέπω στον κοντινό μας ορίζοντα είναι η μέρα που το τυχαίο γεγονός θα πυροδοτήσει σαν σπινθήρας μια τέτοια έκρηξη που όμοια της κανείς μας δεν θα έχει ζήσει.

Το κακό σε όλο αυτό είναι πως τελικά ο μόνος που δείχνει έτοιμος να το εκμεταλλευτεί είναι ο ναζισμός. Ο κάθε είδους ναζισμός. Έρχεται, είναι στο δρόμο. Και τότε ο καιρός του μνημονίου θα φαντάζει υγιεινή βολτούλα στο Ζάππειο.

Η στιγμή της αλήθειας έφτασε και μας προσπέρασε. Ενώ εμείς ακόμη την περιμένουμε στη γωνία.
Το 2010 στήθηκαν στο απόσπασμα και εκτελέστηκαν η αξιοπρέπεια μας, τα όνειρα μας, οι ελπίδες μας,η έμπνευση μας, η ανθρωπιά μας. Ότι μας κάνει ανθρώπους δηλαδή, το πνεύμα μας.

Όταν σκοτώσεις το ανθρώπινο πνεύμα έρχεται ο φυσικός θάνατος. Αυτοκτονίες, δολοφονίες, μακροχρόνια άρρωστοι χωρίς την δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής κάλυψης ενώ όσοι απέμειναν κάνουν χρυσές δουλειές στις φαρμακοβιομηχανίες βγάζοντας την με αντικαταθλιπτικά.

Η βόμβα μπήκε μεθοδευμένα, αργά, προσεκτικά την ώρα που κοιμόμασταν και μόλις πυροδοτήθηκε δεν άφησε τίποτα όρθιο. Την στιγμή που όσοι απομείναμε από την έκρηξη προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συνέβη.

Ο καιρός τελείωσε. Για όλους. Το τι συνέβη θα το μάθουμε αύριο, στην ώρα του. Αυτό που μας νοιάζει τώρα είναι μπορέσουμε να υπάρχουμε και αύριο.

Όντως υπάρχει μια παράταξη που ευαγγελίζεται πως μπορεί να μπει μπροστά. Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ άλλων έχει στο ανθρώπινο δυναμικό του ανθρώπους με προθέσεις, μαχητικότητα και ικανότητα.

Πρέπει όμως να πάψει να βαυκαλίζεται ότι προασπίζει το λαϊκό συμφέρον εκδίδοντας δελτία τύπου και καταγγέλλοντας από την ασφάλεια του συστήματος το οποίο θα έπρεπε να προσπαθεί να ρίξει.
Δεν μπορώ και ούτε πρόκειται να μπω στην κουβέντα περί ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν άδικο και σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Ούτε όμως μπορώ να πω ότι είναι η ριζοσπαστική δύναμη που έχει ανάγκη ο κόσμος αυτή την στιγμή. Κι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ζωντανός οργανισμός, εν εξελίξει. Με τα καλά του και τα κακά του, δίνει την εσωτερική του μάχη. Μια μάχη ίδια με αυτή που συμβαίνει σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας.

Του παλιού, αυτού που γνωρίζαμε δηλαδή ως εχθές και του νέου, αυτού που πρέπει να δημιουργήσουμε.

Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οτι δείχνει να κερδίζει η παλιά σχολή. Κι αυτό εύκολα κάποιος το καταλαβαίνει παρατηρώντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δώσει την μάχη, με τα ίδια όπλα χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι του.

Σαφώς και το αποτέλεσμα είναι ένα. Η ήττα σε κάθε επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει μέρα με την ημέρα κάθε μάχη που δίνει. Η σχεδόν κάθε μάχη. Μια μάχη που δεν έχει χάσει εντελώς ακόμη,  αλλά πλησιάζει, είναι να κρατήσει κοντά του ανθρώπους με ηθική υπόσταση και προσωπικότητα.

Μια πραγματικότητα που πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστεί, είναι η στροφή που έχει κάνει συνολικά η αριστερά προς κάτι που μόνο αριστερά δεν θυμίζει.

Αριστερά ΠΑΝΤΑ σήμαινε κίνηση. ΠΑΝΤΑ σήμαινε δρόμος. Ούτε ανακοινώσεις, ούτε δελτία τύπου. Πράξεις.

Κανένας δεν πρόκειται να πιστέψει αυτόν που χρησιμοποιεί ίδιο λόγο, ίδια τακτική και ίδια μέσα με αυτόν που τον απογοήτευσε.

Και για να είμαστε ειλικρινείς, στο τέλος σίγουρα θα μοιάσεις στο τέρας...

Είμαι ένας άνθρωπος σχεδόν 30 χρονών με σκέψεις,ελπίδες και όνειρα.
Ένας άνθρωπος όπως πολλοί άλλοι που δίνουν μια σπουδαία μάχη, την μάχη της ζωής τους.
Ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι η μάχη κερδίζετε μόνο από τα χέρια του καθενός ξεχωριστά όταν όλοι συνεργάζονται. Όχι δια αντιπροσώπου.


Πείστε με με τις πράξεις σας οτι θέλετε να είστε δίπλα μου, όχι μπροστά μου. Από αντιπροσώπους χόρτασα, οι σύντροφοι μου λείπουν.

Οι καιροί είναι ζοφεροί και η λάμψη που μπορούμε να δώσουμε σ αυτό που είμαστε και σ αυτό που μπορούμε να γίνουμε, μπορεί να καλύψει την υφήλιο.

Η να χαθούμε στην ανυπαρξία.

Μια φορά πάντως ότι και να γίνει, αισθάνομαι πως είναι προ των πυλών

Vamos αλάνια....

Περι κουλτούρας και βλαχοδημάρχων

Η κουλτούρα ως βρισιά. "Οι κουλτουριάρηδες!", "Είναι κουλτουριάρικο!". Ένα από τα πράγματα που όλα αυτά τα χρόνια έκανε πάντα την σπονδυλική μου στήλη να ανατριχιάζει και να τινάζεται, ήταν το άκουσμα του τρόπου χρήσης της έννοιας της κουλτούρας. Ίσως γιατί ξύπναγε μέσα μου έναν φόβο που ήθελα να κρύψω καλά. Τον φόβο πως όταν θα τελειώσει η πολιτισμική και ηθική επίθεση που δεχόμαστε από τους "μη κουλτουριάρηδες", "βλαχοδήμαρχους" και λοιπούς δεν θα υπάρχει τίποτα να αντισταθεί στην λαίλαπα που θα πέσει στο κεφάλι μας. Γιατί κουλτούρα σημαίνει πάνω απ όλα (τουλάχιστον στο δικό μου κεφάλι) πολιτισμός, παιδεία, ηθική. Είναι το ύψος από το οποίο αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα άρα και η δυνατότητα να παρέμβεις και να την αλλάξεις.

Το κακό με την κουλούρα,όπως και με όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή,ε ίναι πως κατακτιέται με δυσκολία. Έχει κόπο. Δεν είναι έμφυτη.

Εμείς όμως στρογγυλοκάτσαμε στην ευκολία που μας προσέφερε το γρήγορο και εύκολο. Το fast and easy είναι το κύριο πρόσταγμα που οδηγεί την Νέα Τάξη πραγμάτων στην παγκόσμια εγκαθίδρυση της δικτατορίας της. Αλλά ας ασχοληθούμε με τα της γειτονιάς μας προς το παρόν.

Ζούσαμε, τρώγαμε, διασκεδάζαμε, δουλεύαμε, νιώθαμε, σκεφτόμασταν εύκολα και γρήγορα.Και η αλήθεια είναι πως όταν όλα τα έχεις στο πιάτο, δεν έχεις κάτι για το οποίο χρειάζεται να κοπιάσεις. Δυστυχώς η ευτυχώς όμως ο κόπος,ο μόχθος είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να καλλιεργήσει και να σφυρηλατήσει μία προσωπικότητα η οποία όταν θα συναντηθεί μαζί με άλλες θα σχηματίσει μια ισχυρή κουλτούρα η οποία δεν θα είναι βορά στις διαθέσεις του κάθε ναζιστή, του κάθε υποσχολόγου, του κάθε βλαχοδημάρχου.

Ξέρω πως οι αλλαγές και ειδικά οι τόσο ριζοσπαστικές απαιτούν χρόνο.. πάρα πολύ χρόνο! Νιώθω όμως οτι και όλοι όσοι κατάφεραν να διατηρήσουν μέχρι τώρα μια διανοητική σταθερότητα μέσα σε όλο αυτό που μας συμβαίνει,έχουν αρχίσει και θολώνουν από την οργή, τον θυμό και την απογοήτευση. Συναισθήματα που ναι μεν ενυπάρχουν σε όλα τα ανθρώπινα όντα αλλά που επίσης είναι αποτέλεσμα σωστής κουλτούρας να τα κουμαντάρεις εσύ και όχι αυτά εσένα. Τότε πέφτεις στην παγίδα που πέσαμε όλοι.

Άν μιλάς και δρας το ίδιο με αυτούς τους οποίους πρέπει να δείξεις ότι υπάρχει και μια διαφορετική πραγματικότητα εκτός από αυτή του μίσους και της βίας, έχουν κερδίσει αυτοί.
Αν συμπεριφέρεσαι στους βλαχοδήμαρχους σαν να είναι βλαχοδήμαρχοι, έχουν κερδίσει αυτοί.
Αν αντιμετωπίζεις τον όποιον απέναντι σου σαν την αιτία των προβλημάτων που βιώνεις και που έχεις κι εσύ συμμετάσχει στη δημιουργία τους, έχουν κερδίσει αυτοί.

Η κουλτούρα είναι σπουδαίο και πολύτιμο αγαθό.Αυτό είναι κάτι που όποιος το διαθέτει πρέπει να το αντιλαμβάνεται και να συμπεριφέρεται αναλόγως.

Η γνώση είναι δύναμη αλλά και ευθύνη συγχρόνως.

Υ.Γ:Αυτά είναι τα λευκά όρη όπως φαίνονται από την κορυφή του Ταΰγετου. Άν η κουλτούρα είναι ο Ταΰγετος, δε θα μάθεις ποτέ οτι υπάρχει η Κρήτη αν δεν ιδρώσεις να σκαρφαλώσεις στην κορυφή για να την δεις. Θα περιφέρεσαι πάντα στους πρόποδες αντικρίζοντας αυτόν τον γίγαντα από χαμηλά...

Αντικαταπληκτικά(Πρίν απ τα 30 είδε ήδη αρκετά)

Aυτή τη φορά,με αφορμή τις "θυελλώδεις" αντιδράσεις για την δήλωση άλλου ένα άξιου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου(από τους πολλούς που έχουμε),Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη,άρχισα να παρατηρώ πάλι τον παροξυσμό της Ελληνικής κοινωνίας σύσσωμης

Τι είπε δηλαδή ο άνθρωπος?Αν δεν έχετε λεφτά να πληρώσετε τον φόρο ακίνητης περιουσίας,πουλήστε την περιουσία σας.

Και επειδή κανείς δεν έχει λεφτά να την αγοράσει,μην μου άγχεστε.Σε λίγο θα έρθει η "ανάπτυξη" μαζί με τους "επενδυτές" και θα την αγοράσουν αυτοί για ένα κομμάτι ψωμί,αφού θα είστε χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και δέν θα μπορείτε να κάνετε αλλιώς.

Απλή η πρόταση.Κόψτε το λαιμό σας.

Όσο κι αν θυμώνει κάποιος με την απλή αυτή συλλογιστική που δείχνουν να ακολουθούν οι μνημονιακές κυβερνήσεις η μία μετά την άλλη,είναι απολύτως τίμια.Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Είναι σχεδόν σχιζοφρενικό.Να συμπεριφέρεσαι σαν το ζώο,να μην σ ενδιαφέρει αν ο διπλανός σου ζει ή πεθαίνει,να μην παίρνεις μια κωλοσακούλα στην παραλία να μαζέψεις τα σκουπίδια σου,να κοιτάς πώς θα βάλεις τρικλοποδιές στους γύρω σου και όχι πως θα είσαι εσύ καλύτερος.Να φιλάς κάθε κατουρημένη ποδιά με αντάλλαγμα λεφτά,εξουσία ή το πρώτο τραπέζι στα μπουζούκια και να περιμένεις οτι ο Βαρβιτσιώτης η ο κάθε Βαρβιτσιώτης θα συμπεριφερθεί διαφορετικά απ ότι εσύ.

Όχι κύριε,θα κάνει ακριβώς το ίδιο.Και μάλιστα χωρίς τύψεις γιατί ξέρει πως όποιος και να ήταν στην θέση του απο όλους αυτούς που σκούζουν απο κάτω,το ίδιο θα έκανε.

Είναι ο νόμος κάτω από τον οποίο λειτουργεί ο άνθρωπος ως ον.
Ο προϊστάμενος που θα προσφέρει ηρεμία και σεβασμό στους υφισταμένους του,θα πάρει το καλύτερο απ αυτούς και τούμπαλιν.
Ο πελάτης που θα φερθεί με ευγένεια στον σερβιτόρο θα πάρει την καλύτερη εξυπηρέτηση και το μεγαλύτερο χαμόγελο.
Ο πολίτης που θα αναγνωρίσει το ζωτικό χώρο και το δικαίωμα της ελευθερίας του απέναντι θα κερδίσει και τον δικό του ζωτικό και ελευθερία.

Εσύ κακόμοιρε μικροαστέ Ελληναρά,μίζερε,κακέ,κουτοπόνηρε για ποιόν λόγο ακριβώς πιστεύεις οτι ενώ ποτέ δέν θέλησες να προσφέρεις τίποτα σε κανέναν πλην του κώλου σου,θα υπάρξει ο οποιοσδήποτε άλλος και ειδικά πολιτικός με το όνομα Βαρβιτσιώτης που θα κοιτάξει εσένα και όχι τον δικό του κώλο?